Modernizacja i remonty systemów oczyszczania wody basenowej w krytych pływalniach – cz. II

Zbiorniki filtrów ciśnieniowych

Obecnie stosowane zbiorniki filtrów ciśnieniowych wykonane są z kompozytów tworzyw sztucznych (żywica poliestrowa, włókno szklane) z odpowiednią wykładziną odporną na agresywne działanie wody basenowej i środków chemicznych. Średnice produkowanych filtrów ciśnieniowych dla basenów publicznych mieszczą się w zakresie 600-3000 mm, przy wysokości płaszcza walcowego 1700 mm dla złoża o wysokości 1000 mm oraz 2000 mm dla złoża o wysokości 1200 mm (tab. 1) Zbiorniki filtrów są ustawiane na stopach – nogach walcowych lub cylindrycznej, lub stożkowej podstawie. Wysokość filtra w zależności od średnicy może wynosić 2,5-3,2 m, co umożliwia jego montaż w pomieszczeniach o wysokości 3,2-3,8 m.

Filtry o średnicach ≥ 1200 mm posiadają:

– dwa króćce dopływowy i odpływowy z kołnierzami;

– zespół rurociągów z tworzyw sztucznych (PVC-U) o odpowiednio dobranej średnicy przy zachowaniu w nich prędkości przepływu wody w = 1,5-1,8 m/s w czasie filtracji;

– zespół pięciu zaworów klapowych do sterowania pracą filtra w sposób ręczny lub automatyczny;

– dwa manometry do pomiaru ciśnienia na dopływie i odpływie oraz spadku ciśnienia;

– dwa zawory kulowe do poboru prób wody;

– zawory spustowy i odpowietrzający.

Filtry o średnicach < 1200 mm mają do sterowania pracą filtra zawór sześciodrogowy zamontowany w zespole z orurowaniem z tworzyw sztucznych o średnicach dostosowanych do wydajności.

 

Fot. 1 Zespół filtrów ciśnieniowych dla basenu po remoncie z zaworem sześciodrogowym

 

Tab. 1 Techniczne parametry filtrów zgodnie z DIN 19605/19643

Średnica [mm]	800	1000	1200	1400	1600	1800	2000	2200	2400
Powierzchnia filtracji [m2]	0,503	0,785	1,170	1,539	2,011	2,545	3,142	3,801	4,524
Wydajność przy 30 m/h [m3/h]	15	24	34	45	60	75	95	115	135
Liczba dysz	33	64	79	105	150	170	204	247	294
Orurowanie przy 30 m/h [mm]	65	80	80	100	100	150	150	200	250
Woda do płukania [m3]	3	5	7	9	12	15	19	23	27

Filtry podciśnieniowe z namywaną warstwą filtracyjną otwarte

Podciśnieniowe filtry z namywaną warstwą filtracyjną wykonuje się przeważnie jako otwarte zbiorniki wyposażone w elementy z siatkami – tkaniną filtracyjną z pomocniczą warstwą filtracyjną. Zbiornik filtra jest wykonany z polipropylenu z korytem zapewniającym równomierny dopływ wody w trakcie filtracji. Woda jest zasysana z ramek filtracyjnych przez kolektor połączony z rurociągiem ssącym pompy filtra. System automatyki zapewnia utrzymanie stałej wydajności przy prędkości filtracji v_f = 2-3 m/h. W przypadku wody basenowej mamy do czynienia m.in. z tłuszczami, które flotują na powierzchni lustra wody. Substancje takie mogą mieć negatywne działanie na tkaniny filtracyjne. W celu wyeliminowania tego zjawiska filtr należy wyposażyć w system czyszczenia lustra wody, który włącza się np. co 2-4 godziny w zależności od obciążenia basenu. Komora filtra powinna być wyposażona w system dysz spłukujących zabezpieczających dno komory filtra przed powstawaniem osadów zużytego materiału filtracyjnego. Wysokość filtra może wynosić 1,5-1,8 m, co umożliwia jego montaż w pomieszczeniach o wysokości 2,0-2,5 m.

