Kalendarium – marzec, kwiecień

20.03.2015

weszło w życie

Rozporządzenie Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia 13 marca 2015 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie prowadzenia prac konserwatorskich, prac restauratorskich, robót budowlanych, badań konserwatorskich, badań architektonicznych i innych działań przy zabytku wpisanym do rejestru zabytków oraz badań archeologicznych (Dz.U. z 2015 r. poz. 383)

Rozporządzenie zmienia rozporządzenie Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia 27 lipca 2011 r. w sprawie prowadzenia prac konserwatorskich, prac restauratorskich, robót budowlanych, badań konserwatorskich, badań architektonicznych i innych działań przy zabytku wpisanym do rejestru zabytków oraz badań archeologicznych (Dz.U. Nr 165, poz. 987). Nowelizacja polega na uchyleniu wymogu określenia we wniosku o wydanie pozwolenia konserwatorskiego danych osoby prowadzącej prace konserwatorskie, prace restauratorskie, badania konserwatorskie, badania archeologiczne, kierującej robotami budowlanymi przy zabytku wpisanym do rejestru i wykonującej przy nich nadzór inwestorski. Zamiast tego wnioskodawca zobowiązany będzie złożyć oświadczenie o zastosowaniu przy wyborze osoby prowadzącej ww. prace lub badania oraz kierującej robotami budowlanymi albo sprawującej nad nimi nadzór inwestorski kryterium odpowiednich kwalifikacji określonych w poszczególnych przepisach rozporządzenia. W pozwoleniu zawarty będzie warunek polegający na zobowiązaniu wnioskodawcy do przekazania wojewódzkiemu konserwatorowi zabytków imienia, nazwiska i adresu tej osoby nie później niż w terminie 7 dni przed rozpoczęciem prac, badań albo robót. Powyższe rozwiązanie ma na celu umożliwienie wydania pozwolenia konserwatorskiego przed wyłonieniem wykonawcy w drodze procedury udzielania zamówień publicznych na prace konserwatorskie, prace restauratorskie, roboty budowlane przy zabytku wpisanym do rejestru oraz na badania archeologiczne.

24.03.2015

został wydany

Wyrok Trybunału Konstytucyjnego w sprawie otwarcia zawodu urbanisty, sygn. akt K 19/14 (Dz.U. z 2015 r. poz. 476)

Trybunał Konstytucyjny orzekł, że otwarcie zawodu urbanisty, dopuszczenie do czynności z zakresu urbanistyki szerszego kręgu osób i zniesienie samorządu zawodowego urbanistów jest zgodne z konstytucją. Trybunał uznał, że ustawodawca mógł zmienić poprzednią ocenę co do zaliczenia zawodu urbanisty do kategorii zawodu zaufania publicznego, a w konsekwencji dokonać zniesienia samorządu tego zawodu. Trybunał wskazał, że cechy zawodu urbanisty odbiegają od cech zawodów zaufania publicznego. Wykonywanie zawodu urbanisty jest związane z zaspokajaniem potrzeb ludności, ale brakuje bezpośrednich relacji albo szczególnych więzi urbanistów z osobami fizycznymi. W ocenie Trybunału nawet jeżeli urbanista w ramach działalności zawodowej ma dostęp do informacji dotyczących życia prywatnego osób fizycznych, to nie mają one zasadniczego znaczenia dla kształtowania ładu architektoniczno-przestrzennego. Trybunał stwierdził, że w Unii Europejskiej ani w państwach członkowskich nie obowiązuje jeden model dostępu do zawodów regulowanych, a zmiana statusu prawnego zawodu urbanisty w Polsce i uzależnienie wykonywania czynności z zakresu urbanistyki wyłącznie od spełnienia wymogu wykształcenia nie jest rozwiązaniem nieznanym innym państwom członkowskim Unii Europejskiej. Odnośnie do podniesionego w skardze konstytucyjnej zarzutu naruszenia zasady praw nabytych Trybunał wyjaśnił, że jednostka musi liczyć się z tym, że zmiana warunków społecznych lub gospodarczych może wymagać zmian regulacji prawnych, w tym również zmian, które znoszą lub ograniczają dotychczas zagwarantowane prawa podmiotowe. Zdaniem Trybunału zaskarżone przepisy nie ograniczyły praw urbanistów, ale rozszerzyły dostęp do wykonywania tego zawodu.

