Budowa Filharmonii Kaszubskiej.
Wejherowo, założone w 1643 i przez wojewodę Jakuba Wejhera, na terenie jego kaszubskiej posiadłości, w okresie międzywojennym (do czasu zbudowania Gdyni, co podkreśla prezydent miasta od 1998 r. Krzysztof Hildebrandt) było stolicą jedynego obszaru Polski z dostępem do morza, ważnym ośrodkiem życia gospodarczego i kulturalnego. W PRL było bazą robotników, głównie pracujących w stoczni i portach Gdyni i Gdańska. Dzisiaj może być wzorcowym przykładem pracy samorządu lokalnego na rzecz rewitalizacji przestrzeni publicznej zabytkowego, barokowego miasta, z wykorzystaniem funduszy własnych i unijnych tak, by mieszkało się wygodniej i ładniej. Niewątpliwie taka idea przyświecała budowie, niebagatelnym kosztem 60 mln zł, Wielofunkcyjnego Centrum Kultury (WCK), nazwanego Filharmonią Kaszubską, skrojonego, podobnie jak inwestycje Jakuba Wejhera, na miarę przyszłych czasów, klejnotu samorządności „małych ojczyzn”.
Widok budowli z lotu ptaka (fot. archiwum Urzędu Miasta w Wejherowie)
– Ogłaszając przetarg na projekt budynku – powiedział Krzysztof Hildebrandt – chcieliśmy, by powstał nowoczesny obiekt z akcentami nawiązującymi do budownictwa klasycznego, do tradycji morskich i kaszubskich regionu, w którym skupiałyby się wszystkie formy kulturalnego życia miasta. Oczekiwaniom tym sprostało biuro architektoniczne APP Arch-Studio z Opola. Wykonawstwo zleciliśmy firmie Eiffage Polska Budownictwo Mitex SA. Od przekazania obiektu do eksploatacji w maju 2013 r z WCK skorzystało 175 tys. osób. Budynek, o trzech kondygnacjach nadziemnych i jednej podziemnej, zlokalizowany blisko dworca kolejowego, w przestrzeni między starą zabudową mieszkaniową, składa się z połączonych dwóch modułów przestrzennych o różnych funkcjach. Przeszklona bryła Filharmonii Kaszubskiej z zanurzonym w niej jak w wodzie statkiem, kryjącym wewnątrz salę koncertową, przechodzi w blok wykończony czerwonym i jasnym piaskowcem, w którym znajdują się garderoby, sale prób, pracownie, pokoje biurowe i gościnne, sala konferencyjna na 100 osób i kawiarnia oraz kondygnacja techniczna. Powierzchnia zabudowy obiektu wynosi 2126 m2, całkowita – 8200 m2, a kubatura – 53 562 m3.
Sala koncertowa, z zapadnią dla fortepianu i specjalistycznym systemem oświetlenia, z fotelami dla 374 widzów, o bardzo dobrej akustyce, równocześnie spełnia funkcję sali kinowej, teatralnej i audytoryjnej.
Budynek zrealizowano w technologii żelbetowej monolitycznej oraz częściowo w konstrukcji szkieletowej stalowej. Sztywność układu przestrzennego zapewniają żelbetowe ściany nośne podłużne i poprzeczne oraz obudowy traktów komunikacyjnych, w poziomie powiązane tarczami stropów żelbetowych, wylewanych na budowie, oraz pozioma kratownica stalowa w płaszczyźnie stropodachu i części dziobowej statku. Wbudowanie w konstrukcję nośną części architektonicznej, wyróżniającej budynek – sali koncertowej w kształcie statku, było bardzo skomplikowaną operacją inżynierską. Dla ułatwienia wykonania konstrukcji stworzono model w 3D. Osiągnięto wspaniały efekt, statek z burtami, obłożonymi miedzianą preoksydowaną blachą wychodzi ponad szklane wnętrze budowli i płynie między kamienicami przy sąsiadujących ulicach.
Hol wejściowy wraz z galerią posiada, łącznie z dachem, obudowę szklaną (szkło Sund Guard SN 70/41 o niskim poziomie transmisji energii słonecznej i wysoką przepuszczalnością światła). Prowadzi do niego monumentalny portal z piaskowca, z reliefami stylizowanymi na kolumny jońskie. Inwestor zadbał zarówno o jakość wykończenia wnętrza budynku, jak i o oprawę zewnętrzną: ławki, rzeźby, kamienne kosze na śmieci, motywy haftu kaszubskiego w kamiennych posadzkach same w sobie stanowią dzieła artystyczne.
Wanda Burakowska
