Wielkim wyzwaniem dzisiejszych czasów dla rozwijających się gospodarek jest pogodzenie jak najszybszego wzrostu ekonomicznego i dążenia do dobrobytu z troską o środowisko naturalne.
Żeby osiągnąć ten cel, konieczne jest zrównoważenie trzech aspektów rozwoju: ekonomicznego, społecznego i środowiskowego, co wymusza ciągłe ulepszanie wyrobów, optymalizowanie technologii produkcji, tak, aby przy jak najmniejszym zużyciu surowców i oddziaływaniu na środowisko naturalne, wytwarzać produkty o jak najlepszych parametrach użytkowych, dostępne dla szerokiego grona odbiorców oraz opłacalne ekonomicznie.
W 2002 roku, w Johannesburgu odbył się Światowy Szczyt Zrównoważonego Rozwoju, który potwierdził, że idea zrównoważonego rozwoju jest jednym z głównych przedmiotów zainteresowania społeczności międzynarodowej i w nadchodzących latach będzie wyznaczała kierunki ewolucji społeczeństw na świecie. Uczestniczące w nim państwa zobowiązały się do rozwijania i stosowania planów oraz polityk wprowadzających zasady zrównoważonego rozwoju. Na tej podstawie, w lipcu 2006 Rada Europejska przyjęła odnowioną Strategię Zrównoważonego Rozwoju dla Europy (EU Sustainable Development Strategy – EU SDS).
16 lipca 2008 roku Komisja Europejska zaprezentowała pakiet programów, będących częścią Strategii Zrównoważonego Rozwoju, mających wspomagać produkty wytwarzane zgodnie z zasadami sformułowanymi w Strategii, czyli przyjazne dla środowiska i efektywne energetycznie w całym swoim cyklu życia (lifecycle), a także zwiększać świadomość i zapotrzebowanie potencjalnych odbiorców na tego typu wyroby. Dokumentem przedstawiającym wizję działania tych programów i uzasadniającym ich stosowanie jest komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego oraz Komitetu Regionów dotyczący planu działania na rzecz zrównoważonej konsumpcji i produkcji oraz zrównoważonej polityki przemysłowej.
Spośród elementów, na których opiera się strategia zrównoważonej konsumpcji i produkcji w UE można wyróżnić grupę polityk i strategii, do której należą:
– Zintegrowana Polityka Produktowa – Integrated Product Policy (IPP);
– Strategia tematycznadotycząca zrównoważonego wykorzystywania zasobów naturalnych – Thematic Strategy on the Sustainable Use of Natural Resources;
– Strategia tematyczna w sprawie zapobiegania powstawaniu odpadów i ich recyklingu – Thematic Strategy on Waste Prevention and Recycling;
– Plan działań na rzecz technologii środowiskowych – Environmental Technologies Action Plan (ETAP);
– Program Wsparcia Zgodności Środowiskowej dla MŚP – European Compliance Assistance Programme (ECAP) – Environment & SMEs;
oraz grupę narzędzi:
– Zielone zamówienia publiczne – Green Public Procurement (GPP);
– Dyrektywa Eco-design w sprawie produktów zużywających energię – Eco-design of Energy Using Products Directive (EuP);
– System Ekozarządzania i Audytu – Eco-Management and Audit Scheme (EMAS);
– Oznakowanie ekologiczne Ecolabel – Ecolabel Scheme;
Zarówno strategie jak i narzędzia zawarte w pakiecie „Zrównoważona konsumpcja i produkcja” mogą być przyczyną korzystnych zmian w budownictwie, ponieważ dzięki nim zwiększy się udział w rynku innowacyjnych technologii i wyrobów, przy jednoczesnym ograniczeniu negatywnego oddziaływania na środowisko.
Ł.A.
Źródło: ITB
