Moduł ArCADia-Instalacje Grzewcze umożliwia wykonanie w technologii BIM projektu instalacji centralnego ogrzewania.
ArCADia-Instalacje Grzewcze to kolejny moduł rozszerzający zestaw programów branżowych systemu ArCADiA BIM przeznaczonych do projektowania w technologii BIM instalacji sanitarnych w budynku. Moduł umożliwia zaprojektowanie wewnętrznej instalacji grzewczej w budynku pod względem graficznym oraz technologicznym z jednoczesną koordynacją z projektami innych branż. Program umożliwia obiektowe projektowanie instalacji grzewczej na rzutach architektonicznych budynku, a następnie utworzenie rysunków uzupełniających (trzy rodzaje rzutów aksonometrycznych) oraz tworzenie schematów obliczeniowych (obliczenia hydrauliczne, równoważenie instalacji zaworami termostatycznymi). Program generuje wykazy elementów zastosowanych w projekcie oraz zestawienia materiałowe.
Rys. 1 Okno Menedżera projektu, zarządzanie elementami
Ważną funkcją programu jest automatyczny dobór niektórych elementów instalacji (np. średnic rurociągów w danym typoszeregu, nastaw zaworów termostatycznych) przy założonych warunkach pracy instalacji przez projektanta i z uwzględnieniem jego preferencji.
Ogólny schemat pracy z programem jest taki sam jak w przypadku pozostałych modułów systemu ArCADia. Na wstępie użytkownik powinien uruchomić menedżera projektu z paska uzupełniającego ArCADia SYSTEM. Okno Menedżera projektu umożliwia zarządzanie widokami (np. widok 3D) za pomocą zakładek, aktywnością kondygnacji (uaktywnianie kondygnacji w celu wprowadzenia na niej obiektu). Za pomocą tego okna można również zarządzać strukturą budynku lub ją definiować, w przypadku gdy budynek nie został zaprojektowany w systemie ArCADiA. Okno daje możliwość grupowania projektowanych obiektów oraz zarzadzania grupami obiektów. Ogólnie mówiąc, użytkownik podczas pracy będzie często korzystał z funkcji okna. Zaleca się, aby podczas pracy okno Menedżera projektu było cały czas aktywne.
Rys. 2 Okno właściwości elementu Opcje projektu – zakładka Obliczenia
Następnym krokiem użytkownika powinno być ustawienie opcji projektu. Pod względem technologicznym szczególnie ważne są dane dotyczące obliczeń (zakładka Obliczenia). W tabeli Obwody grzewcze użytkownik będzie mógł zdefiniować liczbę typów obwodów i ich parametry: temperaturę zasilania i powrotu. Obwody grzewcze będzie można wybrać w rozdzielaczu i w zaworze trójdrożnym i zmienić
parametry obliczeniowe na kolejnych odcinkach obliczeniowych. Pod zakładką Obliczenia będzie jeszcze możliwość zdefiniowania:
Tolerancja dopasowania odbiorników ciepła – w tym miejscu użytkownik może zdefiniować niedobór i nadmiar mocy odbiornika dopuszczalny w projekcie. Jeśli moc odbiorników w stosunku do zapotrzebowania na moc pomieszczenia będzie przekraczała wartości podane w opcjach projektu, w obliczeniach się wyświetli komunikat o przekroczeniu tych wartości.
Tolerancja dopasowania autorytetu zaworów termostatycznych – tu użytkownik może zdefiniować minimalną i maksymalną wartość autorytetu zaworów termostatycznych. Program przy obliczeniach i doborach będzie uwzględniał te wartości. Jeśli zostaną przekroczone i program nie znajdzie w bazie nastawy zaworu spełniającej kryteria w obliczeniach, pojawi się komunikat o tym, że program nie mógł dokonać doboru nastawy zaworu termostatycznego.