 

Fot. 3 Filtr typu DE DIATOMIC

 

Fot. 4 Filtr podciśnieniowy CAPTURA w podbaseniu

 

Filtry podciśnieniowe zamknięte typu DE DIATOMIC
Filtry typu DE zbudowane są jako zbiorniki cylindryczne ciśnieniowe z króćcami czołowymi dopływowym i odpływowym, pojedynczymi dla zakresu średnic 800-1600 mm i podwójnymi dla średnic 1800-2400 mm i dolnym spustowym. Elementy filtrujące „świece” zamocowane są na oddzielnej płycie lub kolektorze rurowym. Zawory klapowe zwykłe lub z napędem są używane do wymuszenia odpowiedniego cyklu pracy filtra. Ziemia okrzemkowa jest namywana jako złoże na specjalnie kalibrowanej osnowie. Cząstki zanieczyszczeń są zatrzymywane na powierzchni złoża.

 

Fot. 5 Zespół pomp wody basenowej przed remontem

 

Osnowa zostaje lekko odkształcona. Płukanie (wymianę złoża) wykonuje się po zmianie ustawień zaworów, wyłącza się pompa i zużyte złoże z zatrzymanymi zanieczyszczeniami kierowane jest do kanalizacji. Przy rozruchu i po płukaniu należy zmieszać ziemię okrzemkową z wodą w zbiorniku, podłączonym przewodem do rurociągu ssawnego pompy. Włączyć pompę i otworzyć zawór, kontrolować poziom mieszaniny w zbiorniku, zamknąć zawór przed całkowitym opróżnieniem zbiornika. Bardzo wysoki stopień filtracji na złożu DE daje wyjątkową klarowność i przezroczystość wody. Dodatkowo większość bakterii i mikroorganizmów pozostaje w warstwie złoża DE, nie powodując dodatkowego efektu flokulacji, i ułatwia dezynfekcję. W tab. 2 zestawiono dane techniczne filtrów typu DE DIATOMIC. Przykładowe porównanie wielkości filtrów – powierzchnia zajmowana w rzucie przy tej samej wydajności Q = 240 m³/h:

– filtr piaskowy ciśnieniowy – 9,1 m²,

– filtr piaskowy podciśnieniowy – 15,0 m²,

– filtr typu DE – 2,0 m².

Rozwiązanie filtrów typu DE umożliwia wykonanie remontu przy wysokości podbasenia od 2,5 do 3 m i niewielkiej potrzebnej powierzchni.

Nie stosuje się koagulantu, natomiast należy zwrócić uwagę na zwiększone zużycia środków do korekty pH i podchlorynu sodu.

 

Fot. 6 Pompa obiegowa wody w podbaseniu po remoncie

 

Fot. 7 Dozowanie koagulantu do instalacji wody basenowej przed remontem

 

Tab. 2 Wymiary i wydajności filtrów DE DIATOMIC

Średnica zbiornika filtra [mm]	Króćce dopływ/odpływ [mm]	Liczba elementów [szt.]	Qmax przy v = 5 m/h Typ EF100 [m3/h]	Qmax przy v = 5 m/h TypEF110 [m3/h]	Wysokość zbiornika Typ EF100 [mm]	Wysokość zbiornika Typ EF110 [mm]
D 800	100	37	48	56	2000	2200
D 1000	100	55	72	83	2150	2400
D 1200	150	85	110	128	2250	2500
D 1400	150	121	157	182	2350	2700
D 1600	200	163	212	245	2500	2900
D 1800	250	207	269	311	2450	2650
D 2000	300	253	329	380	2500	2800

