Deutsche Bahn AG buduje ciągłą trasę szynową pomiędzy Norymbergą a Berlinem. W trakcie realizacji tej budowy został, między innymi, wykonany tunel Kulch.
W ramach projektu komunikacyjnego Deutsche Einheit (VDE) nr 8 Deutsche Bahn AG realizuje aktualnie ciągłe połączenie kolejowe pomiędzy Norymbergą a Berlinem. Od roku 2017, z prędkością 300 km/h, mają nim jeździć pociągi ICE. Dzięki temu na przejechanie odcinka Monachium–Berlin podróżni, zamiast obecnych sześciu, będą potrzebowali tylko około czterech godzin. Aby to było możliwe, istnieje potrzeba wykonania m.in. 25 tuneli, w tym także tunelu Kulch koło Lichtenfels. Jego budową zajęło się konsorcjum utworzone przez przedsiębiorstwa Hochtief Construction AG, Alpine Untertagebau GmbH, Alpine BeMo Tunnelling GmbH oraz Bickhardt Bau Aktiengesellschaft.
W przypadku tej części projektu z dużą starannością i rozwagą realizowane są twórcze wytyczne pochodzące od DB ProjektBau GmbH. Widoczne jest to także w przypadku budynku nad szybem tunelu Kulch, na drodze gminnej Altenbanz–Rossach. Nadziemna budowla, o wymiarach 8,60 x 8,60 m, służy do wentylacji tunelu i mieści przewody zasilające oraz wylot szybu ratunkowego. Właściwie jest to budynek niemający specjalnych wymagań architektonicznych. Jednak osobom odpowiedzialnym zależało, aby obiekt dobrze się zintegrował z otoczeniem. Z tego powodu zdecydowano, aby betonowa fasada budynku miała wygląd murowanej ściany. Postawiono przy tym na wykorzystanie matryc strukturalnych NOEplast w połączeniu z szalunkiem ścian NOEtop z firmy NOE-Schaltechnik, Süssen.
Dla nadania ścianom zewnętrznym budynku nad szybem wymaganego wyglądu projektanci zdecydowali się na wykorzystanie struktury „Murus Romanus”. Z jej pomocą można wykonywać takie powierzchnie betonowe, że, patrząc na nie, ma się wrażenie spoglądania na ścianę nierówno murowaną z naturalnego kamienia. Motyw „Murus Romanus” ma standardowo szerokość 6,00 m. Samą matrycę można jednak dowolnie powiększać, zarówno pod względem długości, jak i szerokości. W przypadku budynku Kulch matryca musiała być szeroka na 8,20 m (czyli więcej o 2,20 m), by spoiny nie były widoczne. Spowodowało to, że matryce złączyły się ze sobą na odpowiedniej wysokości i szerokości tak, że zrobiły wrażenie jednolitego muru.
