Gwarancja i rękojmia w umowach budowlanych FIDIC

Takie zobowiązania są także przedmiotem obowiązujących praw, przy czym w różnych aktach prawnych i umowach odnośne okresy są różnie nazywane i różnie rozumiane. Różnorodność postanowień dotyczących zobowiązań jest możliwym źródłem konfliktów interesów i sporów, gdyż w przypadku zaistnienia okoliczności skutkujących żądaniem jakiejś czynności lub roszczeniem finansowym każda ze stron może uzasadniać swoje stanowisko inną, dogodniejszą dla niej, definicją okresu trwania danego zobowiązania.

Gwarancje
Pojęcie gwarancji jest bardzo rozpowszechnione w języku potocznym, a przy tym ma swoje odbicie w aktach prawnych, dokumentach związanych ze sprzedażą, a także we wzorach FIDIC. Pod tą samą nazwą występują jednak bardzo różne pojęcia. Oto one:
Pojęcie gwarancji w Słowniku współczesnego języka polskiego PWN 1998 (SWJP)
Słownik wyróżnia trzy definicje hasła gwarancja:

zapewnienie o czymś, rękojmia;
odpowiedzialność sprzedawcy lub producenta za dobry stan i sprawność towaru, zobowiązująca do bezpłatnej naprawy lub wymiany, jeśli przed upływem określonego czasu wystąpi awaria, usterka;
ekon. odpowiedzialność osoby trzeciej za zobowiązania dłużnika wobec wierzyciela.
 

Pierwsza z tych definicji utożsamia pojęcia gwarancji i rękojmi, potwierdzone przez definicję rękojmi w tym samym słowniku. Trzeba jednak zauważyć, że nie są to synonimy, czyli różne słowa używane dokładnie w tym samym znaczeniu, jak np. czajnik i imbryk, lecz jedynie wyrazy bliskoznaczne, które zwykle mogą być używane zamiennie jak rynek i targ, ale nie w każdych okolicznościach. Niżej opiszemy przypadki, kiedy nie należy utożsamiać pojęcia gwarancji i rękojmi.

Druga definicja jest najczęściej spotykana szczególnie w handlu, gdzie często ma formę pisemną, szczegółowo określającą okres objęty daną gwarancją i zakres zobowiązania. Na przykład gwarancja na samochód czy sprzęt gospodarstwa domowego stanowi pisemne zapewnienie serwisu gwarancyjnego, czyli bezpłatnej naprawy, a nawet wymiany wadliwego przedmiotu na nowy w okresie gwarancyjnym.

Przy tym w aktach prawnych dotyczących budownictwa nie używa się pojęć awarii ani usterki. (To drugie występuje wprawdzie dość powszechnie w korespondencji i innych dokumentach dotyczących budownictwa w znaczeniu drobnych, mniej istotnych wad, ale nie pojawiło się dotychczas w żadnym akcie prawnym).
Trzecia definicja obejmuje różne dokumenty, w tym także stosowane w budownictwie.
{mospagebreak} Pojęcie gwarancji w Kodeksie cywilnym
Pojęcie gwarancji [Gwarancja jakości] zajmje w Kodeksie cywilnym cały Dział III (art. 577–581) w Tytule XI [Sprzedaż] Księgi Trzeciej [Zobowiązania]. W odniesieniu do budownictwa należy przyjąć, że gwarantem jest wykonawca robót, a gwarancja jest określona w czasie, ale nie jest określona kwotowo, co oznacza, że gwarant ma obowiązek wymiany lub naprawy wadliwego elementu niezależnie od jego wartości czy kosztu naprawy.
Pojęcie gwarancji opisane we wspomnianym art. 577 Kodeksu cywilnego odpowiada cytowanej treści definicji pierwszej i drugiej zapisanej w SWJP.
Opisane wyżej pojęcie zobowiązań z tytułu gwarancji jest w Kodeksie cywilnym regulowane niezależnie od zobowiązań z tytułu wad, zawartych w Dziale II [Rękojmia za wady, art. 556–576) Tytułu XI [Sprzedaż] Księgi Trzeciej, o których niżej.
Pojęcie gwarancji i rękojmi w Prawie budowlanym
W Prawie budowlanym pojęcie gwarancji ani rękojmi nie występuje.

