Odpowiada mgr inż. Andrzej Stasiorowski.
Od pewnego czasu Wydział Budownictwa w Starostwie Powiatowym w A. odrzuca projekty zagospodarowania terenu lub daje do uzupełnienia – poprawy lokalizacji budowli.
Zdaniem wydziału przed linią zabudowy nie można lokalizować zbiorników podziemnych na nieczystości płynne, zbiorników naziemnych czy też podziemnych na gaz płynny oraz miejsc postojowych. Nie podają podstawy prawnej w pismach czy w postanowieniach, jeżeli inwestor powyższych lokalizacji nie usunie (poprawi), sprawa zostaje bez rozpatrzenia.
Przedmiotowy wydział tylko słownie powołuje się na jakieś wewnętrzne ustalenia.
Projektanci, projektując zagospodarowanie terenu działki inwestycyjnej, nie opierają się na wewnętrznych przepisach, tylko na konkretnych rozporządzeniach, ustawach i normach.
Z reguły inwestorzy ulegają, chcąc uzyskać upragnione pozwolenie na budowę, i zgadzają się na lokalizację powyższych urządzeń poza linią zabudowy, np. aby szambo było zlokalizowane w części tylnej działki. Proszę o pomoc. Moim zdaniem jest to niedopuszczalne.
© Lucian Milasan – Fotolia.com
Odpowiadając na list czytelnika, muszę w pierwszej kolejności zająć się kwestiami proceduralnymi.
Procedury związane z wydawaniem pozwolenia na budowę są regulowane częściowo przez ustawę – Prawo budowlane (Pb), częściowo przez kodeks postępowania administracyjnego (k.p.a.). Jeżeli wpłynie wniosek o pozwolenie na budowę, w pierwszej kolejności organ sprawdza kompletność wniosku. Sprawdza, czy wniosek zawiera wszystko, co jest określone w art. 33 Pb. Jeżeli wniosek jest niekompletny, organ na podstawie art. 64 § 2 k.p.a. wzywa do jego uzupełnienia w wyznaczonym terminie, nie krótszym niż siedem dni, z pouczeniem, że nie- usunięcie braków spowoduje pozostawienie podania bez rozpoznania. Nie jest dopuszczalne pozostawienie podania bez rozpoznania z powodu nieprawidłowo sporządzonego projektu budowlanego.
Dopiero kiedy organ stwierdzi, że wniosek jest kompletny, przystępuje do sprawdzenia projektu budowlanego zgodnie z art. 35 ust. 1 k.p.a.
Art. 35 ust. 3: W razie stwierdzenia naruszeń, w zakresie określonym w ust. 1, organ administracji architektoniczno-budowlanej nakłada postanowieniem obowiązek usunięcia wskazanych nieprawidłowości, określając termin ich usunięcia, a po jego bezskutecznym upływie wydaje decyzję o odmowie zatwierdzenia projektu i udzielenia pozwolenia na budowę.
W postanowieniu organ powinien wskazać, na jakiej podstawie prawnej kwestionuje rozwiązania projektu. Wprawdzie zgodnie z art. 124 § 2 k.p.a. postanowienie musi zawierać uzasadnienie tylko wtedy, kiedy służy na nie zażalenie lub skarga do sądu administracyjnego oraz gdy wydane zostało na skutek zażalenia na postanowienie, ale zgodnie z art. 9 k.p.a. należałoby stronie wyjaśnić, dlaczego zdaniem organu projekt jest wadliwy: Art. 9: Organy administracji publicznej są obowiązane do należytego i wyczerpującego informowania stron o okolicznościach faktycznych i prawnych, które mogą mieć wpływ na ustalenie ich praw i obowiązków będących przedmiotem postępowania administracyjnego. Organy czuwają nad tym, aby strony i inne osoby uczestniczące w postępowaniu nie poniosły szkody z powodu nieznajomości prawa, i w tym celu udzielają im niezbędnych wyjaśnień i wskazówek.
Na pewno uzasadnienie faktyczne i prawne musi się znaleźć w decyzji odmownej. Nie jest dopuszczone przez prawo, żeby organ kwestionujący lokalizację obiektu nie wskazał w decyzji, jaki przepis został naruszony.
Reasumując, sytuacja opisana przez czytelnika nie może się zdarzyć. Organ nie może pozostawić wniosku bez rozpoznania z powodu uchybień merytorycznych. W decyzji odmownej musi być dokładnie wyjaśnione, dlaczego nie można wydać pozwolenia, musi być uzasadnienie faktyczne i prawne.
Pojęcie „linia zabudowy” nie jest wyjaśnione w żadnym przepisie. Z licznych wyroków sądów administracyjnych, które nie zajmują się samym pojęciem linii zabudowy, tylko linią zabudowy obowiązującą albo nieprzekraczalną, wynika, że linia zabudowy dotyczy budynków. Nie dotyczy urządzeń budowlanych czy sieci uzbrojenia terenu.
Autorytet w dziedzinie warunków technicznych dotyczących budynków i ich usytuowania mgr inż. arch. Władysław Korzeniewski, w pracy „Warunki techniczne dla budynków i ich usytuowanie z komentarzem i rysunkami”, wyd. z roku 2003, na rys. 23 sytuuje zbiorniki na nieczystości ciekłe między budynkiem a drogą. Taki sam rysunek można znaleźć w wyd. z roku 2018 (autorzy Władysław i Rafał Korzeniewscy), rys. 11.47.
Warunki lokalizacji zbiorników na nieczystości ciekłe, zbiorników na gaz i stanowisk postojowych przewidziane są w przepisach prawa.
