Przepisy ustawy o drogach publicznych nakazują realizację miejsc postojowych dla osób niepełnosprawnych. Ile tego typu stanowisk stanowisk powinno powstać w strefach zamieszkania i strefach ruchu?
W projekcie budowlanym widnieje miejsce postojowe o wymiarach 3,6 x 6 m, które miało być przeznaczone dla osób niepełnosprawnych. Zamontowany przez spółdzielnię mieszkaniową szlaban blokujący wjazd na parking pozbawił dostępu osób niepełnosprawnych do apteki (nie udało się doprowadzić do otwarcia szlabanu w godzinach otwarcia apteki). Większe miejsce postojowe dla samochodów (4 x 6 m, najbliżej podjazdu) zostało wykonane bez ścieżki do podjazdu i nie zostało prawidło oznaczone znakami poziomymi i pionowymi. Zabiegam o to miejsce dla osób niepełnosprawnych korzystających z apteki.
Należy się odnieść do czterech istotnych kwestii.
- Zapewnienie miejsc postojowych na parkingu osiedla
Z analizy przesłanej dokumentacji wynika, że w projekcie przewidywano miejsce postojowe dla osób z niepełnosprawnościami na parkingu w pobliżu apteki. W rzeczywistości takie miejsce nie powstało. Co więcej, pionowe znaki drogowe ustawione przy wjeździe na teren osiedla informują, że wjeżdżamy w tzw. strefę zamieszkania, co ma istotny wpływ na ocenę sytuacji z punktu widzenia przepisów.
W związku z powyższym proponuję powołać się na art. 12a ustawy o drogach publicznych:
- Organ właściwy do zarządzania ruchem na drogach, wyznaczając miejsca przeznaczone na postój pojazdów, wyznacza stanowiska postojowe dla pojazdów zaopatrzonych w kartę parkingową, o której mowa w art. 8 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym, zwaną dalej „kartą parkingową”:
1) na drogach publicznych;
2) w strefach zamieszkania, o których mowa w art. 2 pkt 16 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym;
3) w strefach ruchu, o których mowa w art. 2 pkt 16a ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym.
- Stanowiska postojowe, o których mowa w ust. 1, w miejscu przeznaczonym na postój pojazdów wyznacza się w liczbie nie mniejszej niż:
1) 1 stanowisko – jeżeli liczba stanowisk wynosi 6-15;
2) 2 stanowiska – jeżeli liczba stanowisk wynosi 16-40;
3) 3 stanowiska – jeżeli liczba stanowisk wynosi 41-100;
4) 4% ogólnej liczby stanowisk – jeżeli ogólna liczba stanowisk wynosi więcej niż 100.
Zobacz: Projektowanie wnętrz budynków dla osób niepełnosprawnych. Przepisy, wymagania
- Zapewnienie dojścia do lokalu apteki od miejsca postojowego
Z analizy lokalizacji miejsca postojowego wynika, że nie ma możliwości dojścia do apteki od strony parkingu. Miejsce jest oddzielone od chodnika pasem zieleni, więc osoba poruszająca się na wózku nie ma możliwości bezpośredniego dotarcia na ten chodnik i musi pokonywać dłuższą drogę, poruszając się po jezdni. Ponieważ jest to strefa zamieszkania, piesi mogą poruszać się po jezdni i mają w tym miejscu pierwszeństwo. Niemniej w naszej opinii potrzebne jest jednak utwardzenie fragmentu trawnika oraz obniżenie krawężnika przy miejscu postojowym.
- Wydzielenie szlabanem wjazdu na parking
Jeśli spółdzielnia zdecydowała się na wydzielenie parkingu szlabanem, potrzebne jest zapewnienie przy szlabanie domofonu, który pozwalałby na połączenie z apteką i innymi punktami handlowo-usługowymi lub ochroną obiektu. Rozwiązanie takie pozwoliłoby na korzystanie z parkingu osobom z niepełnosprawnością.
Fot. stock.adobe / Vividness
Sprawdź:
- Otoczenie budynków przyjazne dla osób niepełnosprawnych
- Dostępność obiektów dla osób niepełnosprawnych. Przepisy
- Dostosowanie miejsc w pasie drogowym
W pasie drogowym ulicy zapewniono dwa zwykłe miejsca postojowe, jednak aranżacja miejsc postojowych dla osób z niepełnosprawnościami, zgodnie z obowiązującymi przepisami, ingerowałaby w ciąg pieszy, w związku z powyższym konieczna byłaby przebudowa chodnika. Działanie wymaga podjęcia kroków przez odpowiedni zarząd dróg miejskich.
Odpowiada Adam W. Wach – architekt, audytor, Fundacja Integracja
Polecamy: Produkty budowlane
