Praktyczne skutki Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 5 maja 2022 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko dla organów prowadzących postępowania oraz inwestorów.
W Dzienniku Ustaw (poz. 1071) 20 maja 2022 r. opublikowane zostało Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 5 maja 2022 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko (dalej: rozporządzenie kwalifikacyjne). Najnowsza nowelizacja rozporządzenia kwalifikacyjnego niesie ze sobą bardzo istotne zmiany dla procesu inwestycyjnego związanego z realizacją takich obiektów jak stacje bazowe telefonii komórkowej. Zmiany te mają wpływ zarówno na organy administracji prowadzące odpowiednie postępowania, jak i inwestorów realizujących tego rodzaju obiekty.
Zgodnie z obowiązującym do tej pory stanem prawnym instalacje radiokomunikacyjne, w zależności od kryteriów w postaci równoważnej mocy promieniowanej izotropowo (EIRP) wyznaczanej dla pojedynczej anteny oraz odległości miejsc dostępnych dla ludności od środka elektrycznego w osi głównej wiązki promieniowania tej anteny, mogły być kwalifikowane jako przedsięwzięcia mogące zawsze znacząco oddziaływać na środowisko lub potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko (§ 2 ust. 1 pkt 7 lub § 3 ust. 1 pkt 8 wcześniej obowiązującej treści rozporządzenia kwalifikacyjnego). Wiązało się to z weryfikacją każdej takiej instalacji oraz potencjalną koniecznością uzyskania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, która zgodnie z art. 71 ust. 2 Ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (dalej: ustawa ocenowa) jest wymagana dla planowanych przedsięwzięć mogących zawsze znacząco lub potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko. Katalog tych przedsięwzięć określa właśnie rozporządzenie kwalifikacyjne.
Fot. stock.adobe/vegefox.com
Z obecnie obowiązującej treści rozporządzenia kwalifikacyjnego całkowicie wykreślone zostały zapisy dotyczące instalacji radiokomunikacyjnych (§ 1 pkt 1 lit. b) oraz pkt 2 lit. b) nowelizacji). Oznacza to, że przedsięwzięcia, takie jak stacje bazowe telefonii komórkowej, nie są już przedmiotem oceny z punktu widzenia ich oddziaływania na środowisko w ramach postępowania o wydanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach. W uzasadnieniu do projektu rozporządzenia (dostępnym na stronach Rządowego Centrum Legislacji, numer z wykazu prac legislacyjnych RD523) projektodawca wskazuje m.in. na kwestię redukcji nieuzasadnionych obciążeń administracyjnych, w tym dotychczasowej nadregulacji przepisów krajowych względem wymogów ustanowionych Dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/92/ UE z dnia 13 grudnia 2011 r. w sprawie oceny skutków wywieranych przez niektóre przedsięwzięcia publiczne i prywatne na środowisko, która to dyrektywa nie uwzględnia w ogóle w swojej treści instalacji radiokomunikacyjnych, a dodanie tychże było działaniem krajowym.
Wspomniane powyżej wykreślenie z treści rozporządzenia kwalifikacyjnego m.in. instalacji radiokomunikacyjnych, a więc także stacji bazowych telefonii komórkowej, oznacza, że w stosunku do tego rodzaju przedsięwzięć nie tylko nie jest wymagana weryfikacja w odniesieniu do rozporządzenia kwalifikacyjnego, ale, co istotne, w ogóle nie wydaje się decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, niezależnie od parametrów danej instalacji, gdyż nie są one ujęte w katalogu zawartym w rozporządzeniu kwalifikacyjnym. Tym samym również w toku innych postępowań administracyjnych dotyczących realizacji stacji bazowych telefonii komórkowej, np. w ramach postępowania o uzyskanie decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego lub postępowania w sprawie uzyskania pozwolenia na budowę (względnie zgłoszenia zamierzenia budowlanego), prowadzące je organy administracji nie będą mogły wzywać inwestorów do przedstawienia decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach. Z punktu widzenia procesu inwestycyjnego zmniejsza to ilość rozstrzygnięć administracyjnych koniecznych do realizacji takiego obiektu jak stacja bazowa telefonii komórkowej, a przez to cała ścieżka inwestycyjna ulega skróceniu.
