Na wartość budynku oprócz kosztów inwestycyjnych ma coraz większy wpływ jego energochłonność. W rezultacie wartość budynku jest składową kosztów inwestycyjnych związanych z samym budynkiem (np. jego lokalizacją) oraz kosztów eksploatacji związanych z wykorzystanymi w nim technologiami.
Budynki, w których zastosowane są systemy cechujące się niskim zużyciem energii elektrycznej, cieplnej, chłodniczej, uzyskują wysoką klasę efektywności energetycznej, co skutkuje wzrostem ich wartości na rynku nieruchomości. Ze względu na fakt, iż najbardziej energochłonnymi systemami w budynku są systemy klimatyzacyjne, zatem w największym stopniu wpływ na jego koszty eksploatacji ma zarówno efektywność energetyczna zastosowanego systemu klimatyzacyjnego, jak również jego poszczególnych elementów.
Rys. 1. Zmienność sezonowych obciążeń cieplnych dla budynku biurowego w Mediolanie: 2-piętrowy biurowiec o powierzchni 400 m2, 45 osób pomiędzy godziną 8 a17, wymiary (długość × szerokość × wysokość): 20 × 10 × 7 m
Rys. 2. Zmienność dobowych obciążeńcieplnych dla budynku biurowego w Mediolanie: 2-piętrowy biurowiec o powierzchni 400 m2, 45 osób pomiędzy godziną 8 a17, wymiary (długość × szerokość × wysokość): 20 × 10 × 7 m
Rys. 3. Dopasowanie pracy agregatu chłodniczego do zmienności obciążeń cieplnych obiektu o charakterystyce według rysunków 1 i 2. Agregat jest konstrukcyjnie oparty na pojedynczym obiegu chłodniczym z dwoma sprężarkami typu spiralnego oraz na trzech stopniach regulacji wydajności
Doszukiwania się oszczędności w nakładach związanych z eksploatacją należy przede wszystkim dopatrywać się już na etapie samej koncepcji architektonicznej, podczas opracowywania projektu systemu klimatyzacji, przez realizację inwestycji aż po sposób użytkowania budynku przez właściciela lub najemców.
Na wszystkich ww. etapach można optymalizować system tak, by efektywnie energetycznie dopasować go do potrzeb budynku. Wiele również zależy od prawidłowego doboru systemu, jego parametrów oraz urządzeń w nim zastosowanych. Autor pragnie szczególnie zwrócić uwagę na nowe rozwiązania konstrukcyjne oferowane przez producentów urządzeń, które często nie znajdują zastosowania w nowoczesnych budynkach z błahej przyczyny, tj. braku ich znajomości przez projektantów-technologów systemów klimatyzacyjnych. W referacie zostaną przybliżone niektóre, z dostępnych na rynku, konstrukcje urządzeń.
Podział nowoczesnych systemów klimatyzacyjnych
Obecnie wykorzystywanych jest wiele rodzajów systemów klimatyzacyjnych, które można podzielić według różnych kryteriów klasyfikacyjnych. Jako kryterium klasyfikacji wykorzystuje się podział m.in. ze względu na:
– przeznaczenie obiektu (klimatyzacja komfortu, technologia, klimatyzacja precyzyjna itp.),
– przyrost ciśnienia statycznego wentylatora rozprowadzającego powietrze (systemy nisko-, średnio- i wysokociśnieniowe),
– zakres uzdatniania powietrza (klimatyzacja częściowa, klimatyzacja pełna itp.),
– sposób przebiegu procesów uzdatniania powietrza (systemy scentralizowane, systemy zdecentralizowane itp.).