Pojęcie gwarancji w Prawie zamówień publicznych
Pojęcie gwarancji w Prawie zamówień publicznych (PZP) występuje w wielu miejscach. Dla zwięzłości tekstu ograniczymy się do tych postanowień PZP, które odnoszą się do budownictwa. Pomijamy też postanowienia art. 45 ust. 6 i art. 86 ust. 4 PZP, odnoszące się do zabezpieczenia postępowania, a nie do umów o roboty budowlane. Zarazem:

Art. 147–151 PZP zawierają postanowienia odnoszące się do zabezpieczeń wykonania zamówień publicznych, wymieniając m.in. gwarancje bankowe bądź ubezpieczeniowe jako dopuszczalne (ale nie jedyne) formy zabezpieczeń. Taki zapis odpowiada w oczywisty sposób trzeciej definicji, zawartej w SWJP i przytoczonej wyżej, ale nie dwóch poprzednich.
Treść cytowanych wyżej art. 577–581 Kodeksu cywilnego nie odpowiada treści art. 147–151 PZP, które wyraźnie odnoszą się do trzeciej definicji SWJP, czyli do gwarancji  udzielonych przez osoby trzecie.Art. 150 PZP wskazuje granice wymaganej kwoty zabezpieczenia oraz wskazuje na możliwość (ale nie obowiązek) częściowego utrzymania zabezpieczenia przez okres rękojmi (nie wyjaśniając przy tym, czym ta rękojmia jest).
Formy zabezpieczeń są opisane w PZP, wybór ich częściowo jest pozostawiony do uznania wykonawcy, a częściowo zamawiającego. Warto jednak zaznaczyć, że gwarancje wykonania, opracowane przez Międzynarodową Izbę Handlową (ICC) i zalecane do użytku przez FIDIC, zdaniem wielu specjalistów szkolonych przez Urząd Zamówień Publicznych nie odpowiadają wymaganiom PZP, gdyż noszą tytuł Gwarancja Wykonania (w oryginale Performance Guarantee), podczas gdy wg PZP nazwa powinna brzmieć Gwarancja Należytego Wykonania. Czemu służy dodatkowy wyróżnik należyty, nie sposób dociec.

Rękojmia
Pojęcie rękojmi występuje znacznie rzadziej w języku potocznym, a w zastosowaniu do umów budowlanych często wywołuje nieporozumienia. Ma to swoje źródło m.in. w różnych definicjach tego słowa w wielu publikacjach.

Pojęcie rękojmi w Słowniku współczesnego języka polskiego PWN 1998 (SWJP)
Słownik wyróżnia takie definicje hasła rękojmia:

uroczyste poręczenie, zapew-nienie czegoś, zagwarantowanie, gwarancja;
praw. odpowiedzialność producenta lub sprzedawcy towaru za jego wady, gwarancja.

{mospagebreak}Uderzające jest w tych definicjach to, że obie stawiają znak równości między rękojmią a gwarancją. Jeżeli nawet takie znaczenie ma to słowo w języku potocznym, to z pewnością żadna z tych alternatyw nie odpowiada ani znaczeniu, nadawanemu w aktach prawnych, ani w umowach budowlanych.

Pojęcie rękojmi w Kodeksie cywilnym
Jak wspomniano przy omawianiu tematu gwarancji, pojęcie rękojmi jest przedmiotem postanowień, objętych Działem II [Rękojmia za wady, art. 556–576] Tytułu XI Księgi Trzeciej Kodeksu cywilnego. Mimo iż Kodeks cywilny nie zawiera definicji pojęcia rękojmia, można jednak przyjąć, że prawodawca rozumiał przez nią pierwszą część drugiej definicji SWJP, z pominięciem słowa gwarancja,  a więc brzmi tak: rękojmia oznacza odpowiedzialność sprzedawcy lub producenta za wady. W dalszym ciągu w stosunku do budownictwa rozumie się, że słowa sprzedawcy lub producenta obejmują także wykonawcę robót budowlanych bądź montażu. Tak więc dla budownictwa definicja musi brzmieć: rękojmia oznacza odpowiedzialność wykonawcy robót budowlanych bądź montażu za wady.
Jednak nawet tak zapisana definicja słowa nie usuwa wszystkich możliwych sporów na tle pojęcia rękojmi. W szczególności:
Par. 1 art. 558 przewiduje, że: Strony mogą odpowiedzialność z tytułu rękojmi rozszerzyć, ograniczyć lub wyłączyć.
Par. 1 art. 568 przewiduje, że: „Uprawnienia z tytułu rękojmi za wady fizyczne wygasają (…) gdy chodzi o wady budynku po upływie lat trzech licząc od dnia, kiedy rzecz została kupującemu wydana”.