25.03.2015

weszły w życie

Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 2 lutego 2015 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia warunków udzielania zezwoleń na zajęcie pasa drogowego (Dz.U. z 2015 r. poz. 328)

Rozporządzenie zmienia przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 1 czerwca 2004 r. w sprawie określenia warunków udzielania zezwoleń na zajęcie pasa drogowego (Dz.U. Nr 140, poz. 1481) w zakresie dokumentów, jakie należy dołączyć do wniosku o wydanie zezwolenia na zajęcie pasa drogowego w celu prowadzenia robót w pasie drogowym. Zgodnie z nowelizacją w przypadku budowy przyłączy elektroenergetycznych, wodociągowych, kanalizacyjnych, gazowych, cieplnych i telekomunikacyjnych w trybie art. 29a ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 1409 z późn. zm.), który przewiduje zwolnienie z obowiązku dokonania zgłoszenia budowy przyłączy w organie administracji architektoniczno-budowlanej, a zamiast tego inwestor jest zobowiązany do sporządzenia planu sytuacyjnego na kopii aktualnej mapy zasadniczej lub mapy jednostkowej przyjętej do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, do wniosku o wydanie zezwolenia na zajęcie pasa drogowego należy dołączyć oświadczenie o zamiarze budowy przyłączy, dla których sporządzono plan sytuacyjny.

Rozporządzenie Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia 17 lutego 2015 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie (Dz.U. z 2015 r. poz. 329)

Rozporządzenie nowelizuje rozporządzenie Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 2 marca 1999 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie (Dz.U. Nr 43, poz. 430 z późn. zm.). Nowelizacja dopuszcza stosowanie na drogach publicznych przekroju 2 + 1 z fizycznym rozdzieleniem przeciwnych kierunków ruchu, które jest rozwiązaniem zwiększającym bezpieczeństwo ruchu drogowego. Zgodnie z definicją dodaną do zmienianego rozporządzenia przez drogę o przekroju 2 + 1 rozumie się jednojezdniową, dwupasową drogę dwukierunkową z zespołem leżących na przemian dodatkowych pasów ruchu do wyprzedzania, który tworzą co najmniej dwa dodatkowe pasy do wyprzedzania, przeznaczone do ruchu w przeciwnych kierunkach, jeżeli odległość pomiędzy nimi nie przekracza długości dłuższego z nich. Drogę o przekroju 2 + 1 będzie można stosować wyłącznie poza terenem zabudowy jako drogę klasy GP lub G (główna i główna ruchu przyspieszonego) oraz jako drogę klasy S (ekspresowa), przy etapowaniu jej budowy, jeżeli istniejące i prognozowane średniodobowe natężenie ruchu mieści się w przedziale od 4000 do 22 000 pojazdów. Nowe przepisy regulują także kwestie projektowania dodatkowych pasów ruchu do wyprzedzania. Ponadto w sposób kompleksowy, uwzględniający postęp technologiczny, została uregulowana materia dotycząca projektowania konstrukcji nawierzchni jezdni dróg publicznych. W tym zakresie uchylono załączniki nr 4 i 5 oraz zmodyfikowano treść załącznika nr 6 do rozporządzenia. Kolejną zmianą jest tzw. otwarcie katalogu klas, które przypisane są poszczególnym kategoriom dróg w rozumieniu ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 460). Nowelizacja obejmuje także kwestie dotyczące m.in. wymagań dla liczby i szerokości jezdni oraz pasów ruchu, obsługi terenów przyległych do pasa drogowego, usytuowania pasów ruchu dla rowerów oraz warunków stosowania jezdni zbierająco-rozprowadzającej.