Jednak z punktu widzenia autora najbardziej popularnym kryterium podziału jest sposób uzdatniania powietrza. Niezależnie jednak od wybranego systemu i sposobu kształtowania parametrów powietrza wymagane jest zastosowanie różnego rodzaju urządzeń, których zadaniem jest uzyskanie określonych parametrów termodynamicznych powietrza. W systemach scentralizowanych spotykane są centrale dachowe typu roof-top, centrale klimatyzacyjne, do których należy doprowadzić chłód za pomocą sprężarkowych agregatów chłodniczych. W systemach zdecentralizowanych najczęściej powietrze pierwotne kształtowane jest w centrali klimatyzacyjnej, monoblokowych centralach przeznaczonych do uzdatniania powietrza pierwotnego, a następnie z wykorzystaniem kolejnych urządzeń klimatyzacyjnych modyfikowane są parametry powietrza wtórnego w pomieszczeniu. Powietrze wtórne może być uzdatniane z wykorzystaniem wielu różnych urządzeń, do których zaliczyć możemy m.in.: klimakonwektory, pompy ciepła woda–powietrze systemów WLHP, klimatyzatory, aktywne belki chłodnicze.
Rys. 4. Sterowanie poszczególnymi stopniami regulacji wydajności w ujęciu czasowym w agregacie chłodniczym z dwiema sprężarkami o trzech stopniach regulacji na analizowanym obiekcie. Analiza dotyczy typowego dnia letniego
Rys. 5. Generalna klasyfikacja rozwiązań oferowanych przez jednego z producentów. Systemom charakteryzującym się w przybliżeniu stałym i pełnym obciążeniem cieplnym dedykowane są agregaty chłodnicze o bardzo wysokich wskaźnikach EER (przykład z rysunku WDATA o klasie efektywności energetycznej A wg Eurovent) i niższych wskaźnikach ESEER. Dla systemów charakteryzujących się zmiennym obciążeniem cieplnym (systemy klimatyzacji komfortu) oferowane są agregaty o wysokich wskaźnikach ESEER (przykład z rysunku WSAT-XSC), ale o niższych wartościach współczynników EER. W tabeli porównanie efektywności energetycznej dla różnych warunków pracy systemu. Posługiwanie się najczęściej wymienianym wyróżnikiem efektywności, jakim jest wskaźnik EER dla systemów klimatyzacji komfortu, jest błędne. Wyróżnikiem efektywności energetycznej dla systemów klimatyzacji komfortu są wskaźniki ESEER. Przy mniejszym obciążeniu cieplnym (a takie występuje przez dłuższą część pracy systemu klimatyzacji komfortu) efektywność agregatów o wysokich wskaźnikach ESEER okazuje się wyższa
Rys. 6. Dopasowanie się pracy agregatu chłodniczego o wysokich wskaźnikach efektywności energetycznej ESEER wyposażonego w wielosprężarkowy układ chłodniczy. Wysokie wskaźniki wynikają z przewymiarowanych powierzchni wymienników podczas pracy z niepełnym obciążeniem cieplnym (opis w tekście)
Przedstawione zostaną wybrane nowe rozwiązania konstrukcyjne urządzeń klimatyzacyjnych, których zastosowanie może przynieść wymierne oszczędności energetyczne, mniejszy wpływ na środowisko naturalne oraz podnieść wartość lub klasę obiektu z uwagi na zastosowanie energooszczędnych urządzeń. Przed przystąpieniem do prezentacji podejścia niektórych producentów do segmentu nowoczesnych urządzeń klimatyzacyjnych warto omówić charakterystyczną cechę systemów klimatyzacji komfortu, tj. zmienność występowania obciążeń cieplnych. Ma ona bowiem zasadniczy wpływ na konstrukcje prawie wszystkich urządzeń dedykowanych do systemów klimatyzacji komfortu.
Zmienność obciążeń cieplnych – cecha charakterystyczna systemów klimatyzacji komfortu
Obecnie wymiarowanie instalacji klimatyzacyjnych dokonywane jest najczęściej na podstawie szczytowych wartości obciążeń cieplnych budynku. Mało kto się zastanawia, co się dzieje z pracą systemu klimatyzacji w innych warunkach pracy, w szczególności przy zmniejszonym obciążeniu cieplnym. Najczęściej pomijana jest analiza źródła chłodu w systemach klimatyzacyjnych dla innych niż obliczeniowe parametry powietrza zewnętrznego. Brak takiej analizy może powodować albo brak efektywnej pracy źródła chłodu, albo w niektórych wypadkach nawet awaryjne wyłączenia instalacji klimatyzacyjnych.