Można bez ryzyka pomyłki przyjąć, że ustawodawca miał na myśli zarówno budynek, jak i budowlę, czyli każdy obiekt trwale połączony z gruntem, a nie tylko taki, który posiada ściany i dach (SWJP). Nie ma jednak pewności, czy w razie sporu sędziowie uznaliby, że to, co dotyczy budynków (i ewentualnie budowli), odnosi się także do dróg kołowych i dróg żelaznych.
Pewne jest jednak to, że wbrew drugiej definicji SWJP pojęcie rękojmi objęte Kodeksem cywilnym w odniesieniu do budownictwa nie może być utożsamiane z gwarancją. W szczególności rękojmia wg Kodeksu cywilnego nie wiąże się z przeniesieniem odpowiedzialności na osobę trzecią ani też z formą pisemną.

Trudniej ocenić, czy postanowienie par. 1 art. 558 o możliwości rozszerzenia, ograniczenia lub wyłączenia odnoszą się także do par. 1 art. 568, to jest do budownictwa. Brak odpowiedniego zapisu w rodzaju przywołania: par. 1 art. 558 stosuje się… należy raczej rozumieć tak, że ustawodawca zamierzał wykluczyć dowolność ustalania zakresu rękojmi przez strony, a tym samym postanowienia o innych okresach niż trzyletnie w odniesieniu do budownictwa pozostaną nieskuteczne.
Pojęcie rękojmi w Prawie budowlanym
W Prawie budowlanym pojęcie rękojmi nie występuje.
Pojęcie rękojmi w Prawie zamówień publicznych
Pojęcie rękojmi w Prawie zamówień publicznych występuje tylko w art. 151, ale bez definicji.
Gwarancje, rękojmia i okres zgłaszania wad w dokumentach FIDIC
Niejasności i dwuznaczności, napotykane w aktach prawnych RP, występują także dokumentach wzorcowych FIDIC, ale można je eliminować przez odpowiednie opracowanie dokumentów kontraktowych. {mospagebreak}
Gwarancje
W treści dokumentu podstawowego (Ogólne warunki kontraktu) aktualnych wzorcowych Dokumentów Kontraktowych FIDIC 1999 występuje w wielu aspektach pojęcie zabezpieczenia (wykonania, spłaty zaliczki, kwoty zatrzymanej…), które w całości lub częściowo może, ale nie musi, mieć postać gwarancji. Samo słowo gwarancja pojawia się tylko w odniesieniu do jednego wzoru własnego FIDIC 1999 oraz do sześciu wzorów dokumentów, stanowiących wybrane kopie wzorów zabezpieczeń opracowanych przez Międzynarodową Izbę Handlową (ICC) dla różnych celów, a mogą być wykorzystywane do celów związanych z umowami FIDIC:

Gwarancja firmy macierzystej (FIDIC) – dotyczy podjęcie przez firmę macierzystą zobowiązania pokrycia ewentualnego długu firmy zależnej (filii).
Gwarancja ofertowa (ICC) stanowi zobowiązanie strony trzeciej (gwaranta) do pokrycia straty, jaką może ponieść zamawiający w przypadku, gdyby wybrany oferent uchylił się od zawarcia z zamawiającym umowy objętej ofertą lub dostarczenia gwarancji wykonania.
Gwarancja na  żądanie (ICC) stanowi zobowiązanie pokrycia przez stronę trzecią (gwaranta) roszczenia zamawiającego, powstałego na tle wcześniej zawartego kontraktu, bez konieczności uprzedniego dowodzenia zasadności tego roszczenia.
Gwarancja wykonania (ICC) stanowi zobowiązanie pokrycia przez stronę trzecią (gwaranta) roszczenia zamawiającego, powstałego na tle wcześniej zawartego kontraktu, bez konieczności uprzedniego dowodzenia zasadności tego roszczenia; stanowi zobowiązanie pokrycia przez stronę trzecią (gwaranta) roszczenia zamawiającego, powstałego na tle wcześniej zawartego kontraktu.
Gwarancja spłaty zaliczki (ICC) stanowi zobowiązanie pokrycia przez stronę trzecią (gwaranta) roszczenia zamawiającego powstałego w przypadku, gdyby wykonawca nie spłacił zaliczki uzyskanej na cele kontraktu.
Gwarancja kwoty zatrzymanej (ICC) stanowi zobowiązanie pokrycia przez stronę trzecią (gwaranta) roszczenia zamawiającego powstałego w przypadku, gdyby wykonawca nie wywiązywał się z obowiązku dokończenia robót zaległych bądź usuwania wad, ujawnionych w określonym w kontrakcie przedziale czasu.
Gwarancja zapłaty przez zamawiającego (ICC) stanowi zobowiązanie pokrycia przez stronę trzecią (gwaranta) roszczenia wykonawcy należnego mu od zamawiającego w przypadku, gdyby zamawiający nie uchybił zobowiązaniu dokonania zapłaty należnej wykonawcy.

