Dlaczego nie można odmówić wydania decyzji lokalizacyjnej dla stacji bazowej telefonii komórkowej z uwagi na niezgodność z ładem przestrzennym lub brak akceptacji takiej inwestycji ze strony lokalnej społeczności?
Stacja bazowa telefonii komórkowej, w zależności od jej parametrów, może być zrealizowana w jednym z trzech trybów budowlanych: w oparciu o pozwolenie na budowę, w trybie zgłoszenia takiego zamierzenia inwestycyjnego czy wreszcie w trybie odformalizowanym, tj. bez konieczności nie tylko pozwolenia na budowę, ale nawet zgłoszenia.
Fot. stock.adobe/jaime
W sytuacji, w której stacja bazowa telefonii komórkowej realizowana na terenie nieobjętym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego spełnia wymogi uzyskania pozwolenia na budowę, jej wykonanie wymaga uprzedniego wydania na etapie planistycznym decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego. Jest to tzw. decyzja lokalizacyjna niejako zastępująca nieistniejący plan miejscowy, dedykowana, jak sama jej nazwa wskazuje, inwestycjom celu publicznego, do których zaliczane są m.in. obiekty z zakresu łączności publicznej, w tym stacje bazowe telefonii komórkowej. Zagospodarowanie terenu i warunki zabudowy dla inwestycji innych niż inwestycje celu publicznego ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy. Z obowiązku uzyskania decyzji lokalizacyjnej zwolnione są: infrastruktura telekomunikacyjna o nieznacznym oddziaływaniu w rozumieniu przepisów ustawy o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych, inne roboty budowlane dotyczące takiej infrastruktury, jak również prace polegające na remoncie, montażu lub przebudowie oraz te, które nie powodują zmiany sposobu zagospodarowania terenu i użytkowania obiektu budowlanego albo nie wymagają przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko. W konsekwencji – nawet jeżeli wymienione inwestycje na etapie budowlanym miałyby być realizowane w trybie pozwolenia na budowę – inwestor będzie zwolniony z obowiązku uzyskania decyzji lokalizacyjnej pomimo braku planu miejscowego.
Z uwagi na swój przedmiot, tj. cel publiczny, tryb wydania decyzji lokalizacyjnej, inaczej niż decyzji o warunkach zabudowy, stanowi procedurę szybszą i korzystniejszą dla inwestora. Przy ustalaniu lokalizacji inwestycji celu publicznego nie obowiązuje zasada dobrego sąsiedztwa, czyli inwestor nie będzie zobowiązany dostosować stacji bazowej do zabudowy zastanej na danym terenie. Organ nie może odmówić ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego, jeżeli zamierzenie inwestycyjne jest zgodne z przepisami odrębnymi. Ład przestrzenny, walory architektoniczne lub krajobrazowe nie mogą stanowić wyłącznej podstawy odmowy ustalenia takiej lokalizacji.
Decyzja lokalizacyjna jest decyzją związaną, a zatem rozstrzygnięcie o prawach inwestora nie mieści się w granicach uznania administracyjnego organu ustalającego lokalizację takiej inwestycji. Z uwagi na brak uprawnień kształtujących po stronie organu nie ma on kompetencji do weryfikacji, czy lokalizacja inwestycji w miejscu wskazanym przez inwestora jest właściwa, czy też nie, jak również czy interes właścicieli nieruchomości, przez które ma przebiegać planowane zamierzenie lub z którymi będzie ono sąsiadować, mógłby być lepiej chroniony. Przedmiotowa regulacja stanowi ochronę praw inwestora przed rozstrzygnięciem organu niewynikającym z konkretnego przepisu, w szczególności oparciem odmowy wydania decyzji lokalizacyjnej na subiektywnych czy wartościujących podstawach, jak np. protesty społeczne czy wygląd stacji bazowej niepasujący do otoczenia.
Ponieważ decyzja lokalizacyjna nie ma charakteru konstytutywnego, jest aktem deklaratoryjnym, czyli potwierdzającym, że lokalizacja danej stacji bazowej jest zgodna z przepisami odrębnymi. Podstawą odmowy wydania takiej decyzji może być wyłącznie niezgodność inwestycji z konkretnym przepisem prawa, innym niż normy chroniące ład przestrzenny. W konsekwencji, jeżeli w obowiązującym porządku prawnym nie ma takiej normy, z którą realizacja stacji bazowej telefonii komórkowej na danym terenie byłaby wprost sprzeczna, inwestor ma prawo żądać ustalenia przez organ lokalizacji tej stacji w drodze pozytywnej decyzji.
Polecamy:
Stacja bazowa a przepisy środowiskowe
Lokalizacja stacji bazowych telefonii komórkowej
Sieć telekomunikacyjna bez pozwolenia na budowę
Komórkowe stacje bazowe jako inwestycje na obiektach budowlanych
Decyzja środowiskowa dla instalacji radiokomunikacyjnych
 |
Agnieszka Zaborowska radca prawny i partner, Kancelaria Zaborowska Laprus-Bałuka |
Sprawdź: Produkty budowlane
