Kalendarium – grudzień, styczeń

18.12.2014

odbyło się I czytanie na posiedzeniu Sejmu

Obywatelskiego projektu ustawy o zmianie ustawy – Prawo budowlane oraz niektórych innych ustaw (druk sejmowy nr 2953)

Celem projektowanej ustawy jest wprowadzenie do ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 1409 z późn. zm.) oraz niektórych innych ustaw zmian dotyczących budowy altan na działkach w rodzinnych ogrodach działkowych. Projekt zakłada wprowadzenie legalnej definicji altany działkowej rozumianej jako wolno stojący budynek rekreacyjno-wypoczynkowy położony na terenie działki w rodzinnym ogrodzie działkowym o powierzchni zabudowy do 35 m² oraz wysokości do 5 m przy dachach stromych i do 4 m przy dachach płaskich. Jak wynika z uzasadnienia do projektu, konieczność zmiany przepisów spowodowana jest wykładnią Naczelnego Sądu Administracyjnego, który w wyroku z dnia 9 stycznia 2014 r. (sygn. akt II OSK 1875/12) stwierdził, że wobec braku legalnej definicji pojęcia „altana” przy wykładni przepisu art. 29 ust. 1 pkt 4 ustawy – Prawo budowlane, który zawiera  regulacje dotyczące budowy altan na działkach w rodzinnych ogrodach działkowych, konieczne jest posłużenie się definicją pojęcia „altana” ze słownika języka polskiego. W konsekwencji, zdaniem NSA, przez altanę w rozumieniu Prawa budowlanego należy rozumieć „budowlę o lekkiej konstrukcji, często ażurowej, stawianą w ogrodzie, przeznaczoną do  wypoczynku i ochrony przed słońcem i deszczem”. Według szacunków autorów projektu ustawy altany na działkach w rodzinnych ogrodach działkowych, w zdecydowanej większości przypadków, nie spełniają wymagań określonych w wyroku NSA, co powoduje, że zarzut dopuszczenia się samowoli budowlanej może być postawiony nawet 900 000 działkowcom. Projektowana nowelizacja ma na celu ochronę określonej grupy obywateli przed negatywnymi konsekwencjami nieprecyzyjnych przepisów ustawy – Prawo budowlane.

Trybunał Konstytucyjny wydał

Wyrok w sprawie roszczeń z tytułu rezerwacji gruntów na cele publiczne (sygn. akt K 50/13)

Wyrok dotyczy problemu tzw. nieruchomości zamrożonych inwestycyjnie przez miejscowe plany zagospodarowania przestrzennego, uchwalone przed 1 stycznia 1995 r. Zakwestionowany przez Rzecznika Praw Obywatelskich, który złożył skargę konstytucyjną, przepis art. 36 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 647 z późn. zm.) stanowi, że jeżeli w związku z uchwaleniem planu miejscowego albo jego zmianą korzystanie z nieruchomości lub jej części w dotychczasowy sposób lub zgodny z dotychczasowym przeznaczeniem stało się niemożliwe bądź istotnie ograniczone, właściciel albo użytkownik wieczysty nieruchomości może, z zastrzeżeniem ust. 2 powyższego przepisu, żądać od gminy odszkodowania za poniesioną rzeczywistą szkodę albo wykupienia nieruchomości lub jej części. Rzecznik wskazał, że konstrukcja przytoczonego przepisu, tj. samo uzależnienie powstania roszczeń (o wykup bądź odszkodowawczych) od wykazania zmiany w stosunku do dotychczasowego sposobu korzystania z nieruchomości lub jej dotychczasowego przeznaczenia, która to zmiana ma wynikać z podjętej pod rządem ustawy planistycznej, uchwały rady gminy o przyjęciu (zmianie) planu miejscowego, powoduje, że w przypadkach gdy blokadę inwestycyjną gruntów utrzymują także aktualne plany miejscowe, uchwalone już po 1 stycznia 1995 r., ich właściciele pozbawieni są jakichkolwiek rekompensat z tytułu obecnie istniejącego ograniczenia ich prawa.

Trybunał Konstytucyjny, zgadzając się ze stanowiskiem wnioskodawcy, orzekł, że art. 36 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym w zakresie, w jakim wyłącza roszczenia właścicieli lub użytkowników wieczystych, których nieruchomości zostały przeznaczone na cel publiczny w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego obowiązującym 31 grudnia 1994 r., jeśli takie przeznaczenie zostało utrzymane w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego uchwalonym pod rządem obecnie obowiązującej ustawy, jest niezgodny z art. 64 ust. 2 w związku z art. 31 ust. 3 konstytucji oraz z zasadą sprawiedliwości społecznej wyrażoną w art. 2 konstytucji.

30.12.2014

zostało
ogłoszone

Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 1 grudnia 2014 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o samorządach zawodowych architektów oraz inżynierów budownictwa (Dz.U. z 2014 r. poz. 1946)

Obwieszczenie zawiera jednolity tekst ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o samorządach zawodowych architektów, inżynierów budownictwa oraz urbanistów.