Materiały filtracyjne dla namywanych filtrów podciśnieniowych

Dla filtrów podciśnieniowych materiałem filtracyjnym może być celuloza, ziemia okrzemkowa (diatomit), węgiel aktywny pylisty oraz poliakrylany i perlity (szkliwo wulkaniczne). Na powierzchni filtracyjnej elementów wytwarza się warstwa ziemi okrzemkowej w 750 g/m². Ziemię okrzemkową lub włókna celulozy należy rozdzielić równomiernie na całej szerokości strefy zasilania wodą surową. Ziemię okrzemkową trzeba tak dodawać do wody, aby nie wytwarzać przy tym kurzu. Tego problemu nie ma, gdy stosuje się włókna celulozy.

 

Fot. 9 Wymienniki ciepła w instalacji wody basenowej przed remontem

 

Fot. 10 Zespół do podgrzewania wody za pomocą wymienników typu JAD po remoncie

 

Filtry podciśnieniowe ze złożem mineralnym typu CAPTURA

Są to filtry podciśnieniowe otwarte wypełnione złożem z piasku i węglem aktywnym podobnie jak filtry ciśnieniowe o tej samej wysokości i uziarnieniu. Filtry te są zbiornikami otwartymi o przekroju prostokątnym powierzchni filtracji F = 1, 2, 3 m². Zbiornik jest wykonany z PP z korytem obwodowym zapewniającym równomierny dopływ w trakcie filtracji i odpływ wody popłucznej. Złoże jest ułożone na płycie drenażowej z dyszami szczelinowymi. Istotną różnicą w tym rozwiązaniu filtra jest zastosowanie pompy do wtłaczania wody do koryta przelewowego oraz pompy do zasysania wody z przestrzeni międzydennej. Zastosowanie dwóch pomp z przemiennikami częstotliwości (falownikiem) pozwala na uzyskanie stałej prędkości filtracji v = 30 m/h. Wysokość filtra wynosi 2,0-2,3 m, co umożliwia jego montaż w pomieszczeniach podbasenia o wysokości 2,6-3,0 m.

 

Fot. 11 Zespół do pomiaru i regulacji pracy pomp dozujących na basenie po remoncie

 

Fot. 12 Przykład zespołu membranowych pomp dozujących NaOCI na basenie po remoncie

 

Pompy wody basenowej

Pompy wody basenowej powinny być umieszczane w pobliżu zbiornika przelewowego i pracować z napływem. Na rurociągu ssawnym, jak najkrótszym, należy zamontować zawór odcinający, a w przewodzie tłocznym – zawór zwrotny i zawór odcinający. Należy stosować zestaw dwóch pomp połączonych równolegle, które zapewnią odpowiednią wydajność w trakcie filtracji i płukania.

W rurociągach ssawnych trzeba zachowywać prędkości przepływu wody v ≤ 1,0 m/s, a w tłocznych v ≤ 2,0 m/s. Minimalna wysokość podnoszenia pompy w układzie cyrkulacji wody basenowej H = 12-16 m H₂O.

 

Fot. 13 Przykład zespołu elektrolizy membranowej NaOCI na basenie po remoncie

 

Fot. 14 Zespół membranowych pomp dozujących korektor pH na basenie po remoncie

 

Koagulacja

Dzięki koagulacji uzyskujemy zmniejszenie zapotrzebowania na chlor oraz wytrącenie się fosforanów, stanowiących pożywkę dla uciążliwych w basenie alg. Dla osiągnięcia optymalnego efektu koagulacji niezbędny jest środek chemiczny o właściwej jakości oraz odpowiednie urządzenie dozujące. Produkowane są zespoły do koagulacji w oparciu o pompki membranowe lub wężykowe. Są one sterowane mikroprocesorem, w którym się ustawia wydajność filtracji oraz dawkę koagulantu (zazwyczaj ok. 0,2-3 ml/m³). Należy pamiętać, że pompy wężykowe można stosować do dozowania tylko do rurociągu ssawnego.