Istnieje jednak jedna zasadnicza cecha, która charakteryzuje większość systemów klimatyzacji komfortu. Jest nią zmienność obciążeń cieplnych budynku. Dotyczy ona zarówno systemów klimatyzacyjnych o stałym wydatku powietrza nawiewanego CAV, systemów o dwuetapowym uzdatnianiu powietrza, jak też systemów VAV i innych.
Rys. 7. Konstrukcja agregatu ze skraplaczem chłodzonym cieczą umożliwiającym jednoczesne grzanie i chłodzenie pomieszczeń: 10, 11 – powrót/zasilanie obiegu chłodniczego, 12, 13 – powrót/zasilanie obiegu grzewczego, 14, 15 – powrót/zasilanie dodatkowego źródła ciepła
W celu zobrazowania tego faktu można się posłużyć następującym przykładem. Na rys. 1 i 2 przedstawiono zmienność obciążenia cieplnego dla przykładowego budynku zlokalizowanego w Mediolanie. Na wykresach można zauważyć, że obciążenie cieplne budynku zmienia się nie tylko w ciągu sezonu, ale również w ciągu dnia. Dodatkowo warto zwrócić uwagę, że maksymalna wartość obciążenia cieplnego występuje zaledwie przez krótki czas.
Dla omawianego budynku został przewidziany agregat chłodniczy z dwoma sprężarkami o trzech stopniach regulacji wydajności. Agregat jest wyposażony w sprężarki o nierównomiernym rozkładzie wydajności ziębienia. Pierwsza sprężarka małej mocy jest załączana, gdy zaczyna wzrastać obciążenie cieplne obiektu. Jej wydajność stanowi ok. 1/3 wydajności chłodniczej agregatu. W momencie dalszego wzrostu obciążenia i niewystarczającej pracy pierwszej sprężarki sprężarka mniejsza zostaje wyłączona, a zostaje załączona sprężarka większej mocy (2/3 wydajności agregatu). W miarę dalszego wzrostu zysków ciepła do większej sprężarki zostaje dołączona praca mniejszej sprężarki, co pozwala na uzyskanie 100-procentowej wydajności chłodniczej urządzenia. W ten sposób można uzyskać stopniowanie mocy chłodniczej agregatu w następujących proporcjach 0 – 33 – 66 – 100%.
Pracę takiego agregatu chłodniczego przeanalizowano na obiekcie. Odnotowano, że w sezonie urządzenie pozostawało całkowicie wyłączone przez 27% czasu. Urządzenie załączone na pierwszym stopniu regulacji wydajności (sprężarka małej mocy) pracowało przez 47%, na drugim stopniu – przez 33%, zaś z pełną wydajnością chłodniczą – zaledwie przez 2% czasu. Doświadczalnie na podstawie pracy analizowanego agregatu można zatem potwierdzić, że systemy klimatyzacyjne komfortu cechują się pracą z niepełnym obciążeniem cieplnym.
Powyższa cecha wyznacza nowy trend w projektowaniu urządzeń, polegający na uzyskaniu maksymalnych efektywności w punktach pracy odpowiadającym obciążeniom cieplnym najdłużej występującym podczas sezonu. Jednocześnie posługiwanie się wskaźnikami EER (Energy Efficiency Ratio) charakteryzującymi efektywność energetyczną urządzeń dla warunków pełnego obciążenia cieplnego systemu traci sens, gdyż czas pracy systemu z pełnym obciążeniem ma znikomy wpływ na pracę systemu podczas sezonu.
Sprężarkowe agregaty chłodnicze
Podobne podejście zostaje odzwierciedlone w konstrukcjach nowoczesnych agregatów chłodniczych. W segmencie sprężarkowych urządzeń można wyróżnić dwa zasadnicze parametry charakteryzujące agregaty chłodnicze niezależnie od innych kryteriów podziału tego segmentu urządzeń. Należą do nich wskaźniki efektywności energetycznej EER oraz ESEER (European Seasonal Energy Efficiency Ratio). Wskaźnik EER określa się jako stosunek osiąganej wydajności chłodniczej do poboru mocy elektrycznej urządzenia dla warunków pełnego obciążenia cieplnego. Jest to podstawowy parametr charakteryzujący agregaty chłodnicze. Wartość wskaźnika jest bezwymiarowa.
