W czerwcowym numerze „IB” autor poruszył kwestie: umocowania prawnego rzeczoznawcy budowlanego oraz odpowiedzialności zawodowej. Poniżej: odpowiedzialność cywilna i karna rzeczoznawców budowlanych.
Odpowiedzialność cywilna, ponoszona przez rzeczoznawców budowlanych, jest odpowiedzialnością wynikającą z zawartych kontraktów.
W tych przypadkach w pełni będzie miał zastosowanie Kodeks cywilny, Księga III Zobowiązania i art. 353, który określa co to jest zobowiązanie oraz wskazuje obowiązki stron tegoż zobowiązania i formę jego spełnienia: Art. 353. § 1. Zobowiązanie polega na tym, że wierzyciel może żądać od dłużnika świadczenia, a dłużnik powinien świadczenie spełnić. $ 2. Świadczenie może polegać na działaniu albo na zaniechaniu.
Na podstawie przepisów Kodeksu cywilnego również określa się sposób wykonywania zobowiązań, które w przypadku rzeczoznawców budowlanych mają szczególny charakter, z uwagi na to, że powinny być wykonywane osobiście przez rzeczoznawcę, gdyż to właśnie jego wiedza, doświadczenie i kwalifikacje są faktyczną podstawą zlecenia wykonania określonych czynności właśnie rzeczoznawcy: Art. 356. § 1. Wierzyciel może żądać osobistego świadczenia dłużnika tylko wtedy, gdy to wynika z treści czynności prawnej, z ustawy albo z właściwości świadczenia.
Także staranność wykonania zobowiązania, która w przepisach ustawy Prawo budowlane kryje się pod pojęciem nienależytego wykonania czynności rzeczoznawcy, pochodzi bezpośrednio z Kodeksu cywilnego: Art. 354. § 1. Dłużnik powinien wykonać zobowiązanie zgodnie z jego treścią i w sposób odpowiadający jego celowi społeczno-gospodarczemu oraz zasadom współżycia społecznego, a jeżeli istnieją w tym zakresie ustalone zwyczaje – także w sposób odpowiadający tym zwyczajom.
$ 2. W taki sam sposób powinien współdziałać przy wykonaniu zobowiązania wierzyciel.
Art. 355. § 1. Dłużnik obowiązany jest do staranności ogólnie wymaganej w stosunkach danego rodzaju (należyta staranność).
§ 2. Należytą staranność dłużnika w zakresie prowadzonej przez niego działalności gospodarczej określa się przy uwzględnieniu zawodowego charakteru tej działalności.
Kodeks cywilny jest również podstawą dochodzenia roszczeń wierzyciela – w tym przypadku zlecającego rzeczoznawcy budowlanemu wykonanie określonych czynności – od dłużnika – tegoż rzeczoznawcy, który zlecenie przyjął:
Art. 361. § 1. Zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. § 2. W powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.
Art. 471. Dłużnik obowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Art. 472. Jeżeli ze szczególnego przepisu ustawy albo z czynności prawnej nie wynika nic innego, dłużnik odpowiedzialny jest za niezachowanie należytej staranności.
Art. 474. Dłużnik odpowiedzialny jest jak za własne działanie lub zaniechanie za działania i zaniechania osób, z których pomocą zobowiązanie wykonywa, jak również osób, którym wykonanie zobowiązania powierza. Przepis powyższy stosuje się także w wypadku, gdy zobowiązanie wykonywa przedstawiciel ustawowy dłużnika. (…)
ROBERT DZIWIŃSKI
zastępca Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego
Zamów
prenumeratę
Więcej – czytaj „Inżynierz budownictwa”, lipiec – sierpień 2006.