 

Rys. Skuteczność dezynfektora w zależności od wartości pH

 

Podgrzewanie wody w basenie

W basenach stosuje się przeciwprądowe wymienniki rurowe, wykonane ze stali nierdzewnej. Są to wymienniki: dla temperatur 90/70° o mocy PQ = 20-209 kW, a dla 60/400 – PQ = 20-52 kW. Jako źródło alternatywne można zastosować kolektory słoneczne. Temperatura wody w basenie powinna być ustalona w zależności od jego przeznaczenia, np.: T_W = 26-28°C dla nauki pływania i niepływających, dla dzieci i niepełnosprawnych T_W = 32-34°C.

Czas pracy wymiennika ciepła musi być regulowany i jest to możliwe dzięki układowi sterowania. Układ ten może być wyposażony w programowalny zegar oraz kontrolę temperatury wody basenowej.

 

Fot. 15 Zespół cel i elektrod do pomiaru chloru wolnego, chloru związanego, pH, redox na basenie po remoncie

 

Fot. 16 Zespół do pomiaru chloru wolnego, chloru związanego, pH, redox na basenie po remoncie

 

Urządzenia pomiarowo-regulująco-sterujące

Aby odpowiednio prowadzić procesy oczyszczania, należy kontrolować parametry jakościowe wody basenowej i je korygować. Do tego celu służą testery, fotometry i elektroniczne urządzenia pomiarowe. W urządzeniach pomiarowo-regulujących znajdują się cele pomiarowe, w których zabudowane są elektrody. Idealnym miejscem poboru wody do pomiaru jest dysza w niecce na głębokości 40 cm poniżej lustra wody. Cele pomiarowe powinny być zaopatrzone w czujniki przepływu, które przy braku przepływu wody pomiarowej wyłączają pompki dozujące, aby zapobiec tzw. dozowaniu w pustą rurę. Wymagane są pomiary: pH, chloru wolnego i związanego, redox.

Przede wszystkim należy w całym obiegu ustabilizować pH. Następnie przystąpić do regulacji zawartości chloru.

Urządzeniem bardzo prostym w obsłudze jest fotometr, który umożliwia nieskomplikowany pomiar jakości wody pobieranej kontrolnie.

 

Fot. 17 Hala filtrów z systemem na basenie przed remontem

 

Fot. 18 Hala pomp i filtrów z systemem na basenie po remoncie

 

Chlorowanie

Zgodnie z obowiązującymi przepisami woda w basenach powinna posiadać takie właściwości, które nie będą stanowić zagrożenia dla zdrowia użytkowników. Pożądane właściwości wody basenowej zapewnia jej odpowiednia dezynfekcja – chlorowanie. Chlor występuje w następujących postaciach:

– chlor gazowy – 100-procentowy chlor w formie gazu, rzadko stosowany ze względu na rygorystyczne przepisy bezpieczeństwa;

– chlor w formie płynnej – podchloryn sodu o zawartościach 11-14% chloru; jest często stosowany dzięki łatwości, z jaką można go dozować, i dostępności; popularny w automatycznym dozowaniu.

Przy tej okazji należy wspomnieć o jakości podchlorynu, który jest ubocznym wytworem produkcji chemicznej, nieprzeznaczonym celowo dla wody basenowej i stabilizowanym. Jest tani, jednak mocno zanieczyszczony i o niskiej koncentracji.

Istnieje możliwość wykonania instalacji produkcji niestabilizowanego chloru przy użyciu elektrolizy membranowej z soli. Można zastosować urządzenia, np. Chlorinsitu III lub nowszego Chlorinsitu V, które pozwala na dezynfekcję i korektę pH w jednym urządzeniu.