EER = Qch/Pel
gdzie:
Qch – moc ziębnicza agregatu dla warunków pełnego obciążenia cieplnego [kW],
Pel – moc elektryczna pobierana przez sprężarki dla warunków pełnego obciążenia cieplnego [kW].
Z kolei wskaźnik ESEER charakteryzuje efektywność agregatu chłodniczego pracującego z częściowym obciążeniem cieplnym. Wartość współczynnika ESEER oblicza się, opierając się na ważonych wartościach wskaźników EER dla obciążeń częściowych, tj. odpowiadających 25, 50, 75 i 100% obciążenia cieplnego. Bezwymiarowa wartość współczynnika ESEER jest obliczana następująco:
ESEER = A . EER100% + B . EER75% + C . EER50% + D . EER25%
o następującej wadze współczynników: A = 0,03; B = 0,33; C = 0,41; D = 0,23.
Można zauważyć, że większy wpływ na wartość wskaźnika ESEER mają osiągi urządzenia przy pracy z obciążeniem częściowym. W szczególności dotyczy to obciążeń cieplnych stanowiących kolejno 50, 75 i 25% maksymalnego obciążenia cieplnego. Powoduje to, że agregaty o wysokich wskaźnikach ESEER reprezentują rzeczywiste warunki pracy agregatów. Systemy klimatyzacji komfortu przez większy okres pracują bowiem z niepełnym obciążeniem cieplnym.
Jeden z producentów oferuje wszystkie typy agregatów chłodniczych w dwóch zasadniczych odmianach (rys. 5). Pierwsze rozwiązanie to agregaty o wysokich wskaźnikach EER, ale trochę niższych wskaźnikach ESEER. Drugie rozwiązanie cechują zdecydowanie wyższe wskaźniki ESEER, ale trochę niższe wartości współczynników EER. Co to oznacza w praktyce? Dla systemów o w przybliżeniu stałym obciążeniu cieplnym oscylującym w pobliżu wartości pełnego obciążenia cieplnego (procesy technologiczne, serwerownie, centra obliczeniowe itp.) producent przewiduje zastosowanie agregatów chłodniczych o wysokich wartościach wskaźników EER – w klasie efektywności energetycznej A (wg Eurovent). Dla tego typu systemów urządzenia o wysokich wartościach wskaźników EER będą generowały znaczące oszczędności eksploatacyjne. Konstrukcje te oparte są zazwyczaj na rozwiązaniach ze sprężarkami dwuśrubowymi, z roboczym czynnikiem chłodniczym R134A i wbudowanym „ekonomizerem”. Z kolei dla systemów klimatyzacji komfortu oferowane są przez tego producenta agregaty o niższych wskaźnikach EER, ale o bardzo wysokich współczynnikach ESEER. W systemach klimatyzacji komfortu, jak wspomniano, występuje przez dłuższy okres obciążenie częściowe, co powoduje, że występuje konieczność dopasowania się pracy agregatu do warunków częściowego obciążenia cieplnego. W ten sposób uzyskiwane są wysokie wartości wskaźników ESEER i agregaty o takich cechach powinny być stosowane w systemach pracujących przez dłuższy czas ze zmiennym obciążeniem cieplnym.
Rys. 8. a) Jednoczesne grzanie i chłodzenie pomieszczeń przez analizowany agregat. Zapotrzebowanie na moc chłodniczą i cieplną kompensuje się wzajemnie.
b) Praca analizowanego agregatu chłodniczego, gdy zapotrzebowanie chłodu jest wyższe od zapotrzebowania na moc grzewczą.
c) Praca analizowanego agregatu chłodniczego, gdy zapotrzebowanie mocy grzewczej jest wyższe od zapotrzebowania na moc chłodniczą.