Rozporządzenie Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia 17 lutego 2015 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogowe obiekty inżynierskie i ich usytuowanie (Dz.U. z 2015 r. poz. 331)

Rozporządzenie zmienia rozporządzenie Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 30 maja 2000 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogowe obiekty inżynierskie i ich usytuowanie (Dz.U. Nr 63, poz. 735 z późn. zm.). Nowelizacja reguluje kwestie sytuowania drogowych barier ochronnych na drodze o przekroju 2 + 1 w przypadku przejścia przez drogowy obiekt inżynierski.

27.03.2015

została
ogłoszona 

Ustawa z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy – Prawo budowlane oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2015 r. poz. 443)

Nowelizacja ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 1409 z późn. zm.) ma na celu uproszczenie i skrócenie procedury budowlanej. Jedną z najistotniejszych zmian jest zniesienie obowiązku uzyskania pozwolenia na budowę wolno stojących budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których obszar oddziaływania mieści się w całości na działce lub działkach, na których zostały zaprojektowane. Budowa takiego obiektu będzie wymagać zgłoszenia, do którego trzeba będzie dołączyć m.in. cztery egzemplarze projektu budowlanego wraz z opiniami, uzgodnieniami, pozwoleniami i innymi dokumentami wymaganymi przepisami szczególnymi (zgłoszenie z projektem). W przypadku zgłoszenia takiej budowy właściwy organ będzie zobowiązany do zamieszczenia na stronie Biuletynu Informacji Publicznej urzędu, w terminie 3 dni po wniesieniu zgłoszenia, informacji o przebiegu procedury zgłoszeniowej. Rozwiązanie to ma na celu zabezpieczenie praw osób trzecich. Istotne odstąpienie od projektu budowlanego złożonego wraz ze zgłoszeniem budowy, wobec którego właściwy organ nie wniesie sprzeciwu, będzie dopuszczalne jedynie po uzyskaniu decyzji o pozwoleniu na budowę, dotyczącej całego zamierzenia budowlanego. Analogicznej procedurze zgłoszenia z projektem podlegać będzie budowa wolno stojących parterowych budynków stacji transformatorowych i kontenerowych o powierzchni zabudowy do 35 m² oraz sieci elektroenergetycznych obejmujących napięcie znamionowe nie wyższe niż 1 kV, sieci wodociągowych, kanalizacyjnych, cieplnych oraz telekomunikacyjnych. Nowelizacja rozszerza ponadto dotychczasowy katalog obiektów budowlanych, których budowa wymaga procedury zwykłego zgłoszenia. W przypadku nierozpoczęcia wykonywania robót budowlanych przed upływem 3 lat od określonego w zgłoszeniu terminu ich rozpoczęcia, rozpoczęcie tych robót będzie wymagało dokonania ponownego zgłoszenia. Możliwe będzie przeniesienie praw i obowiązków wynikających ze zgłoszenia, od którego organ nie wniósł sprzeciwu, na inną osobę, co nastąpi w drodze decyzji administracyjnej. Kolejną zmianą jest wprowadzenie nowego przepisu dającego inwestorowi uprawnienie do realizacji robót budowlanych objętych instytucją zgłoszenia w trybie pozwolenia na budowę. W myśl nowych przepisów inwestor nie będzie już zobowiązany do załączania do projektu budowlanego oświadczeń o zapewnieniu dostaw energii, wody, ciepła i gazu, o warunkach przyłączenia do sieci wodociągowych, kanalizacyjnych, cieplnych, gazowych, elektroenergetycznych, telekomunikacyjnych oraz o możliwości dostępu do drogi publicznej. Jeżeli wniosek o pozwolenie na budowę (rozbiórkę) będzie posiadał braki formalne, właściwy organ zobowiązany będzie wezwać wnoszącego do ich usunięcia w trybie art. 64 § 2 k.p.a., z tym że wezwanie nie powinno nastąpić później niż 14 dni od dnia wpływu wniosku. Braki materialne wniosku będą usuwane jak dotychczas w trybie art. 35 ust. 3 ustawy – Prawo budowlane. Zmodyfikowano procedurę zawiadomienia o zamierzonym terminie rozpoczęcia robót budowlanych. Rozszerzono katalog obiektów budowlanych podlegających geodezyjnemu wyznaczeniu w terenie, a po ich wybudowaniu – geodezyjnej inwentaryzacji powykonawczej. Z obowiązku tego wyłączono natomiast przyłącza, których połączenie z siecią znajduje się na tej samej działce co przyłącze lub na działce sąsiedniej. Zmiany dotyczą również regulacji odnoszących się do opłat legalizacyjnych. Do opłat legalizacyjnych będzie się stosowało odpowiednio przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.), który reguluje problematykę zobowiązań podatkowych. Oznacza to, że osoba zobowiązana do zapłaty opłaty legalizacyjnej będzie mogła uzyskać ulgi w spłacie zobowiązań podatkowych, m.in. odroczenie terminu płatności opłaty, rozłożenie jej na raty, a także umorzenie. Rozszerzona została lista obiektów podlegających stałej opłacie legalizacyjnej w wysokości 5000 zł. Nowelizacją objęto również przepisy dotyczące przystąpienia do użytkowania obiektu budowlanego. W tej materii rozszerzono katalog obiektów wymagających zawiadomienia organu o zakończeniu budowy (milcząca zgoda) oraz skrócono z 21 do 14 dni termin na wyrażenie przez organ sprzeciwu od zawiadomienia. Znowelizowano przepisy regulujące funkcjonowanie rejestrów wniosków o pozwolenie na budowę oraz decyzji o pozwoleniu na budowę. Rejestrami tymi będą objęte również sprawy wynikające ze złożenia zgłoszenia z projektem budowlanym.