 

Fot. 19 Pomieszczenie do dozowania środków chemicznych na basenie po remoncie

 

Fot. 20 Natrysk bezpieczeństwa w pomieszczeniu środków chemicznych na basenie po remoncie

 

Regulacja pH

Wartość pH wody wpływa bardzo wyraźnie na:

– skuteczność i szybkość dezynfekcji;

– tworzenie chloramin (przy zbyt wysokim pH);

– skuteczność koagulacji (przy zbyt wysokim/niskim pH).

Zgodnie z [1] w basenach publicznych wartość pH powinna się zawierać w przedziałach 6,5-7,6 przy wodzie słodkiej. Poniżej 6,5 wartości pH występuje podrażnienie śluzówki i wydzielanie nieprzyjemnego zapachu, a powyżej 7,6 pH istnieje niebezpieczeństwo zniszczenia naturalnej kwasowej warstwy ochronnej skóry, wytrącanie i odkładanie się wapna.

Wartości pH 7,2-7,4 są kompromisem między skutecznością działania środków, jakie dozujemy do wody basenowej, oraz zjawiskami fizykochemicznymi zachodzącymi w wodzie.

Jeśli np. przy pH 8 będziemy dozować chlor, to będzie on pracował jedynie z 20-procentową skutecznością (rys.). Będziemy potrzebowali 3-krotnie więcej chloru niż przy pH 7,2. Oczywiście przy pH 6 uzyskalibyśmy prawie 100-procentową skuteczność dezynfekcji, co byłoby bardziej ekonomiczne. Niestety przy tak niskich wartościach pH występują zjawiska związane z korozją elektrochemiczną na metalowych elementach wyposażenia niecek, woda staje się „agresywna”, co nie jest również obojętne dla kąpiących się.

 

Fot. 21 Przykład zastosowania lampy UV na basenie po remoncie

 

Fot. 22 Lampa UV multifalowa zabudowana w instalacji wody basenowej

 

Potencjał redox

Potencjał redox pozwala ocenić w prosty sposób szybkość niszczenia bakterii w wodzie. Wymagane wartości redox zgodnie z [1] to dla wody słodkiej 750-770 mV. Najlepsze wartości leżą w granicach 800 mV.

Dużo środka dezynfekcyjnego – mało zanieczyszczeń = wysoki redox.

Mało środka dezynfekcyjnego – dużo zanieczyszczeń = niski redox.

Należy jednak zwrócić przy tym uwagę, że cały system oczyszczania wody musi być postrzegany jako jeden zespół. Są tu np.:

– zanieczyszczone bądź słabo płukane filtry,

– zbyt wysoka prędkość filtracji,

– zła hydraulika basenu,

– zła koagulacja lub jej brak,

– zbyt mała objętość świeżej wody dodawanej na jedną kąpiącą się osobę.

Wymagania przestrzenne dla pomieszczeń technologii uzdatniania wody

Pomieszczenia technologiczne muszą być suche i wystarczająco wentylowane z powodu ciepła wytwarzanego przez pompy oraz parowanie wody.

Pomieszczenia te muszą mieć wymiary umożliwiające montaż i obsługę filtrów i pomp (tab. 3). Pomieszczenia stacji powinny mieć posadzkę wykonaną z płytek ceramicznych, a ściany powinny być pokryte materiałami łatwo zmywalnymi. W posadzce powinny być osadzone wpusty podłogowe. Ze względów bezpieczeństwa należy ustawienie wszelkich urządzeń projektować tak, by były wygodne w obsłudze. Trzeba też przewidzieć otwory (luki) i drogi montażowe oraz drogi ewakuacyjne z drzwiami otwieranymi na zewnątrz. Pomieszczenia stacji powinny posiadać wentylację grawitacyjną lub mechaniczną z 2-, 3-krotną wymianą powietrza w celu utrzymania temperatury maks. do 30^OC.

Woda popłuczna musi być odprowadzana z filtrów grawitacyjnie. Jeśli dostępne przewody kanalizacyjne nie są wystarczająco duże do odprowadzenia wody, należy przewidzieć odstojnik o odpowiedniej pojemności lub przepompownię o odpowiedniej wydajności.

