Kalendarium – kwiecień, maj, czerwiec

30.04.2016

weszły
w życie

Ustawa z dnia 14 kwietnia 2016 r. o wstrzymaniu sprzedaży nieruchomości Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. z 2016 r. poz. 585)

Ustawa wprowadza ograniczenia w obrocie nieruchomościami rolnymi. W przypadku nieruchomości państwowych wchodzących w skład Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa wprowadzono 5-letni zakaz ich sprzedaży, licząc od dnia wejścia w życie ustawy. Od zasady tej przewidziano wyjątki, dotyczące sprzedaży nieruchomości i ich części przeznaczonych w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego lub studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, lub ostatecznej decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, na cele inne niż rolne, w szczególności na parki technologiczne, parki przemysłowe, centra biznesowo-logistyczne, składy magazynowe, inwestycje transportowe, budownictwo mieszkaniowe, obiekty sportowo-rekreacyjne. Zakaz nie obejmuje także nieruchomości położonych w granicach specjalnych stref ekonomicznych, domów, lokali mieszkalnych, budynków gospodarczych i garaży wraz z niezbędnymi gruntami oraz ogródków przydomowych i nieruchomości rolnych o powierzchni do 2 ha. Ponadto wyjątek może dotyczyć nieruchomości, na których sprzedaż zgodę wyrazi minister właściwy do spraw rozwoju i wsi, jeżeli będzie to uzasadnione względami społeczno-gospodarczymi.

W stosunku do nieruchomości rolnych będących w obrocie prywatnym nabywcą takich nieruchomości może być wyłącznie rolnik indywidualny, natomiast powierzchnia nabywanej nieruchomości rolnej wraz z powierzchnią nieruchomości rolnych wchodzących w skład gospodarstwa rodzinnego nabywcy nie może przekraczać powierzchni 300 ha użytków rolnych. Ograniczenia te nie dotyczą nabycia nieruchomości rolnej przez określone w ustawie podmioty, tj. osobę bliską zbywcy (zstępnych, wstępnych, rodzeństwo, dzieci rodzeństwa, małżonka, osoby przysposabiające i przysposobione), jednostkę samorządu terytorialnego, Skarb Państwa lub działającą na jego rzecz Agencji Nieruchomości Rolnych SP, osoby prawne działające na podstawie przepisów o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej, o stosunku Państwa do innych kościołów i związków wyznaniowych oraz o gwarancjach wolności sumienia i wyznania. Ustawa dopuszcza możliwość nabycia nieruchomości rolnej przez inne podmioty, jeżeli wyrazi na to zgodę Prezes Agencji. Jeżeli zgoda nie zostanie udzielona, na pisemne żądanie zbywcy, Agencja jest obowiązana do złożenia oświadczenia o nabyciu nieruchomości rolnej za zapłatą równowartości pieniężnej odpowiadającej jej wartości rynkowej. Nabywca nieruchomości rolnej będzie obowiązany prowadzić gospodarstwo rolne, w skład którego weszła nabyta nieruchomość rolna, przez okres co najmniej 10 lat od dnia nabycia przez niego tej nieruchomości, a w przypadku osoby fizycznej prowadzić to gospodarstwo osobiście. W okresie tym nabyta nieruchomość nie może być zbyta ani oddana w posiadanie innym podmiotom.

Ustawa z dnia 13 kwietnia 2016 r. o zmianie ustawy o lasach (Dz.U. z 2016 r. poz. 586)

Ustawa nowelizuje ustawę z dnia 28 września 1991 r. o lasach (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 2100 z późn. zm.), przyznając Skarbowi Państwa – reprezentowanemu przez Lasy Państwowe – prawo pierwokupu, w przypadku sprzedaży przez osobę fizyczną, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej gruntu: 1) oznaczonego jako las w ewidencji gruntów i budynków, 2) przeznaczonego do zalesienia określonego w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego albo w decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, 3) lasu objętego uproszczonym planem urządzenia lasu lub decyzją określającą zadania z zakresu gospodarki leśnej. Jeżeli nabycie gruntu nastąpi w wyniku zawarcia umowy innej niż umowa sprzedaży lub jednostronnej czynności prawnej, Lasy Państwowe będą mogły złożyć oświadczenie o nabyciu tego gruntu za zapłatą równowartości pieniężnej. Ustawa wyłącza wykonywanie przez Lasy Państwowe prawa pierwokupu, jeżeli nabywcami gruntu leśnego mają być określone w akcie prawnym osoby bliskie oraz jednostki samorządu terytorialnego, a także w przypadku dziedziczenia.

16.05.2016

ogłoszono

Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 19 kwietnia 2016 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy – Prawo ochrony środowiska (Dz.U. z 2016 r. poz. 672)

Obwieszczenie zawiera jednolity tekst ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska.

23.05.2016

ogłoszono

Obwieszczenie Ministra Rozwoju z dnia 19 kwietnia 2016 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu rozporządzenia Ministra Gospodarki w sprawie wysokości opłat za czynności jednostek dozoru technicznego (Dz.U. z 2016 r. poz. 696)

Obwieszczenie zawiera jednolity tekst rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 26 listopada 2010 r. w sprawie wysokości opłat za czynności jednostek dozoru technicznego.

6.06.2016

ogłoszono

Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 13 maja 2016 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. z 2016 r. poz. 778)

Obwieszczenie zawiera jednolity tekst ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. 