31.12.2014

weszło w życie

Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 18 listopada 2014 r. w sprawie warunków, jakie należy spełnić przy wprowadzaniu ścieków do wód lub do ziemi, oraz w sprawie substancji szczególnie szkodliwych dla środowiska wodnego (Dz.U. z 2014 r. poz. 1800)

Rozporządzenie stanowi akt wykonawczy do ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. – Prawo wodne (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 145 z późn. zm.). Akt prawny określa substancje szczególnie szkodliwe dla środowiska wodnego, powodujące zanieczyszczenie wód, które powinno być eliminowane, oraz substancje szczególnie szkodliwe dla środowiska wodnego, powodujące zanieczyszczenie wód, które powinno być ograniczane. Ponadto rozporządzenie wskazuje warunki, jakie należy spełnić przy wprowadzaniu ścieków do wód lub do ziemi, oraz warunki, jakie należy spełnić w celu rolniczego wykorzystania ścieków, a także najwyższe dopuszczalne wartości zanieczyszczeń dla ścieków z oczyszczalni ścieków bytowych i komunalnych oraz dla ścieków z oczyszczalni ścieków w aglomeracji. Rozporządzenie zastępuje dotychczas obowiązujące rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 24 lipca 2006 r. o tym samym tytule (Dz.U. Nr 137, poz. 984 z późn. zm.). Nowe rozporządzenie dostosowuje przepisy prawa krajowego do wymogów określonych w dyrektywie Rady 91/271/EWG z dnia 21 maja 1991 r., dotyczącej oczyszczania ścieków komunalnych (Dz.Urz. WE L 135 z 30 maja 1991 r., s. 40, z późn. zm.), w zakresie wymaganych standardów oczyszczania ścieków komunalnych. W wyniku implementacji wskazanej dyrektywy zaostrzone zostały warunki odprowadzania ścieków komunalnych do wód i ziemi. Istotną zmianą w stosunku do obowiązujących dotychczas przepisów jest wprowadzenie nowego podejścia określania warunków wprowadzania ścieków do wód lub do ziemi uzależnionego od wielkości aglomeracji.

1.01.2015

weszło w życie

Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 9 grudnia 2014 r. w sprawie katalogu odpadów (Dz.U. z 2014 r. poz. 1923)

Rozporządzenie stanowi akt wykonawczy do ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach (Dz.U. z 2013 r. poz. 21 z późn. zm.). Akt prawny określa katalog odpadów z podziałem na grupy, podgrupy i rodzaje ze wskazaniem odpadów niebezpiecznych. Odpady w katalogu odpadów zostały podzielone w zależności od źródła ich powstawania na 20 grup. Jedna z grup zawiera wykaz odpadów z budowy, remontów i demontażu obiektów budowlanych oraz infrastruktury drogowej (włączając glebę i ziemię z terenów zanieczyszczonych). Niniejsze rozporządzenie zastępuje dotychczas obowiązujące rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 27 września 2001 r. w sprawie katalogu odpadów (Dz.U. Nr 112, poz. 1206). Konieczność wydania nowego rozporządzenia spowodowana była wejściem w życie ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach, transportującej do prawa polskiego przepisy dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/98/WE z dnia 19 listopada 2008 r. w sprawie odpadów oraz uchylającej niektóre dyrektywy (Dz.U. L 312 z 22 listopada 2008 r., s. 3).

15. 01.2015

weszło w życie

Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 31 grudnia 2014 r. w sprawie wymagań ochrony przeciwpożarowej, jakie musi spełniać lokal, w którym jest prowadzone przedszkole utworzone w wyniku przekształcenia oddziału przedszkolnego lub oddziałów przedszkolnych zorganizowanych w szkole podstawowej (Dz.U. z 2015 r. poz. 20)

Rozporządzenie  stanowi wykonanie upoważnienia ustawowego zawartego w art. 5 ust. 6 ustawy z dnia 13 czerwca 2013 r. o zmianie ustawy o systemie oświaty oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2013 r. poz. 827 z późn. zm.), zgodnie z którym minister właściwy do spraw oświaty i wychowania został zobowiązany do określenia, w drodze rozporządzenia, wymagań ochrony przeciwpożarowej, jakie musi spełniać lokal, w którym będzie prowadzone przedszkole utworzone w wyniku przekształcenia oddziału przedszkolnego w szkole podstawowej, uwzględniając konieczność zapewnienia jakości edukacji, wychowania i opieki nad dziećmi. Wejście w życie niniejszego aktu prawego związane jest z tym, że z dniem 1 września 2016 r. z mocy prawa oddziały przedszkolne zorganizowane w szkołach podstawowych zostaną przekształcone w przedszkola funkcjonujące w ramach zespołów szkolno-przedszkolnych. Rozporządzenie przewiduje, że przedszkole powstałe w wyniku przekształcenia oddziału przedszkolnego, co do zasady, będzie mogło funkcjonować w lokalu znajdującym się w użytkowanym budynku szkoły lub jego części spełniających wymagania określone w przepisach techniczno-budowlanych oraz przepisach dotyczących ochrony przeciwpożarowej dla kategorii zagrożenia ludzi ZL II lub wymagania uzgodnione z właściwym miejscowo komendantem wojewódzkim Państwowej Straży Pożarnej, w trybie określonym w tych przepisach (§ 2 rozporządzenia). Rozporządzenie dopuszcza jednak prowadzenie przedszkola w lokalu znajdującym się w użytkowanym budynku szkoły lub jego części, które nie spełniają powyższych wymagań. Lokal powinien spełniać wówczas wymagania określone w przepisach § 3 albo § 4 rozporządzenia, w zależności od tego czy w przedszkolu zorganizowano jeden oddział przedszkolny lub więcej niż jeden oddział przedszkolny.