Sekretarz Krajowej Rady Polskiej Izby Inżynierów Budownictwawybrany na kadencję 2010–2014. Przewodniczący Rady Podlaskiej Okręgowej Izby Inżynierów Budownictwa w latach 2002–2006 oraz 2006–2010.
W 1962 r. ukończył Wydział Inżynierii Budowlanej Politechniki Warszawskiej o specjalności budowa zakładów przemysłowych. Doświadczenie zawodowe zdobywał w biurach projektowych. Uzyskał uprawnienia budowlane w zakresie wykonawstwa i projektowania w specjalności konstrukcyjno-inżynieryjnej oraz uprawnienia rzeczoznawcy budowlanego w specjalności konstrukcyjno-budowlanej, a także rzeczoznawcy ds. bezpieczeństwa i higieny pracy. Podczas swojej wieloletniej kariery zawodowej brał udział w projektowaniu konstrukcji wielu obiektów m.in.: przepompowni, zbiorników, komór fermentacyjnych i obiektów inżynierskich na terenie oczyszczalni ścieków i stacji wodociągowych na Podlasiu i Mazurach, a także budynków i obiektów inżynierskich w zakładach przemysłowych. Współprojektował również infrastrukturę miejską i trasy komunikacyjne (np. przejścia podziemne). Ponadto wykonał wiele ekspertyz i opinii technicznych w zakresie przepisów BHP.
W 1974 r. otrzymał wyróżnienie NOT w Białymstoku za wdrożenie metody teleskopowego przeciskania rur stalowych o dużych średnicach pod przeszkodami terenowymi. Na szczególną uwagę w jego dorobku zasługuje, wykonany w latach 1984–1985, projekt konstrukcji żelbetowej stadionu łącznie z bardzo skomplikowanym fundamentem głównego łuku trybuny o rozpiętości 240 m (Latakia Sport City w Syrii). Obiekt ten usytuowany został w strefie aktywności sejsmicznej. W projekcie uwzględniono obciążenia, odpowiadające wstrząsom o sile 6 stopni w skali Richtera. Na stadionie tym w roku 1987 odbyła się olimpiada krajów basenu Morza Śródziemnego.
W 1992 r. Rada Miejska Białegostoku powołała go na stanowisko prezesa Miejskiego Przedsiębiorstwa Energetyki Cieplnej w Białymstoku, którym zarządzał do 2003 r. W tym okresie zainicjował wdrożenie w firmie wielu nowych technologii oraz wybudowanie instalacji odsiarczania spalin o mocy 100 MW według technologii Politechniki Warszawskiej. Instalacja ta, oparta na zastosowaniu do odsiarczania roztworu aktywnego tlenku magnezu, jest jedyną w Polsce instalacją o takiej mocy, a produkt z odsiarczania (siedmiowodny siarczan magnezu) jest doskonałym nawozem, mającym zastosowanie przy uprawach na glebach kwaśnych.
Pracę zawodową od wielu lat łączy z aktywnością społeczną. Od 1963 r. działa w Polskim Związku Inżynierów i Techników Budownictwa. W latach 1987-1990 był członkiem Zarządu Głównego, a w okresie 1990–1993 przewodniczącym oddziału PZITB w Białymstoku. W latach 2000–2002 pełnił funkcję przewodniczącego Komitetu Organizacyjnego Podlaskiej Okręgowej Izby Inżynierów w Białymstoku. W 2002 r. wybrany został na stanowisko przewodniczącego Rady tej izby – piastował je przez kolejne dwie kadencje. Obecnie pełni funkcję wiceprzewodniczącego Rady Podlaskiej OIIB oraz sekretarza Krajowej Rady Polskiej Izby Inżynierów Budownictwa.
– Jakie zmiany zaszły w Podlaskiej OIIB podczas Pana kadencji i co uważa Pan za swój największy sukces jako jej przewodniczący?
– Z perspektywy przewodniczącego Rady Podlaskiej OIIB, sprawującego tę funkcję przez dwie pierwsze kadencje, uważam, że po ośmiu latach działalności izba potrafi dość dobrze wykorzystać przyznane przez prawodawcę instrumenty i kompetencje, niezbędne do wprowadzania w życie powierzonych jej zadań. Naszym sukcesem jest zatem wypracowanie pewnych reguł postępowania i ogólnych zasad działania, które, sądząc po ocenach dokonywanych na zjazdach sprawozdawczych, zyskały aprobatę naszej samorządowej społeczności. Do wiadomości publicznej podajemy informacje o sposobie zarządzania kapitałem wniesionym przez członków. Przedstawiamy również sprawozdania z wykonania budżetu oraz z działalności poszczególnych organów. Działamy praworządnie, nie uzurpujemy sobie prawa do ograniczania i regulowania dostępu do zawodu. Za najbardziej znaczący sukces uważam pozyskanie siedziby izby, a także to, że udało się nam ubezpieczyć na życie wszystkich naszych członków. Niezwykle istotną sprawą jest również szkolenie naszych członków, umożliwienie im korzystania z Serwisu Budowlanego, a także działalność samopomocowa. Zdaję sobie sprawę, że utworzenie obowiązkowego samorządu zawodowego inżynierów budownictwa spotykało się początkowo z różnym odbiorem, myślę jednak, że pozytywne aspekty tej przynależności, w tym ubezpieczenie od odpo-wiedzialności cywilnej, będą w coraz większym stopniu doceniane.