Rys. 3 Typy okien wstawiania
Dopuszczalne wartości ogrzewania płaszczyznowego – w tym miejscu użytkownik ma do dyspozycji dwie kontrolki:
– Maksymalna strata ciśnienia wężownicy – użytkownik może wpisać w polu edycyjnym wartość maksymalnej straty ciśnienia. Program uwzględni tę wartość w obliczeniach i jeśli zostanie przekroczona, to wyświetli odpowiedni komunikat. [kPa] – Maksymalna długość wężownicy – użytkownik może w pisać w polu edycyjnym wartość maksymalnej długości wężownicy. Program uwzględni tę wartość w obliczeniach i jeśli zostanie przekroczona, to wyświetli odpowiedni komunikat. [m]
Pracę graficzną rozpoczyna się od wstawienia dowolnego obiektu z paska narzędzi na wybranej i uaktywnionej wcześniej kondygnacji. Po wybraniu odpowiedniej ikony z paska narzędzi programu wyświetla się okno wstawiania obiektu z szeregiem funkcji umożliwiających zlokalizowanie obiektu, połączenie z innymi elementami instalacji oraz ustawienia własności geometrycznych, technologicznych lub materiałowych.
Rys. 4 Widok rysunku przy wstawianiu grzejnika pod oknem z jednoczesnym wyborem rodzaju grzejnika z biblioteki
Rys. 5 Okno modyfikacji grzejnika z otwartą biblioteką typów
Wstawiając obiekt, użytkownik wprowadza go na płaszczyznę rysunkową, lokalizując jednocześnie w przestrzeni, nadając poziom montażu punktu charakterystycznego (np. oś, dno w zależności od rodzaju obiektu) obiektu względem poziomu aktywnej kondygnacji. W ten sposób budowana jest przestrzenna struktura instalacji. Poszczególne obiekty łączone są przy użyciu funkcji pobierz z elementu, której przycisk zlokalizowany jest w oknie wstawienia przy polu Poziom montażu. Właściwości obiektu można ustawiać podczas jego wstawiania lub po wstawieniu po jego zaznaczeniu i uaktywnienia okna Modyfikacji.
W każdym z tych okien jest dostęp do bibliotek danego elementu, np. grzejnika.
Rys. 6 Widok 3D
Rys. 7 Widok tabel obliczeniowych
Podczas rysowania połączeń obiektów instalacji projektant może śledzić budowę instalacji w oknie widoku 3D. Kolejność postępowania przy wprowadzaniu obiektów zależy wyłącznie od użytkownika, co czyni rysowanie bardziej przyjazne i intuicyjne.
Po połączeniu wszystkich wybranych elementów instalacji rurociągami wyposażonymi w odpowiednią armaturę użytkownik ma możliwość dokonania obliczeń oraz doborów średnic rurociągów i parametrów wybranych urządzeń odpowiedzialnych za układ hydrauliczny. W tabelach obliczeniowych możliwe jest prześledzenie obliczeń hydraulicznych oraz nastaw zaworów termostatycznych i wyników równoważenia instalacji. Korekt można dokonywać również z poziomu tabel, np. zmienić średnicę rurociągów na odcinku obliczeniowym, przy jednoczesnym wprowadzaniu zmian do modelu rysunkowego. Tabele obliczeniowe można wysyłać do pliku tekstowego w formacie RTF.
Rys. 8 Wygenerowany rzut aksonometryczny
Rysunki aksonometryczne wykonywane są praktycznie automatycznie po wybraniu ikonki z paska narzędzi. Zadaniem projektującego jest jedynie uczytelnienie rysunku poprzez ustawienie opisów i rozsunięcie nachodzących na siebie części instalacji w widoku aksonometrycznym (gałęzi). Również automatycznie generowane są wykazy urządzeń i zestawienia materiałów. Tabele mają wiele dodatkowych funkcji filtrujących, pozwalają także na zmiany w modelu rysunkowym.
Tabele wykazów i zestawień materiałów można eksportować do plików tekstowych.
Rys. 9 Widok zestawienia materiałów z oknem akcji
Podsumowanie
Moduł ArCADia-Instalacje Grzewcze umożliwia wykonanie w technologii BIM projektu instalacji centralnego ogrzewania: rysunków rzutów kondygnacji, rysunków rzutów aksonometrycznych, obliczeń hydraulicznych, dobór nastaw zaworów termostatycznych, raportów wykazów i zestawień materiałów.
mgr inż. Mariusz Filipowicz