 

Fot. 23 Fotometr elektroniczny do kontroli jakości wody basenowej

 

Tab. 3 Orientacyjne wymiary dla stacji uzdatniania wody (pompy obiegowe, koagulacja,  filtracja, dezynfekcja, korekta pH, sprężarka do płukania filtrów)

Średnica filtra	Wydajność	Szerokość	Długość	Wysokość
[mm]	[m3/h]	[m]	[m]	[m]
Ø 1000	2×24 = 48	4,00	6,00	3,20
Ø 1200	2×34 = 68	4,20	7,00	3,50
Ø 1600	2×60 =120	5,00	8,00	3,70
Ø 2000	2×95=190	6,00	9,00	3,80
Ø 2600	2×160=320	6,50	10,00	4,00

 

Magazyny środków chemicznych

Pomieszczenia ze środkami chemicznymi należy zaprojektować zgodnie z rozporządzeniem Ministra Gospodarki Przestrzennej i Gospodarki z dnia 27 stycznia 1994 r. (Dz.U. z 1994 r. Nr 21, poz. 73), muszą być odpowiednio zaprojektowane i wykonane pod względem funkcjonalnym, zabezpieczenia chemicznego (natryski bezpieczeństwa) oraz właściwie rozwiązanej wentylacji w zależności od używanych środków chemicznych. Powinny to być wydzielone pomieszczenia. Konieczny jest zespół oddzielnych magazynów dla środka do korekty pH (H₂S0₄) i roztworu podchlorynu sodu oraz roztworu wodnego koagulantu, np. Al₂(SO₄)₃ z wejściem z zewnątrz. Dowóz środków chemicznych musi się odbywać z zewnątrz bezpośrednio do magazynu. Zbiorniki o pojemnikach 35-40 dm³ z reagentami należy umieszczać w specjalnych wannach wykładanych płytkami kwasoodporny- mi. W każdym pomieszczeniu magazynu należy zamontować umywalki oraz zawory z końcówką do węża. Pomieszczenia magazynów powinny mieć posadzkę wyłożoną ceramiką odporną na działanie substancji agresywnych. Ściany muszą być do wysokości 2 m wyłożone płytkami ceramicznymi odpornymi na działanie substancji agresywnych.

W pomieszczeniach magazynów należy utrzymać temperaturę powyżej + 10^OC.

Pomieszczenia magazynowania środków chemicznych muszą posiadać odwróconą wentylację mechaniczną o 5-krotnej wymianie powietrza na godzinę. Wszystkie elementy wentylacji magazynów środków chemicznych powinny być wykonane z materiałów odpornych na korozję. Należy przewidzieć 100% udziału powietrza świeżego.

 

Fot. 24 Wizualizacja jakości wody basenowej w układzie online

 

Urządzenia do wspomagania dezynfekcji – lampy UV

Do sztucznego wytwarzania (emitowania) promieniowania UV stosuje się gazowe lampy wyładowcze. Rozróżnia się dwa typy promienników – niskociśnieniowe i średniociśnieniowe. Lampy niskociśnieniowe emitują prawie wyłącznie promieniowanie w zakresie UV-C, przy czym blisko 100% promieniowania jest emitowane w paśmie 254 nm, natomiast średniociśnieniowe emitują promieniowanie w całym zakresie UV, w większości poza zakresem skuteczności dezynfekcyjnej.

Doboru urządzenia dokonuje się na podstawie:

– maksymalnego przepływu,

– jakości (transmisji UV) wody (przezroczystości),

– żądanej dawki UV

Transmisja UV wody to jej klarowność, która ma wpływ na absorbowanie promieni UV i przez to mniejszą efektywność. Dawkę UV określa się w J/m2 bądź w mJ/cm².

