Głównym rozwiązaniem zapewniającym stropom odpowiednią izolacyjność od dźwięków uderzeniowych są podłogi pływające. O ich skuteczności decyduje dobór materiałowy poszczególnych warstw oraz jakość wykonania takiego układu.
Standardowy układ podłogi pływającej składa się z dwóch głównych warstw wpływających na właściwości dźwiękoizolacyjne: płyty dociskowej (np. wylewki, płyt suchej zabudowy) oraz warstwy elastycznej (np. wełny mineralnej, styropianu elastycznego). Płyta dociskowa oraz wszystkie warstwy wykończeniowe muszą być odizolowane akustycznie (oddylatowane) od konstrukcji budynku, czyli ścian, stropów i elementów instalacyjnych. Okazuje się, że nawet bardzo drobne zaniedbania i błędy wykonawcze mogą zaważyć na skuteczności całego rozwiązania. W artykule przedstawiono najczęstsze błędy wykonawcze pogarszające izolacyjność od dźwięków uderzeniowych stropów.
Fot. stock.adobe/andrey gonchar
Obniżona izolacyjność akustyczna stropów z powodu sztywnego połączenia podłogi pływającej z konstrukcją budynku
W układzie podłogi pływającej wszystkie warstwy muszą być odizolowane akustycznie od konstrukcji budynku, czyli nie mogą występować sztywne połączenia między poszczególnymi warstwami (wylewką, warstwą wykończeniową) a stropem czy ścianami. Nawet niewielkie sztywne połączenie, czyli tzw. mostek akustyczny, może w sposób znaczący pogorszyć właściwości tłumiące dźwięki uderzeniowe przez zaprojektowany układ. Błędy mogą wystąpić w kilku miejscach, dlatego niezwykle istotne jest odpowiednie przygotowanie, zabezpieczenie i staranne wykonanie podłogi pływającej.
>>> Obniżona izolacyjność akustyczna ścian na skutek błędów wykonawczych
>>> Izolacyjność akustyczna ścian szkieletowych
>>> Ochrona przed hałasem w świetle obowiązujących przepisów i norm
>>> Płyty warstwowe – zakres oceny i poprawa ich własności akustycznych
Nieodpowiednie wykonanie izolacji obwodowej wylewki lub całkowity brak jej stosowania może w istotny sposób obniżyć izolacyjność od dźwięków uderzeniowych układu stropowego z podłogą pływającą. W efekcie powstaje sztywne połączenie między warstwą wylewki a ścianami. Wielkość powiększenia wartości wskaźnika ważonego przybliżonego poziomu uderzeniowego znormalizowanego L’n,w zależy od długości takiego połączenia i może wynosić, zgodnie z danymi literaturowymi oraz wynikami badań, od 5 do nawet ponad 20 dB [1, 2, 3]. Pogorszenie właściwości dźwiękoizolacyjnych z powodu takiego błędu następuje głównie w pasmach powyżej 250 Hz. Należy podkreślić, że zauważalne zmiany występują już przy defekcie o długości 10 cm [3].
Sztywne połączenie może również powstać w przypadku błędnego zabezpieczenia warstwy izolacyjnej (np. wełny mineralnej, styropianu) warstwą przeciwwilgociową, czyli folią. Przy nieodpowiednim zabezpieczeniu istnieje ryzyko, że podczas wykonywania wylewki część materiału przeleje się w miejscu np. błędnie połączonej folii i przechodząc przez warstwę izolacyjną, połączy się ze stropem. Powstanie wówczas mostek akustyczny. Wpływ tego defektu jest uzależniony od liczby oraz wielkości takich połączeń – im więcej połączeń, tym mniejsze tłumienie dźwięków uderzeniowych. Zwiększenie poziomu uderzeniowego w efekcie takiego błędu może wynosić nawet kilkanaście dB [3]. Należy podkreślić, że wzrost obserwuje się w pasmach już od 125 Hz.
W dalszej części artykułu:
Newralgiczne miejsca instalowania drzwi i progów przy podłodze pływającej.
Obniżona izolacyjność akustyczna stropów z powodu sztywnego połączenia warstwy wykończeniowej podłogi pływającej z konstrukcją budynku.
Obniżona izolacyjność akustyczna stropów z powodu sztywnego połączenia podłogi pływającej z instalacjami.
Cały artykuł dostępny jest w numerze 5/2023 miesięcznika „Inżynier Budownictwa”.
 |
mgr Rafał Zaremba akustyk |
Sprawdź: Produkty budowlane