>>> Pozwolenie na budowę dla wolno stojącego, przenośnego masztu antenowego
>>> Przenośne, wolno stojące maszty antenowe. REALIZACJA
>>> Kwalifikacje środowiskowe instalacji radiokomunikacyjnych
>>> Stacja bazowa telefonii komórkowej a ład przestrzenny
Przepisy nowelizacji weszły w życie 4 czerwca 2022 r. Co jednak warte podkreślenia, w treści opublikowanego rozporządzenia przesądzono również jednoznacznie, że nowy stan prawny ma także zastosowanie do już trwających postępowań administracyjnych w przedmiocie wydania różnych rozstrzygnięć, o których mowa w art. 71 ust. 1 oraz art. 72 ust. 1 ustawy ocenowej, w tym m.in. postępowań o wydanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach lub decyzji o pozwoleniu na budowę (§ 2 nowelizacji). Ponadto w nowelizacji wskazano wprost, że postępowania o wydanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach dotyczących przedsięwzięć, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 7 oraz w § 3 ust. 1 pkt 8 rozporządzenia kwalifikacyjnego, czyli m.in. instalacji radiokomunikacyjnych, wszczęte i niezakończone przed dniem wejścia w życie niniejszej nowelizacji umarza się (§ 3 nowelizacji). Przepis ten stanowi dla organów administracji podstawę formalnoprawną do umorzenia trwających postępowań o wydanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach dla takich obiektów jak stacje bazowe telefonii komórkowej.
Zastosowane rozwiązania intertemporalne są w pełni zrozumiałe. Skoro bowiem instalacje radiokomunikacyjne zostały całkowicie wykreślone z zakresu regulacji rozporządzenia w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko, brak byłoby podstaw merytorycznych i formalnych do dalszego prowadzenia tego rodzaju postępowań w przypadku inwestycji, dla których proces administracyjny znajdował się już w toku w momencie wejścia w życie nowych przepisów.
Powyższe zmiany należy ocenić pozytywnie. Z jednej strony zmniejszone zostanie obciążenie organów administracji prowadzących postępowania w przedmiocie wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach. Z drugiej strony odnotować trzeba uproszczenie procesu inwestycyjnego dla takich obiektów jak stacje bazowe telefonii komórkowej, zaliczających się przecież, jak cała infrastruktura telekomunikacyjna, do katalogu inwestycji celu publicznego zdefiniowanego w art. 6 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami.
Kwestie związane z ochroną przed polem elektromagnetycznym emitowanym przez stacje bazowe, co silnie podkreśla również projektodawca rozporządzenia w uzasadnieniu do jego projektu, regulowane są natomiast nadal obowiązującymi przepisami ustawy – Prawo ochrony środowiska. Obejmują one m.in. takie obowiązki inwestora, jak wykonanie koniecznych pomiarów poziomów pól elektromagnetycznych w środowisku bezpośrednio przed rozpoczęciem użytkowania instalacji (art. 122a ust. 1 pkt 1 Prawa ochrony środowiska), dotrzymywanie w miejscach dostępnych dla ludności dopuszczalnych poziomów pola elektromagnetycznego określonych w Rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 17 grudnia 2019 r. w sprawie dopuszczalnych poziomów pól elektromagnetycznych w środowisku oraz zgłoszenie instalacji do organu ochrony środowiska wraz ze sprawozdaniem z wykonanych pomiarów poziomów pól elektromagnetycznych (art. 152 ust. 1 pkt 9 Prawa ochrony środowiska). Tym samym, jak wskazał projektodawca nowelizacji, zapewnienie odpowiedniej ochrony przed polem elektromagnetycznym emitowanym przez instalacje radiokomunikacyjne jest zapewnione już przez obowiązujące przepisy ustawy – Prawo ochrony środowiska.
 |
Mirosław Stando
sekretarz generalny Stowarzyszenie Inżynierów Telekomunikacji |
>>> Refarming – nieunikniona zmiana
Sprawdź: Produkty budowlane