Niniejsza ustawa wprowadza także zmiany m.in. w ustawie z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 199) oraz ustawie z dnia 16 listopada 2006 r. o opłacie skarbowej (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 1628 z późn. zm.), które są konsekwencją zmian dokonanych w ustawie – Prawo budowlane.

Ustawa wejdzie w życie z dniem 28 czerwca 2015 r., z wyjątkiem art. 1 pkt 34, który wejdzie w życie w dniu 1 stycznia 2016 r.

31.03.2015

zostało
ogłoszone

Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 27 lutego 2015 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o drogach publicznych (Dz.U. z 2015 r. poz. 460)

Obwieszczenie zawiera jednolity tekst ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych.

1.04.2015

zostało
ogłoszone

Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 27 lutego 2015 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy – Prawo wodne (Dz.U. z 2015 r. poz. 469)

Obwieszczenie zawiera jednolity tekst ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. – Prawo wodne.

18.04.2015

weszło w życie

Rozporządzenie Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia 27 lutego 2015 r. w sprawie metodologii wyznaczania charakterystyki energetycznej budynku lub części budynku oraz świadectw charakterystyki energetycznej (Dz.U. z 2015 r. poz. 376)

Rozporządzenie określa metodologię wyznaczania charakterystyki energetycznej, sposób sporządzania świadectwa charakterystyki energetycznej oraz wzory świadectw charakterystyki energetycznej budynku lub części budynku. Niniejsze rozporządzenie zastępuje rozporządzenie Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia 3 czerwca 2014 r. w sprawie metodologii obliczania charakterystyki energetycznej budynku i lokalu mieszkalnego lub części budynku stanowiącej samodzielną całość techniczno-użytkową oraz sposobu sporządzania i wzorów świadectw charakterystyki energetycznej (Dz.U. poz. 888), które zgodnie z art. 51 ustawy z dnia 29 sierpnia 2014 r. o charakterystyce energetycznej budynków (Dz.U. poz. 1200 z późn. zm.) traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. Nowe rozporządzenie nie wprowadza istotnych zmian w stosunku do uchylonego rozporządzenia. Celem regulacji jest dostosowanie sposobu wyznaczania charakterystyki energetycznej budynku lub części budynku oraz wzorów świadectw charakterystyki energetycznej do treści ustawy z dnia 29 sierpnia 2014 r. o charakterystyce energetycznej budynków, która dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/31/UE z dnia 19 maja 2010 r. w sprawie charakterystyki energetycznej budynków (Dz.Urz. UE L 153 z 18.06.2010, s. 13).