Możliwości osiągnięcia wysokich wskaźników ESEER przez agregaty chłodnicze
Jak wspomniano, wysokie wartości współczynników ESEER są osiągane wtedy, gdy agregat potrafi dopasować swoją pracę do obciążeń częściowych. Idealnym rozwiązaniem byłoby zastosowanie agregatu chłodniczego, w którym ilość pobieranej mocy elektrycznej z sieci przez sprężarki byłaby proporcjonalna do wytwarzanej mocy ziębniczej.
Pierwsze rozwiązanie polega na podziale wydajności chłodniczej agregatu chłodniczego na kilka obiegów chłodniczych i zastosowaniu od kilku do kilkunastu sprężarek typu spiralnego. Agregaty tego typu pracują najczęściej z roboczym czynnikiem ziębniczym R410A. Pracę przykładowego agregatu chłodniczego opartego na dwóch obiegach chłodniczych i sześciu sprężarkach typu scroll w układzie chłodniczym dla warunków niepełnego obciążenia cieplnego obrazuje rys. 6. Przy wzroście obciążenia cieplnego (pierwszy stopień regulacji) załączana jest sprężarka w jednym z dwóch obiegów chłodniczych. Układ chłodniczy pracuje z częściowym obciążeniem cieplnym. Uzyskiwana wartość współczynnika EER wynosi 5,6. Jeśli obciążenie cieplne się zwiększa (drugi stopień regulacji), załączana jest kolejna sprężarka, lecz w drugim obiegu chłodniczym. Agregat chłodniczy ma wówczas wysoki współczynnik efektywności energetycznej, gdyż podczas pracy dwóch sprężarek obydwie pracują ze współczynnikiem efektywności energetycznej 5,6. W kolejnym, trzecim stopniu regulacji wydajności załączana jest druga sprężarka w pierwszym obiegu chłodniczym. Oczywiście sprężarki mogą pracować zamiennie, czyli raz może być załączana w trzecim stopniu regulacji wydajności sprężarka w pierwszym bądź drugim obiegu chłodniczym. Wartości uzyskiwanych współczynników efektywności energetycznej na tym etapie wynoszą 4,2 dla pierwszego obiegu i 5,6 dla drugiego obiegu chłodniczego. Przy dalszym wzroście zysków ciepła załączana jest druga sprężarka w drugim obiegu chłodniczym i obydwa obiegi chłodnicze pracują ze sprawnością 4,2. Dalszy wzrost zysków ciepła aktywuje kolejną sprężarkę w pierwszym obiegu chłodniczym. Mamy wówczas do czynienia z przypadkiem, w którym pracują trzy sprężarki w pierwszym obiegu chłodniczym (EER = 3,0) oraz dwie w drugim obiegu (EER = 4,2). Dalsze zapotrzebowanie na moc chłodniczą powoduje załączenie ostatniej, trzeciej sprężarki w drugim obiegu chłodniczym, uzyskiwane są wówczas wartości EER = 3,0. Tak wysokie wartości efektywności przy obciążeniu częściowym wynikają z przewymiarowanej dla warunków częściowego obciążenia cieplnego powierzchni wymiennika skraplacza. Agregaty skonstruowane w oparciu o wielosprężarkowe i wieloobiegowe układy chłodnicze cechują oprócz wysokiej efektywności energetycznej znacząca redukcja pojemności zbiorników buforowych, zmniejszenie wymiarów konstrukcyjnych i ciężaru, większa niezawodność oraz mniejsze problemy z wymianą sprężarki przy jej awarii w stosunku do innych agregatów wyposażonych w mniejszą liczbę sprężarek śrubowych.