Każda z nich jest przydatna do celów ustalonych w kontrakcie. Wszystkie odpowiadają trzeciej definicji przytoczonej w SWJP i spełniają wszelkie wymagania prawne obowiązujące w obiegu międzynarodowym, a więc i w Polsce w stosunku do takich dokumentów, z jednym zastrzeżeniem: oryginalne nazwy (tytuły) nadane przez ICC wymienionym w punkcie 3 i 4 gwarancjom nie odpowiadają tekstowi PZP, które narzuca nazwę gwarancji należytego wykonania.
Rękojmia a okres zgłaszania wad
Słowo rękojmia (warranty) nie pojawia się we wzorach FIDIC 1999, natomiast występuje tam pojęcie okresu zgłaszania wad, który można uznać za opisową formę, równoznaczną ze słowem rękojmia.

Nazwa okresu zgłaszania wad (w oryginale Defects Notification Period) została przez FIDIC wprowadzona w celu uniknięcia nieporozumień, jakie wiązały się z wcześniej stosowanymi nazwami, jak okres gwarancyjny, okres odpowiedzialności za wady.

Okres zgłaszania wad jest istotnym elementem kontraktów FIDIC 1999 i powinien być w sposób jednoznaczny zapisany w każdym kontrakcie.
W przypadku zamówień lokowanych drogą przetargu okres zgłaszania wad powinien być ustalony przez zamawiającego już w zapytaniu ofertowym (czy według słownictwa UZP w specyfikacji istotnych warunków zamówienia).
Obserwacja zawartych umów i sporów na tle tych umów wskazuje jednak na to, że w licznych przypadkach osoby sporządzające kontrakt (a w praktyce zamawiający) nie identyfikują okresu zgłaszania wad z okresem rękojmi.

Nieporozumieniu sprzyja okolicz-ność, że we wzorcowych dokumentach FIDIC podano przykładowo 365 dni. Jeżeli osoby sporządzające dokumenty przetargowe nie zwróciły przy tym uwagi na zalecenie zawarte we „Wskazówkach FIDIC do sporządzania szczególnych warunków” w odniesieniu do klauzuli 11.10 [Niewypełnione zobowiązania], a w szczególności nie zapewniły respektowania art. 568 Kodeksu cywilnego, to mamy gotowy konflikt.

W rezultacie w przypadku ujawnienia wady, np. w drugim lub trzecim roku po przejęciu obiektu, zamawiający domaga się usunięcia wady na mocy rękojmi, a wykonawca odmawia i powołuje się przy tym na zapis kontraktu, z którego wynika że okres zgłaszania wad (czyli właśnie rękojmi) już dawno wygasł. {mospagebreak}
Przedłużone okresy rękojmi
W epoce budownictwa socjalistycznego wystąpiły na masową skalę uszkodzenia pokryć dachowych, szczególnie pokryć wykonanych z papy położonej na stropodachach, a także uszkodzenia izolacji cieplnej i przeciwwilgociowej, ujawniające się po paru latach od chwili wykonania. Uszkodzenia takie, bardzo uciążliwe dla użytkowników, wywołały bardzo prosty efekt sprowadzający się do przedłużenia w drodze rozporządzenia okresu rękojmi na 10 lat
(niektóre instytucje centralne żądają przedłużenia tego okresu nawet do 25 lat). Podobne żądania przedłużenia okresu rękojmi (czyli, posługując się słownictwem FIDIC, okresu zgłaszania wad) pojawiają się niekiedy w zapytaniach ofertowych wydawanych przez inwestorów państwowych, a tą drogą przedostają się do kontraktów, gdyż oferenci nie mają praktycznie wpływu na takie postanowienia kontraktu.