Zgodnie z wytycznymi należy dobierać urządzenia z dawką minimalną 600 J/m².

Trzeba także pamiętać o tym, że promienniki UV się zużywają, dlatego należy określać dawkę na koniec żywotności promienników.

W przypadku urządzeń średniociśnieniowych niezbędne jest wyposażanie ich w systemy automatycznego czyszczenia.

Poza efektem dezynfekcyjnym światło UV rozbija wiązania chloraminy i niszczy ją. To właśnie chloraminy są odpowiedzialne za zapach chlorowy w wodzie basenowej. Jednym ze sposobów ograniczania dawek chloru jest instalowanie urządzeń UV w celach dezynfekcyjnych. Reaktoru UV niszczą nie tylko zresztą chloraminę, ale także inne substancje organiczne. Ogólnie jeśli chodzi o dezynfekcję, odpowiednio dobrane urządzenia obu rodzajów spełnią swoje zadanie. W przypadku redukcji chloraminy bardziej efektywne są urządzenia wyposażone w promienniki średniociśnieniowe.

 

Zalecenia dla obsługi basenów

Przy obsłudze krytych pływalni należy szczególny nacisk położyć na ogólny stan czystości obiektu: sprzątanie i czyszczenie pomieszczeń związanych z basenem, szatnie, natryski, toalety, korytarze itp.

Filtry powinny być właściwie płukane w odpowiednim cyklu. Nie należy z powodu źle rozumianej oszczędności skracać czasu płukania filtra. Tylko należyta eksploatacja da pewność, że złoże filtracyjne zostało należycie wyczyszczone i nadaje się do kolejnego cyklu pracy.

Urządzenia kontrolno-pomiarowe powinny być w odpowiednim czasie czyszczone i kalibrowane. Zużyte elementy eksploatacyjne trzeba wymieniać zgodnie z zaleceniami producenta. Kalibrację i wszelkie inne czynności obsługowe należy przeprowadzać z należytą starannością. Dodatkowo trzeba prowadzić badania jakości wody przy użyciu metody kolorymetrycznej (fot. 23). Istnieją techniczne możliwości prowadzenia analizy w układzie ciągłych pomiarów z archiwizacją danych (fot. 24). Niecka basenu z wodą i osobami kąpiącymi stanowi specyficzny reaktor, w którym powstają różne zanieczyszczenia i pochodne związki reakcji chloru z tymi zanieczyszczeniami, które muszą zostać usunięte w instalacjach oczyszczania. Instalacje te muszą być kontrolowane przez systemy ciągłej oceny jakości, aby woda była bezpieczna.

Bardzo istotne dla bezpieczeństwa wody jest odpowiednio wyszkolona i świadoma obsługa, która potrafi wykorzystać informacje uzyskiwane z pomiarów kontrolnych i odpowiednio korygować pracę urządzeń do oczyszczania wody basenowej.

 

 

Literatura

1. Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 9 listopada 2015 r. w sprawie wymagań, jakim powinna odpowiadać woda na pływalniach (Dz.U. z 2015 r poz. 2016).
2. DIN 19643 Aufbereitung von Schwim und Badbeckenwasser, 1997.
3. Cz. Sokołowski, Wymagania sanitarno-higieniczne dla krytych pływalni, MZiOS, 1998.
4. Ch. Saunus, Planung von Schwimmbadern, Dusseldorf 1998.
5. Materiały z konferencji organizowanej przez Instytut Inżynierii Wody Ścieków Politechniki Śląskiej w Gliwicach „Instalacje basenowe”: I – 1997, II – 1999, III – 2001, IV – 2003, V – 2005, VI – 2007, VII – 2009,VIII – 2011, IX – 2013, X – 2015.
6. F. Piechurski, Techniczne możliwości rozwiązania modernizacji – remontów systemów oczyszczania wody basenowej w krytych pływalniach, „Pływalnie i baseny” nr 1/2016.