Drugie, droższe rozwiązanie polega na zastosowaniu agregatów chłodniczych ze sprężarkami sterowanymi przemiennikiem częstotliwości. Jednak ze względu na nieduże różnice w osiąganych wartościach efektywności energetycznej przy obciążeniach częściowych zobrazowanych przez ESEER i korzystniejszych kosztach inwestycyjnych obecnie rozwiązaniem korzystniejszym jest zastosowanie urządzeń w technologii „multi-scroll”. Wymierne korzyści związane z pracą agregatów chłodniczych o wysokich wskaźnikach efektywności energetycznej przy obciążeniu częściowym ESEER zostały przedstawione m.in. w publikacji [1]. Dokonując porównania dwóch agregatów chłodniczych o sumarycznej mocy chłodniczej 500 kW (warunki pracy zgodnie z parametrami certyfikacji Eurovent dla agregatów chłodniczych – LCP), z których jeden posiada wskaźnik ESEER1 = 4,60, drugi zaś wskaźnik ESEER1 = 3,94, przy założeniu 2500 godz./sezon różnice w kosztach eksploatacji wynosić będą ok. 22 000 PLN [1].
Opcjonalne wyposażenie dodatkowe do agregatów sposobem na dalsze oszczędności energetyczne
Dalszych oszczędności można dopatrywać się również w zastosowaniu opcjonalnego wyposażenia dla agregatów chłodniczych w postaci: funkcji free-cooling [2, 3, 4], odzysku ciepła skraplania, kompensacji wartości zadanej w zależności od temperatury, entalpii powietrza zewnętrznego lub także poprzez wykorzystanie nowych konstrukcji agregatów chłodniczych, np. umożliwiających jednoczesne grzanie i chłodzenie pomieszczeń. Dodatkowe wyposażenie powinno być wykorzystywane w uzasadnionych przypadkach, np. funkcja free–cooling wtedy, gdy zapotrzebowanie na chłód budynku występuje lub zachodzi na okres zimowy (należy przeanalizować moment, w którym układ chłodniczy przełącza się na darmowe chłodzenie, gdyż np. zastosowanie cieczy pośredniczących powoduje mniejsze oszczędności energetyczne), kompensacja wartości zadanej wtedy, gdy w zyskach ciepła obiektu duży udział przypisuje się zewnętrznym zyskom ciepła, odzysk ciepła, gdy zapotrzebowanie na moc grzewczą występuje wtedy, gdy agregat pracuje w trybie chłodzenia itp.
Agregaty chłodnicze – wykonania specjalne umożliwiające jednoczesne grzanie i chłodzenie pomieszczeń
Tego typu konstrukcje agregatów chłodniczych stanowią nowość w zakresie tego segmentu urządzeń i są przeznaczone do budynków, w których występują długie okresy jednoczesnego zapotrzebowania na moc chłodniczą i moc grzewczą. Do takich obiektów należą np. budynki biurowe o dużym przeszkleniu i zmiennym napromieniowaniu słonecznym, szpitale, mleczarnie. Agregaty tego typu realizują postulat poszanowania energii, gdyż moc cieplna, która w większości przypadków powstaje przy pracy sprężarkowych agregatów chłodniczych i jest tracona bezpowrotnie do powietrza, w tych urządzeniach jest wykorzystana użytecznie, a na zewnątrz usuwane są zbędne nadwyżki ciepła. Agregaty tego typu posiadają skraplacz chłodzony cieczą i różnią się w stosunku do tradycyjnych agregatów z wymiennikiem odzysku ciepła skraplania tym, że zostały przystosowane do pracy z różnymi obciążeniami cieplnymi po stronie wymiennika parowacza i skraplacza. Analizowany agregat chłodniczy posiada skraplacz chłodzony cieczą, gdyż woda pozwala na korzystne warunki wymiany ciepła – powoduje wzrost ogólnej efektywności urządzenia chłodniczego przy jednoczesnym uniezależnieniu go od wpływu czynników zewnętrznych (np. niekorzystnej temperatury powietrza zewnętrznego w ekstremalnych warunkach letnich i zimowych).
Przykład takiego agregatu został przedstawiony na rys. 7, jego praca może być rozpatrywana dla trzech skrajnych warunków pracy (rys. 8):
– jednoczesne grzanie i chłodzenie pomieszczeń,
– tylko chłodzenie,
– tylko grzanie.