Ze względu na brak miejsca nie podaję szczegółowo warunków lokalizacji zbiorników na nieczystości ciekłe, zbiorników na gaz i stanowisk postojowych. Wskazuję tylko przepisy prawa. Każdy członek Izby ma dostęp do serwisu budowlanego, w którym może znaleźć ujednolicone teksty przepisów dotyczących lokalizacji zbiorników.
Ustawa z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz.U. z 2018 r. poz. 2068 ze zm.).
W art. 43 ust. 1 podane są minimalne odległości obiektów budowlanych od krawędzi jezdni. Z licznych orzeczeń sądów administracyjnych wynika, że przepis ten nie dotyczy urządzeń budowlanych, czyli zbiorników na nieczystości ciekłe i stanowisk postojowych (definicja urządzeń budowlanych określona w art. 3 pkt 9 ustawy Pb). Minimalna odległość obiektu budowlanego od krawędzi jezdni jest zależna od rodzaju drogi i lokalizacji – w terenie zabudowy albo poza terenem zabudowy.
W szczególnie uzasadnionych przypadkach za zgodą zarządcy drogi odległość ta może być zmniejszona.
Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz.U. z 2015 r. poz. 1422 ze zm.).
W § 36 ust. 1 WT określone są minimalne odległości pokryw i wylotów wentylacji ze zbiorników bezodpływowych na nieczystości ciekłe, dołów ustępów nieskanalizowanych o liczbie miejsc nie większej niż cztery i podobnych urządzeń sanitarno-gospodarczych: od okien i drzwi zewnętrznych do pomieszczeń przeznaczonych na pobyt ludzi oraz do magazynów produktów spożywczych, od granicy działki sąsiedniej, drogi (ulicy) lub ciągu pieszego.
Zgodnie z § 36 ust. 2 w zabudowie jednorodzinnej, zagrodowej i rekreacji indywidualnej odległości, o których mowa w ust. 1, mogą być zmniejszone.
W ust. 3 i 6 określone są wymagania dla dużych zbiorników.
Na podstawie § 36 ust. 4 organ wydający decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, w porozumieniu z Państwowym Wojewódzkim Inspektorem Sanitarnym, może ustalić dla działek budowlanych położonych przy zabudowanych działkach sąsiednich odległości mniejsze niż określone w ust. 1 i 2.
Na podstawie § 36 ust. 5 można zmniejszyć odległości krytych zbiorników bezodpływowych na nieczystości ciekłe oraz dołów ustępowych od granicy, jeżeli sąsiadują z podobnymi urządzeniami na działce sąsiedniej, pod warunkiem zachowania odległości określonych w § 31 i 36 (mogą być usytuowane także przy granicy działek).
W § 19 określone są minimalne odległości stanowisk postojowych, w tym również zadaszonych, oraz otwartych garaży wielopoziomowych od: placu zabaw dla dzieci, boiska dla dzieci i młodzieży, okien pomieszczeń przeznaczonych na stały pobyt ludzi w budynku opieki zdrowotnej, w budynku oświaty i wychowania, w budynku mieszkalnym, w budynku zamieszkania zbiorowego, z wyjątkiem: hotelu, motelu, pensjonatu, domu wypoczynkowego, domu wycieczkowego, schroniska młodzieżowego i schroniska, oraz od granicy działki.
Z § 19 ust. 4 wynika, że zachowanie odległości, o których mowa w ust. 1 i 2, nie jest wymagane przy sytuowaniu parkingów między liniami rozgraniczającymi ulicę.
Z § 19 ust. 5 wynika, że zachowanie odległości od okien nie jest wymagane w przypadku parkingów niezadaszonych składających się z jednego albo dwóch stanowisk postojowych dla samochodów osobowych przypadających na jeden lokal mieszkalny w budynku mieszkalnym jednorodzinnym, zlokalizowanych przy tym budynku.
Z § 19 ust. 6 wynika, że zachowanie odległości od granicy działki nie jest wymagane w przypadku niezadaszonych parkingów składających się z jednego albo dwóch stanowisk postojowych dla samochodów osobowych w zabudowie jednorodzinnej oraz w zabudowie zagrodowej, jeżeli stykają się one z niezadaszonymi parkingami dla samochodów osobowych na sąsiedniej działce.
Z § 19 ust. 7 wynika, że zachowanie odległości od granicy działki nie jest wymagane w przypadku, gdy sąsiednia działka jest działką drogową.
W § 179 ust. 1 określone są warunki lokalizacji zbiorników z gazem płynnym lub grup takich zbiorników.
W § 179 ust. 2 określona jest maksymalna liczba zbiorników naziemnych w grupie i ich łączna pojemność. Określone są tu również minimalne odległości między grupami zbiorników naziemnych.
Z § 179 ust. 3 wynika, że zbiorniki gazu płynnego nie mogą być sytuowane w zagłębieniach terenu, w miejscach podmokłych oraz w odległości mniejszej niż 5 m od rowów, studzienek lub wpustów kanalizacyjnych.
W § 179 ust. 4 określone są minimalne odległości zbiorników z gazem płynnym od budynków mieszkalnych, budynków zamieszkania zbiorowego oraz budynków użyteczności publicznej, a także między zbiornikami.
W § 179 ust. 5 określone są minimalne odległości zbiorników z gazem płynnym od budynków produkcyjnych i magazynowych.
W § 179 ust. 6 określone są minimalne odległości zbiorników z gazem płynnym od granicy działki budowlanej z tymi zbiornikami.
W § 179 ust. 7 i 8 podane są warunki, przy spełnieniu których można zmniejszyć podane wcześniej odległości.
W § 179 ust. 9 podane są minimalne odległości zbiornika z gazem płynnym od rzutu poziomego skrajnego przewodu elektroenergetycznej linii napowietrznej, a także od szyny zelektryfikowanej linii kolejowej lub tramwajowej.
