Duża część materiałów smart jest w fazie doskonalenia, która pozwoli na ich szersze zastosowanie, w tym także w sektorze budowlanym.

Przez ostatnie trzy lata ceny materiałów do robót wykończeniowych i instalacyjnych wzrastały przy równoczesnym spadku cen materiałów stosowanych przy realizacji stanów surowych obiektów kubaturowych.

Podczas prac iniekcyjnych należy stale kontrolować cały proces, prace iniekcyjne należy ponadto odpowiednio udokumentować.

Wciągarki linowe, zwane też transporterami materiałów, to sprzęt stosowany masowo przy prowadzeniu prac budowlanych, kryciu i renowacji dachów. Ponieważ jego konstrukcja jest bardzo prosta, duża liczba wykonawców traktuje je jako „zaawansowaną technologicznie drabinę” i nie widzi konieczności ani potrzeby pozyskania dopuszczeń Urzędu Dozoru Technicznego. A taki obowiązek istnieje. Dla tych, którzy zastanawiają się nad zasadnością takiego nadzoru, podać można proste wyjaśnienie. Wciągarka może i jest prostą konstrukcją, ale jej bezpieczne funkcjonowanie zależne jest od prawidłowego montażu, przy użyciu pełnego kompletu elementów składających się na to urządzenie. Te elementy muszą być w dobrym stanie technicznym.

Na dobór odpowiednich materiałów hydroizolacyjnych wpływa przede wszystkim typ i sposób użytkowania zabezpieczanego obiektu/pomieszczenia, miejsce aplikacji, rodzaj i układ warstw w izolowanej przegrodzie. Istotny jest też poziom obciążenia wilgocią, w tym warunki klimatyczne i gruntowo-wodne oraz obecność agresywnych związków, a niejednokrotnie także dodatkowe wymagania, np. sanitarne, stawiane obiektom.

Papy zgrzewalne stosowane szeroko do izolacji przegród budowlanych coraz częściej uzupełniane są innymi bitumicznymi materiałami rolowymi, to jest papami samoprzylepnymi i papami układanymi luźno na izolowanych powierzchniach, sklejanymi na zakładach z wykorzystaniem pasa samoprzylepnego. Tego typu materiały zawierają wysokomodyfikowane, elastyczne asfalty oraz odpowiednio dobrane mocne osnowy i stanowią równoprawny składnik izolacji wielowarstwowej lub w przypadku fundamentów – skuteczną, samodzielną izolację.

Norma PN-EN 1504-3 rozróżnia dwie klasy materiałów przeznaczonych do napraw konstrukcyjnych (klasy R4 i R3) oraz dwie klasy materiałów do napraw niekonstrukcyjnych (klasy R2 i R1). Naprawy konstrukcyjne odnoszą się do wypełniania ubytków i reprofilacji elementów nośnych konstrukcji z betonu. Naprawy niekonstrukcyjne dotyczą elementów osłonowych, działowych i drugorzędnych, na które działa wyłącznie obciążenie ich ciężarem własnym, i które nie mają istotnego znaczenia dla bezpieczeństwa konstrukcji jako całości. W przypadku obiektów mostowych mamy do czynienia wyłącznie z naprawami konstrukcyjnymi.

Przyczyn coraz częstszego stosowania materiałów kompozytowych w budownictwie mostowym jest wiele, m.in. bardzo wysoka wytrzymałość na rozciąganie, bardzo wysoka wartość odkształceń granicznych, odporność na korozję, bardzo mała grubość warstwy naprawczej, możliwość aplikacji w różnych warunkach.

Prawidłowość doboru materiału konstrukcyjnego komina zależna jest od rodzaju paliwa oraz typu urządzenia grzewczego (urządzenia klasy B lub C). Przed przystąpieniem do doboru materiału konstrukcyjnego na konstrukcję komina projektant powinien wnikliwie przeanalizować typ i rodzaj urządzenia grzewczego przewidziany do zamierzonego zastosowania.

Każdego roku notuje się wiele przypadków zatruć tlenkiem węgla. Tymczasem polskie przepisy z zakresu wentylacji budynków i techniki kominowej nie nadążają za zmianami techniczno-technologicznymi, jakie zaszły w budownictwie w ostatnim dwudziestoleciu.