Inwestycje telekomunikacyjne stanowią przedsięwzięcia o szczególnym charakterze. Z uwagi na ważną funkcję społeczną podlegają preferencyjnym regulacjom.
Jakkolwiek inwestycje takie cieszą się preferencyjną regulacją (ustawa o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych [1]), to nie są realizowane na zasadzie absolutnej dowolności. Dotyczy to np. przepisów określających ich minimalne odległości od innych obiektów specjalnych (np. dróg, infrastruktury energetycznej, obszarów kolejowych). Najwięcej takich przepisów znajduje się w rozporządzeniu Ministra Cyfryzacji w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać telekomunikacyjne obiekty budowlane i ich usytuowanie [2]. Są to drobiazgowe uregulowania zasad lokalizacji infrastruktury telekomunikacyjnej w zależności od obiektów, z którymi ma sąsiadować. Dotyczą one jednak głównie stacjonarnej infrastruktury liniowej. Co ze stacjami bazowymi sieci telefonii komórkowych?
>>> Lokalizacja stacji bazowych telefonii komórkowej przy drodze
>>> Lokowanie stacji bazowych telefonii komórkowej w obrębie lotnisk
>>> Obszar oddziaływania stacji bazowej telefonii komórkowej
Tu przepisy rozporządzenia stanowią krótko: „Przy określaniu usytuowania antenowych konstrukcji wsporczych, wolno stojących masztów antenowych i wolno stojących wież antenowych należy kierować się względami technologicznymi oraz wymaganiami bezpieczeństwa dotyczącymi w szczególności: 1) ochrony przed polem elektromagnetycznym, z uwzględnieniem dopuszczalnych poziomów pól elektromagnetycznych, jakie mogą występować w środowisku; 2) bezpieczeństwa i higieny pracy w pobliżu urządzeń wytwarzających pole elektromagnetyczne” (§ 9).
Punktem odniesienia będą tu głównie przepisy ustawy – Prawo ochrony środowiska [3] oraz jej rozporządzeń wykonawczych, w tym rozporządzenia Ministra Klimatu w sprawie sposobów sprawdzania dotrzymania dopuszczalnych poziomów pól elektromagnetycznych w środowisku [4]. Będą one miały także wpływ na dopuszczalność lokalizacji wieży w pobliżu infrastruktury energetycznej ze względu na konieczność dochowania norm promieniowania elektromagnetycznego na danym obszarze. Znaczenie mogą mieć także wymogi odpowiednich norm technicznych.
Lokalizacja stacji bazowych zasadniczo podlega wymogom ogólnym dla wszystkich obiektów budowlanych. W odniesieniu do dróg zastosowanie znajdzie art. 43 ustawy o drogach publicznych [5], który mówi, że minimalna odległość poza obszarami zabudowanymi waha się od 6 do nawet 50 m (w zależności od rodzaju drogi). Są to przepisy wiążące zarządców dróg bezwzględnie. I warto o tym wspomnieć, gdyż w praktyce zgłaszano już problem ich bezpodstawnego ignorowania przez zarządców i przedstawiania dodatkowych wymogów tam nieprzewidzianych (np. powiązania oczekiwanej odległości z wysokością wieży). A trzeba wiedzieć, że zarządca może wyrazić zgodę na lokalizację nawet w mniejszej odległości niż wskazana w art. 43 wspomnianej ustawy. Co ważne, w orzecznictwie wielokrotnie już podkreślano, że odmowa wyrażenia takiej zgody telekomowi musi być przez zarządcę drogi solidnie uzasadniona [6–8]. Nieco prościej przedstawiają się sprawy w odniesieniu do obszarów kolejowych (torów, ale też budynków, budowli i urządzeń wspierających kolej) – odległość ma być nie mniejsza niż 10 m, przy czym od osi skrajnego toru nie może być mniejsza niż 20 m (art. 53 ust. 2 ustawy o transporcie kolejowym [9]).
>>> Miejsca dostępne dla ludności na gruncie ustawy POŚ
>>> Zasada otwartości miejscowych planów na inwestycje infrastruktury technicznej
Niełatwo więc określić uniwersalne, minimalne odległości wież od innych obiektów. Z uwagi na charakterystykę stacji bazowej wszystko zależy od uwarunkowań konkretnej inwestycji. Znaczenie mogą mieć uwarunkowania promieniowania elektromagnetycznego emitowanego przez daną stację. Te jednak podlegają rygorystycznym normom. Jeżeli nie zostanie wykazane przez organ ich naruszenie, stacja bazowa będzie cieszyła się dość dużą swobodą lokalizacyjną.
Jakub Woźny, radca prawny
Korina A. Sudół, adwokat
Literatura
- Ustawa z dnia 7 maja 2010 r. o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 733).
- Rozporządzenie Ministra Cyfryzacji z dnia 26 maja 2023 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać telekomunikacyjne obiekty budowlane i ich usytuowanie (Dz.U. z 2023 r. poz. 1040).
- Ustawa z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 54 ze zm.).
- Rozporządzenie Ministra Klimatu z dnia 17 lutego 2020 r. w sprawie sposobów sprawdzania dotrzymania dopuszczalnych poziomów pól elektromagnetycznych w środowisku (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2630 ze zm.).
- Ustawa z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 645 ze zm.).
- Wyrok WSA w Warszawie z 5.04.2022 r., sygn. akt VII SA/Wa 260/22.
- Wyrok NSA z 19.07.2022 r., sygn. akt II OSK 2081/19.
- Wyrok NSA z 22.06.2021 r., sygn. akt II OSK 2713/18.
- Ustawa z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym (t.j. U. z 2023 r. poz. 1786 ze zm.).
