Metoda nawisowa znajduje najczęściej zastosowanie podczas przekraczania głębokich dolin, żeglownych rzek oraz wszędzie tam, gdzie wykorzystanie rusztowań stacjonarnych do realizacji mostów nie jest możliwe lub byłoby bardzo kosztowne.
Podczas betonowania segmentów ustroju nośnego wykorzystuje się wówczas wózki formowania nawisowego – mobilne konstrukcje stalowe, rozwijane i udoskonalane już od ponad 50 lat. Ze względu na jednorazowe koszty adaptacji, rozwiązanie to jest najbardziej efektywne przy realizacji przęseł o rozpiętości 120–200 m lub wysokości filarów powyżej 50 m.
Projekt wózka każdorazowo musi uwzględniać maksymalną długość segmentu (zwykle do 5 m), jaka może być wykonana przy jego zastosowaniu, oraz maksymalny ciężar betonu segmentu przy danej jego długości. Dla standardowych mostów i przekrojów czas montażu wózka na segmencie startowym wynosi ok. 10–14 dni roboczych, a cykl pracy mieści się w 7–10 dniach.
Konstrukcje te są zwykle wykorzystywane do wykonywania mostów o przekroju skrzynkowym zmiennym lub stałym co do jego wysokości. Para wózków (lub jej wielokrotność), zintegrowana z deskowaniami lub elementami ich podwieszenia, jest montowana na segmentach startowych. Po wykonaniu kolejnych segmentów wózki te są przetaczane w przeciwnych kierunkach za pomocą siłowników hydraulicznych i przy wykorzystaniu rolek przemieszczających się po torach jezdnych, zakotwionych do wcześniej wykonanej konstrukcji.
Bezpieczną i wygodną obsługę wózków zapewniają pomosty robocze zintegrowane z drabinami, znajdujące się na każdym poziomie roboczym.
Krzysztof Orzełowski
dyrektor techniczny i członek zarząduULMA Construccion Polska S.A.