Przy jednoczesnym grzaniu i chłodzeniu pomieszczeń, gdy występujące obciążenia po stronie skraplacza i parowacza kompensują się wzajemnie (taki układ ma miejsce, gdy zapotrzebowanie mocy grzewczej stanowi 130% zapotrzebowania mocy chłodniczej zgodnie z równaniem bilansu ciepła dla sprężarkowego układu chłodniczego), nie ma konieczności doprowadzenia lub odprowadzenia ciepła z układu. System całkowicie odzyskuje ciepło skraplania, które wykorzystywane jest do podgrzania wody na cele grzewcze.
W przypadku gdy zapotrzebowanie chłodu jest wyższe od zapotrzebowania na moc cieplną, wówczas do odbiorników wymagających wody grzewczej doprowadzane jest ciepło tylko w żądanej ilości, a nadwyżka zbędnego ciepła jest przekazywana i odbierana z agregatu. Rozwiązanie to pozwala wykorzystać ciepło w takiej ilości, w jakiej jest potrzebne. Tylko to ciepło, które nie zostaje wykorzystane na cele grzewcze, zostaje usunięte z systemu.
Jeśli zapotrzebowanie mocy grzewczej jest większe niż zapotrzebowanie chłodu w obiekcie, do agregatu należy doprowadzić ciepło w odpowiedniej ilości, które stanowi tzw. dolne źródło ciepła. Część odbiorników chłodu (np. klimakonwektorów wentylatorowych) dokonuje schładzania części pomieszczeń wymagających chłodzenia powietrza, przekazując ciepło do agregatu. Ciepło to z uwagi na wyższe zapotrzebowanie mocy grzewczej układu stanowi tylko część ciepła stanowiącego o prawidłowości bilansu dolnego źródła ciepła. Pozostała wymagana ilość ciepła powinna zostać doprowadzona do systemu przy użyciu pary dodatkowych króćców znajdujących się w agregacie. Z uwagi na wymagane niskie parametry do systemu doprowadzane zostaje ciepło wytworzone w urządzeniu grzewczym z wysoką sprawnością (np. kondensacyjny kocioł gazowy).
Bartłomiej Adamski
PZITS O/Kraków
Referat został przygotowany na Forum Wentylacja 2010, organizowane przez Stowarzyszenie Polska Wentylacja, oraz opublikowany w materiałach seminaryjnych.
Literatura
1. B. Adamski, Wartość wskaźnika ESEER a realne koszty eksploatacji. Studium przypadku i propozycja analizy kosztów eksploatacji agregatów chłodniczych w dobie certyfikacji energetycznej budynków, „Rynek Instalacyjny” nr 1-2/2010.
2. B. Adamski, Free-cooling w sprężarkowych agregatach chłodniczych, „Rynek Instalacyjny” nr 7-8/2007.
3. B. Adamski, Systemy free-coolingu pośredniego. Analiza i symulacja oszczędności pod kątem nakładów eksploatacyjnych, cz. 1, „Rynek Instalacyjny” nr 5/2009.
4. B. Adamski, Systemy free-coolingu pośredniego. Analiza i symulacja oszczędności pod kątem nakładów eksploatacyjnych, cz. 2, „Rynek Instalacyjny” nr 6/2009.
5. B. Adamski, Pompy ciepła – system odzysku ciepła i zimna w centralach klimatyzacyjnych, „Rynek Instalacyjny” nr 7/2007.
6. B. Adamski, Aktualne trendy i rozwój urządzeń klimatyzacyjnych w dobie certyfikacji energetycznej budynku, cz. 1, „Chłodnictwo i Klimatyzacja” nr 10/2009.
7. B. Adamski, Aktualne trendy i rozwój urządzeń klimatyzacyjnych w dobie certyfikacji energetycznej budynku, cz. 2, „Chłodnictwo i Klimatyzacja” nr 12/2009.
8. Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 6 listopada 2008 r. w sprawie metodologii obliczania charakterystyki energetycznej budynku i lokalu mieszkalnego lub części budynku stanowiącej samodzielną całość techniczno-użytkową oraz sposobu sporządzania i wzorów świadectw ich charakterystyki energetycznej.
9. Biuletyny techniczne firmy CLIVET i innych producentów.
