Prefabrykacja w ostatnich latach cieszy się coraz większym zainteresowaniem, szczególnie w dziedzinie budownictwa przemysłowego.

W numerze majowym „Inżyniera Budownictwa” ukazał się dodatek specjalny rozwijający tematykę prefabrykatów.

Rozwój technologii umożliwił kształtowanie z żelbetu wielkich, kubistycznych powierzchni, ale również ścian, gdzie dominuje miękka, organiczna linia.

Każdy fan science fiction powinien przeczytać choć jedną książkę Isaaca Asimova. Jeśli nie jesteś zwolennikiem tego typu literatury, na pewno widziałeś film „Ja, robot”. To, co w latach 70. wydawało się nierealną mrzonką, dziś jest coraz bardziej rzeczywiste.

W ostatnich latach powstało wiele publikacji naukowych i ekspertyz opisujących problem obiektów kwalifikowanych jako masywne, wykonywanych jednak zgodnie z „klasyczną” technologią żelbetu, np. przyczółki mostów. Jej zastosowanie doprowadziło w wielu przypadkach do powstania znaczących wad konstrukcyjnych.

Metoda nawisowa znajduje najczęściej zastosowanie podczas przekraczania głębokich dolin, żeglownych rzek oraz wszędzie tam, gdzie wykorzystanie rusztowań stacjonarnych do realizacji mostów nie jest możliwe lub byłoby bardzo kosztowne.

Do zalet zinwentaryzowanych deskowań systemowych nie trzeba dziś nikogo przekonywać. Technika deskowaniowa stała się powszechna i trudno dziś wyobrazić sobie wylewanie konstrukcji betonowych bez deskowań systemowych.

Podczas wylewania elementów betonowych budynku jednorodzinnego, takich jak ławy fundamentowe, schody, elementy konstrukcyjne czy stropy, niezbędny jest szalunek i często pojawia się pytanie – wykonać szalunek samodzielnie czy może wynająć?

W numerze kwietniowym „Inżyniera Budownictwa” ukazał się dodatek specjalny rozwijający tematykę deskowań i rusztowań.

Analiza ryzyka zawodowego dla zawodów, których prace związane są z eksploatacją rusztowań, wskazuje, że jednym z głównych zagrożeń, oprócz upadku z wysokości, są prace związane z transportem na i w obrębie rusztowania.