9.06.2016

weszło
w życie

Rozporządzenie Ministra Rozwoju z dnia 3 czerwca 2016 r. w sprawie wymagań dla dźwigów i elementów bezpieczeństwa do dźwigów (Dz.U. z 2016 r. poz. 811)

Rozporządzenie określa wymagania dotyczące dźwigów stale obsługujących budynki i budowle oraz elementów bezpieczeństwa do tych dźwigów. Akt prawny zawiera także regulacje dotyczące procedury oceny zgodności, zakresu dokumentacji technicznej dźwigów i elementów bezpieczeństwa do dźwigów, sposobu oznakowania dźwigów i elementów bezpieczeństwa do dźwigów oraz elementów deklaracji zgodności. Niniejsze rozporządzenie zastępuje dotychczas obowiązujące rozporządzenie Ministra Gospodarki z 8 grudnia 2005 r. w sprawie zasadniczych wymagań dla dźwigów i ich elementów bezpieczeństwa (Dz.U. poz. 2198 z późn. zm.). Nowe rozporządzenie nie zmienia wymagań dla dźwigów i elementów bezpieczeństwa do dźwigów w porównaniu z dotychczas obowiązującymi przepisami, a potrzeba jego wydania spowodowana była koniecznością dostosowania prawa polskiego do prawa Unii Europejskiej poprzez implementację dyrektywy 2014/33/UE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 lutego 2014 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich dotyczących dźwigów i elementów bezpieczeństwa do dźwigów (Dz.Urz. UE L 96 z 29 marca 2016 r. s. 251) uchylającej dyrektywę 95/16/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 czerwca 1995 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich dotyczących dźwigów (Dz.Urz. WE L 213 z 7 września1995 r., s. 1–31).

11.06.2016

została
ogłoszona

Ustawa z dnia 20 maja 2016 r. o efektywności energetycznej (Dz.U. z 2016 r. poz. 831)

Ustawa zastąpi obecnie obowiązującą ustawę z dnia 15 kwietnia 2011 r. o efektywności energetycznej (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 2167 z późn. zm.), która ma czas obowiązywania ograniczony do dnia 31 grudnia 2017 r. Nowa ustawa wdraża dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2012/27/UE z dnia 25 października 2012 r. w sprawie efektywności energetycznej, zmiany dyrektyw 2009/125/WE i 2010/30/UE oraz uchylenia dyrektyw 2004/8/WE i 2006/32/WE
(Dz.Urz. UE L 315 z 14 listopada 2012 r.). Ustawa określa zasady opracowywania krajowego planu działań dotyczącego efektywności energetycznej, zadania jednostek sektora publicznego w zakresie efektywności energetycznej, zasady realizacji obowiązku uzyskania oszczędności energii oraz zasady przeprowadzania audytu energetycznego przedsiębiorstwa. Organem właściwym do opracowania (co trzy lata) krajowego planu działań dotyczącego efektywności energetycznej będzie Minister Energii. Plan ten po przyjęciu przez Radę Ministrów będzie następnie przekazywany Komisji Europejskiej. Krajowy plan działań ma zawierać między innymi strategię wspierania inwestycji na renowację budynków opracowaną przez Ministra Infrastruktury i Budownictwa. Strategia ta zawierać będzie: wyniki dokonanego przeglądu budynków znajdujących się na terytorium RP, określenie sposobów przebudowy lub remontu tych budynków oraz dane szacunkowe o możliwej do uzyskania oszczędności energii w wyniku ich przebudowy lub remontu. Jednostki sektora publicznego zostały zobowiązane do stosowania co najmniej jednego ze środków poprawy efektywności energetycznej spośród katalogu określonego w ustawie. Nowym rozwiązaniem jest możliwość stosowania środka poprawy efektywności energetycznej na podstawie umowy o poprawę efektywności energetycznej, która ma określać  możliwe do uzyskania oszczędności energii oraz sposób ustalania wysokości wynagrodzenia, uzależnionego od oszczędności energii uzyskanej w wyniku realizacji przedsięwzięcia. Ustawa przewiduje trzy sposoby realizacji przez przedsiębiorstwa energetyczne obowiązku oszczędności energii finalnej, tj.: 1) realizację przedsięwzięcia służącego poprawie efektywności energetycznej u odbiorcy końcowego (z katalogu określonego w ustawie), potwierdzonego audytem efektywności energetycznej; 2) uzyskanie i przedstawienie do umorzenia Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki świadectwa efektywności energetycznej (tzw. białego certyfikatu); 3) zapłacenie opłaty zastępczej. Zgodnie z przepisami ustawy każdy przedsiębiorca, z wyjątkiem mikroprzedsiębiorcy, małego lub średniego przedsiębiorcy, zobowiązany będzie do przeprowadzenia co cztery lata audytu energetycznego przedsiębiorstwa lub zlecenia jego przeprowadzenia. Audyt musi być przeprowadzony przez podmiot niezależny od audytowanego przedsiębiorcy lub eksperta audytowanego przedsiębiorcy, jeżeli nie jest on bezpośrednio zaangażowany w audytowaną działalność tego przedsiębiorcy. Następnie przedsiębiorca będzie zobowiązany do zawiadomienia Prezesa URE o przeprowadzonym audycie energetycznym przedsiębiorstwa w terminie 30 dni od dnia zakończenia jego przeprowadzania i dołączenia informacji o możliwych do uzyskania oszczędnościach energii, wynikających z przeprowadzonego audytu energetycznego przedsiębiorstwa.

Przedmiotowa ustawa wprowadza zmiany w obowiązujących ustawach, m.in.: z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne, z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska, z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenie oddziaływania na środowisko.

Ustawa wejdzie w życie z dniem 1 października 2016 r.