Wiadomo, że problematykę oświetlenia dziennego i przeszklenia ścian zewnętrznych budynków rozstrzyga rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie.
WT § 57 ust. 2: W pomieszczeniu przeznaczonym na pobyt ludzi stosunek powierzchni okien, liczonej w świetle ościeżnic, do powierzchni podłogi powinien wynosić co najmniej 1:8, natomiast w innym pomieszczeniu, w którym oświetlenie dzienne jest wymagane ze względów na przeznaczenie – co najmniej 1:12.
Budynek z lat 50.; warto zwrócić uwagę na małe okna na klatce schodowej
Obserwując obecną architekturę wznoszonych budynków, widzimy wszędzie, od metropolii do miasteczek, przesadne przeszklenia elewacji obiektów kubaturowych (nie mylić z elewacjami dwupowłokowymi ze szkła).
Pomimo wprowadzenia w życie ustaw o energooszczędnych reżimach śmiem twierdzić, że nie są one przestrzegane ani przez architektów, ani przez organa zatwierdzające dokumentację budowlaną przy udzielaniu pozwoleń na budowę.
Choć obecnie są na rynku zestawy szyb okiennych (m.in. trzyszybowe) z powłoką niskoemisyjną o wysokim oporze cieplnym, to jednak ich opór cieplny nigdy nie dorówna oporności termicznej izolowanych termicznie ścian zewnętrznych. Znam przykłady z dawniejszych czasów, gdzie uparci architekci przeszklili elewacje na obecną modę w pomieszczeniach usługowych, a po jakimś czasie inwestor stłukł te szyby i wbudował normowe okna (z powodu utraty klienteli). Chodziło o przegrzewanie latem i niedogrzewanie zimą.
Przykładem apogeum energetycznej rozrzutności jest np. rozbudowa budynku NBP w Bydgoszczy. Można by wymieniać w nieskończoność.
W powyższej sprawie bezskutecznie występowałem do właściwych urzędów i instytucji.
Będąc kierownikiem budowy, a później inspektorem nadzoru, ryzykując utratą uprawnień budowlanych, zmieniałem w systemie OWT-67 wielkość okien np. w kuchniach, gdzie proporcja wynosiła 1:2!
inż. Bolesław Węgrzyn
rzeczoznawca budowlany
Zdjęcie autora