Dla większości przypadków długość okresu rękojmi nie ma istotnego znaczenia, gdyż zarówno projekty pokryć dachowych, jak i materiały izolacyjne na tyle się zmieniły, że długie okresy rękojmi nie stanowią dla wykonawców istotnego zagrożenia. Niestety, pojęcie okresu rękojmi często jest utożsamiane z okresem gwarancji, skutkujące żądaniem udzielenia gwarancji na tak przedłużone okresy. 
W praktyce żądanie samego tylko przedłużenia rękojmi, mimo zapisania w kontrakcie, może okazać się niemożliwe do wyegzekwowania. Natomiast gwarancje, stosowane jako zabezpieczenia w budownictwie, są wystawiane odpłatnie, a tym samym takie żądanie przedłużonych gwarancji powoduje podwyższenie cen ofertowych.
Racjonalne okresy rękojmi i gwarancji
Długość trwania okresu rękojmi i gwarancji wynika z obserwacji statystycznych i strefy klimatycznej. Dla obecnej techniki wykonania pokryć dachowych i izolacji powszechne jest mniemanie, że ogromna większość wad ujawnia się w ciągu jednego roku, w którym następuje pełny cykl klimatyczny. Wady wykryte w ciągu jednego roku stanowią >90% wad ujawnianych w całym okresie amortyzacji, a w kolejnych latach odpowiednio <9,0% i <0,9% (dla lepszych, ale droższych pokryć prawdopodobieństwo powstania nieszczelności, np. w dachu miedzianym, można oceniać w skali stuleci). W okresie trzech lat mogą się także ujawniać niektóre przypadki osiadania budowli, a szczególnie wypełnienia wykopów – pozostałe przypadki osiadania tylko w nielicznych przypadkach daje się uznać za błędy wykonawstwa, a więc zdarzenia objęte rękojmią. Ponieważ usuwanie wad w dobrze wykonanym obiekcie nie powinno pociągać za sobą kosztów większych niż 5,0% kosztów wykonania (a zwykle jest znacznie mniejsze), można uznać, że trzyletni okres rękojmi nie pociąga za sobą istotnego zwiększenia ryzyka wykonawcy w stosunku do okresu rocznego. Dla zamawiającego znaczenie okresu trzyletniego może być większe, gdyż w razie usuwania wad na własny koszt użytkownik z reguły ponosi znacznie większe koszty, niż mógłby je ponieść wykonawca budowlany.

Należy z tego wysnuć wniosek, że art. 568 Kodeksu cywilnego o trzyletnim okresie rękojmi jest w pełni racjonalny, ani jego przedłużanie, ani skracanie nie jest uzasadnione, nawet gdyby dało się je obronić w drodze sądowej (co jest raczej wątpliwe). Jeśli jednak ktoś wierzy w korzystny dla wykonawcy wyrok, potwierdzający skuteczne skrócenie okresu rękojmi, to rozsądniej będzie usunąć zgłoszoną wadę i próbować odzyskać poniesiony na ten cel koszt drogą przewidzianą w kontrakcie dla sporów.

Te same względy prowadzą jednak do odmiennych wniosków w odniesieniu do gwarancji. Przedłużanie gwarancji poza okres pierwszego roku użytkowania nie ma uzasadnienia ekonomicznego. Gwarancja nie musi obejmować całego okresu rękojmi, gdyż stanowi ona jedynie ułatwienie ściągnięcia długu przewidziane w przypadku, kiedy wada wystąpi, a wykonawca nie dopełni obowiązku jej usunięcia w okresie rękojmi. {mospagebreak}
Wnioski praktyczne
Praktyczne wnioski, które płyną z powyższych informacji, należy stosować w zależności od fazy przygotowania i realizacji inwestycji. Oto one:

W każdej fazie przygotowania i realizacji należy zakładać, że okres zgłaszania wad, zwany w polskich aktach prawnych okresem rękojmi, dla obiektów budowlanych (i każdej ich części) wynosi trzy lata, a jego zmiana, nawet jeśli jest dopuszczalna z prawnego punktu widzenia, to nie jest ekonomicznie racjonalna. Warto jednak w szczególnych warunkach kontraktu zapisać, że przewidziany w kontrakcie okres zgłaszania wad jest równorzędny z okresem rękojmi, przewidzianym w polskim Kodeksie cywilnym.
W szczegółowych zapisach dotyczących kontraktów realizowanych na bazie prawa polskiego nie ma potrzeby określania długości tego okresu, gdyż wtedy pozostanie
w mocy art. 568 Kodeksu cywilnego. Lepiej na miejsce sugerowanych przez FIDIC 365 dni wstawić (także zgodnie z sugestią FIDIC) okres rękojmi zapisany w art. 568 Kodeksu cywilnego (czyli trzy lata) jako okres zgłaszania wad.
W kontraktach powinno być ustalone zabezpieczenie usunięcia wad, zarówno co do kwoty, jak i do okresu ważności. Ponieważ zwykle w okresie rękojmi usuwa się nie tylko wady zgłoszone w tym okresie, lecz także „roboty zaległe”, niewarunkujące przejęcia obiektu do użytkowania (np. odtworzenie powierzchni uszkodzonych w trakcie robót), a także naprawa czy wymiana elementów, zgłoszonych jako wadliwe przed przejęciem do użytkowania, a nie naprawionych, to uzasadniona kwota zabezpieczenia może być trudna do ustalenia z góry. Przyjmowane w niektórych publikacjach kwoty np. 1/3 kwoty zabezpieczenia wykonania powinny wystarczająco chronić interesy zamawiającego.
Wymaganie zabezpieczenia w postaci gwarancji bankowej, ubezpieczeniowej czy firmy macierzystej, rozciągnięte na okres rękojmi,  trzeba uznać za uzasadnione, nie musi ono jednak zawsze obejmować całego (trzyletniego) tego okresu. Wygaśnięcie gwarancji nie wyklucza ani usuwania przez wykonawcę wad zgłoszonych przed lub nawet po wygaśnięciu gwarancji, ani też ściągnięcia jako zwykłego długu kosztu takiego usuwania wad w przypadku ich usunięcia przez osoby trzecie.
Racjonalne jest ustanawianie gwarancji na okres jednego roku, po którym powinien odbyć się audyt obiektu i dokonana ocena dokończenia robót (likwidacja listy robót zaległych), usunięcia zgłoszonych wcześniej wad i ogólnej jakości współpracy. W uzasadnionych przypadkach zamawiający powinien mieć możność skutecznego wymagania przedłużenia gwarancji, a w razie odmowy – pociągnięcia gwarantowanej kwoty w całości lub w części.
Jeżeli jednak kontrakt został już zawarty, a okres zgłaszania wad został w nim zapisany zgodnie z sugestią FIDIC i bez uwzględnienia prawa polskiego (czyli 365 dni), to w przypadku gdyby na dzień wygaśnięcia gwarancji szacunkowa wartość niedokończonych i wadliwych robót była jeszcze znacząca, zamawiający może zażądać przedłużenia gwarancji,
a w razie odmowy pociągnąć gwarancję. Istotne znaczenie ma tu okoliczność, że zgłaszanie robót zaległych i wad nie jest bezpośrednio związane z ich wyceną, zamawiający może więc zawsze twierdzić, że należy mu się cała kwota gwarancji, a zwrócić nadwyżkę dopiero wtedy, kiedy po usunięciu wad przez osobę trzecią okaże się, że zajęta kwota była większa od należnej.
Są ważne powody, dla których wykonawca nie powinien odmawiać usunięcia wad, nawet jeżeli upłynął zapisany w kontrakcie okres zgłaszania wad krótszy, niż przewiduje Kodeks cywilny i nawet jeśli gwarancja wykonania już wygasła. Po pierwsze, koszt usuwania wad przez wykonawcę zawsze będzie mniejszy, niekiedy kilkakrotnie niż koszt usunięcia tej samej wady przez osobę trzecią, a więc w przypadku gdyby zapadło orzeczenie sądowe na niekorzyść wykonawcy, będzie on musiał pokryć koszt znacznie większy, niż gdyby sam usunął wadę. Po drugie, szansa uznania przez sąd, że skrócenie okresu rękojmi zostało w kontrakcie rzeczywiście skutecznie dokonane, jest niewielka. Po trzecie, spór wywołany przez uchylenie się od usunięcia wady jest nie tylko kosztowny, ale także niezwykle szkodliwy dla opinii wykonawcy. Stąd praktyczna rada dla wykonawców: nie korzystać z pretekstu, jakim byłoby zapisanie w kontrakcie okresu zgłaszania wad krótszego niż przewidziane w art. 568 Kodeksu cywilnego, tylko usuwać wszelkie wady zgłoszone w okresie wynikającym z art. 568 Kodeksu cywilnego.

mgr inż. Adam Heine
Cytowane artykuły kodeksu cywilnego RP oraz Prawa zamówień publicznych dostępne są wraz z tekstem autora na stronie:
Kodeks Cywilny RP, Księga III, Tytuł XI, Wybrane fragmenty, DZIAŁ II. RĘKOJMIA ZA WADY

ZAMÓW PRENUMERATĘ

Artykuł zamieszczony 
w „Inżynierze budownictwa”, 
kwiecień 2007.