Cellular concrete is quite different from the normal one in its composition and the way it is produced. It does not include pulverized fuel ash or aggregate. Aircrete is typically a mixture of water, cement, lime and fine silica sand. They form a slurry to which fine aluminium powder is added to produce the cellular structure of the desired density. The aluminium reacts with the lime, which results in creating hydrogen bubbles and foaming the concrete mixture. Then, it stiffens in special moulds that resemble small railway wagons. The resulting blocks of concrete are cut into smaller ones that are finally loaded into an autoclave and harden by steam curing at 200°C. When cooled, they are ready for use.
The durability of aerated concrete depends on its density. Depending on the amount of aluminium powder in the mix, it usually ranges from about 400 to 700 kg/m3. The higher the density, the higher the compressive strength. Of course, cellular concrete is of much lower density than the standard one, but it is still strong enough to be used for structural parts of a building. Blocks typically have strengths ranging from 3 to 9 N/mm2. Concrete with low density is quite fragile and can be damaged, for example, in transit.
Due to its porous structure, cellular concrete displays exceptional characteristics. First of all, it is very lightweight and has excellent sound and thermal insulation properties, thereby providing considerable energy-savings over the ‘lifetime’ of a building. Secondly, it is soft and can be easily sawn, drilled and cut to any required shape, which helps to reduce the generation of construction waste. Aerated concrete can also be used to produce other prefabricated elements such as lintels, panels, shelves or mantelpiece. This type of concrete is also considered an eco-friendly material as it does not contain any harmful substances. Its good resistance to fire and frost is another big advantage.
Unfortunately, as many other porous materials, aerated concrete blocks are not so resistant to damage by water and have a high water absorption capacity. That is why they are typically applied as aninsulating material to form the inner leaf of a cavity wall. Admittedly, they are also used in the outer leaf, but only when they are properly insulated and rendered. Cellular concrete, however, cannot be used in foundations.
Magdalena Marcinkowska
GLOSSARY:
cellular concrete (also foam/aerated concrete, aircrete) – beton komórkowy
autoclaved – autoklawizowany
versatile – uniwersalny, wielofunkcyjny
lightweight – lekki
compressive strength – wytrzymałość na ściskanie
load-bearing wall – ściana nośna
partition wall – ściana działowa
pulverized fuel ash (PFA) – popiół lotny
lime – tu: wapno
silica sand – piasek kwarcowy
slurry – zaprawa
hydrogen/gas bubbles – pęcherzyki gazu
steam curing – naparzanie/dojrzewanie betonu
fragile – kruchy
in transit – podczas transportu, w trakcie przewozu
thermal insulation properties – właściwości termoizolacyjne
to saw – tu: przepiłowywać
to drill – przewiercać (to drill a hole in sth – wywiercić otwór w czymś)
lintel – nadproże
mantelpiece – gzyms/obudowa kominka
resistance to – odporność na
absorption capacity – nasiąkliwość
insulating material – materiał izolacyjny
to render – tu: zaprawiać, tynkować
Tłumaczenie
Beton komórkowy– materiał budowlany o dużych możliwościach
Autoklawizowany beton komórkowy, zwykle stosowany w postaci bloczków, to budulec uniwersalny, lekki i – co najważniejsze – niedrogi. W zależności od jego gęstości, a co za tym idzie, wytrzymałości na ściskanie znajduje różnorodne zastosowanie, m.in. do budowy ścian nośnych i działowych, jednowarstwowych i warstwowych, ścian wypełniających, a więc zarówno do użytku wewnętrznego, jak i zewnętrznego.
Beton komórkowy różni się od zwykłego składem i sposobem produkcji. Nie zawiera on ani popiołu lotnego ani kruszywa. Zwykle jest to mieszanka wody, cementu, wapna i piasku kwarcowego. Tworzą one zaprawę, do której dodaje się proszek aluminiowy dla uzyskania porowatej struktury o pożądanej gęstości. Aluminium reaguje z wapnem, w wyniku czego powstają pęcherzyki gazu, a betonowa masa ulega spienieniu. Następnie gęstnieje w specjalnych formach przypominających małe wagony kolejowe. Powstałe bloczki tnie się na mniejsze i ostatecznie ładuje do autoklawu, gdzie dojrzewają w temperaturze ok. 200°C. Po ostudzeniu są gotowe do użycia.
Wytrzymałość betonu komórkowego zależy od jego gęstości. Ta, w zależności od zawartości proszku aluminiowego w mieszance, waha się od ok. 400 do 700 kg/m3. Im większa gęstość, tym wytrzymałość na ściskanie wyższa. Oczywiście, beton komórkowy ma znacznie niższą gęstość niż ten zwykły, jednak jest wystarczająco wytrzymały, by zastosować go do elementów konstrukcyjnych budynku. Bloczki charakteryzują się wytrzymałością na ściskanie od 3 do 9 N/mm2. Beton o małej gęstości jest dość kruchy i łatwo go uszkodzić, np. podczas transportu.
Ze względu na swą porowatą strukturę, beton komórkowy odznacza się wyjątkowymi cechami. Przede wszystkim jest bardzo lekki i ma doskonałe właściwości akustyczne i termoizolacyjne, co z kolei przynosi oszczędności energii w całym cyklu „życia” budynku. Po drugie jest miękki i z łatwością można go przepiłować, przewiercić i przyciąć do żądanego wymiaru, co przyczynia się do zmniejszenia ilości wytwarzanych odpadów budowlanych. Z betonu komórkowego produkuje się również inne prefabrykaty budowlane, jak np. nadproża, płyty, półki czy obudowy kominków. Ten rodzaj betonu uznawany jest również za materiał ekologiczny, jako że nie zawiera żadnych substancji szkodliwych. Jego kolejną zaletą jest odporność na ogień i mróz.
Niestety, podobnie jak inne materiały porowate, bloczki z betonu komórkowego nie są odporne na działanie wody i odznaczają się dużą nasiąkliwością. Właśnie dlatego zwykle stosuje się je jako materiał izolacyjny po wewnętrznej stronie ściany. Co prawda, można wykorzystać je też do budowy ścian zewnętrznych, jednak pod warunkiem, że zostaną prawidłowo zaizolowane i otynkowane. Beton komórkowy zupełnie nie nadaje się jednak do wykonania ścian fundamentowych.
