Generatory wykorzystywane w technice mikrofalowej służą do szybkiego suszenia wybranych fragmentów ścian, stropów lub posadzek.
Osuszanie mikrofalowe
Generatory wykorzystywane w technice mikrofalowej służą do szybkiego suszenia wybranych fragmentów ścian, stropów lub posadzek. Metoda polega na wykorzystaniu zjawiska zamiany energii pola elektromagnetycznego w obszarze promieniowania mikrofalowego (od 300 MHz do 300 GHz) na energię cieplną w środowisku wilgotnym.
Energia mikrofalowa pojawia się w murach obiektu, dlatego że generator mikrofalowy przystawiony do ściany, emitując szybkozmienne pole elektromagnetyczne, nie jest obojętny dla zawartej w kapilarach ścian wody. Szybkozmienne pole o częstotliwości 2450 MHz powoduje, iż polarne cząstki H2O „rotują” w tej przestrzeni z podobną częstotliwością, powodując wzajemne tarcia, tym samym podniesienie temperatury muru. Następuje to wprost proporcjonalnie do czasu trwania zabiegu. Odpowiednio zbudowana antena tubowa, która jest bezpośrednim emiterem fal elektromagnetycznych, jest tak skonstruowana, że rozkład temperatury wewnątrz muru sprzyja przenikaniu wilgoci również w kierunku powierzchni nagrzewanej ściany (rys.).
Mając większe powierzchnie wymagające osuszenia, stosujemy zestawy generatorów. Odpowiednio je przesuwając, uzyskujemy właściwy poziom wilgotności nie tylko na powierzchni, ale również – a może przede wszystkim – w całej objętości osuszanej ściany.
Rys. Specyfika suszenia metodą mikrofalową
Proces suszenia przegród budowlanych w pracach renowacyjnych (zwłaszcza w obiektach zabytkowych) powinien być określony w sporządzonym wcześniej projekcie.
Projekt wykonawczy, oprócz określenia dokładnego sposobu takiego obniżania poziomu zawilgocenia, powinien zawierać określenie niezbędnej przerwy technologicznej potrzebnej na wykonanie tej czynności. Częsty błąd polega na tym, że nie zostaje określona intensywność procesu osuszania.
W projekcie powinna być zawarta uwaga podająca wysokość temperatury, do której w jednym cyklu mogą być podgrzewane przegrody.Jest to konieczne, by nie doprowadzić do powstania naprężeń termicznych na styku zaprawy z cegłą, powodujących przekroczenie ich parametrów wytrzymałościowych, lub do destrukcji samej zaprawy. W przypadku przegród murowanych ogrzewanych do temperatury nieprzekraczającej 120ºC rozszerzalność matrycy wapiennej lub wapienno-cementowej jest podobna do rozszerzalności kruszywa zawartego w zaprawie. Jednocześnie ich rozszerzalność liniowa jest porównywalna z rozszerzalnością liniową materiałów ceramicznych. Podgrzewanie zapraw budowlanych powyżej 120º powoduje ich destrukcję także na skutek utraty wody związanej chemicznie (fot. 1 i 2 ). W warunkach budowy temperaturę muru najlepiej jest mierzyć termometrem bezkontaktowym na licu przegrody. Bezpieczna temperatura, do jakiej zaleca się podgrzewać osuszaną ścianę, nie powinna przekraczać 80ºC.
Fot. 1 Osuszacz mikrofalowy
Fot. 2a i b Osuszanie mikrofalowe przegrody
Oprócz generatorów mikrofalowych z antenami tubowymi powstały generatory z antenami prętowymi, służące do osuszania muru w strefie wykonywania przepony poziomej (fot. 3 i 4).
Fot. 3 Generator mikrofalowy służący do osuszania pasa muru w strefie iniekcji
Fot. 4 Antena prętowa generatora
W budynku, w którym istnieją sprawne izolacje przeciwwilgociowe a występuje problem zawilgoconych ścian na skutek awarii, powodzi, stosowania mokrych procesów technologicznych itd., zawilgocenie ścian najlepiej zmniejszyć poprzez jednoczesne zastosowanie generatorów mikrofalowych oraz absorpcyjnych lub kondensacyjnych osuszaczy powietrza. Wytworzony przez generatory mikrofalowe gradient ciśnienia powoduje, iż woda z kapilar wypierana jest poza osuszany pas muru pod ciśnieniem wytwarzającej się pary wodnej. Powstała na licu ściany woda odbierana jest przez osuszacze absorpcyjne lub kondensacyjne.
Podkreślić należy, że osuszenie budynku jest możliwe przy działających hydroizolacjach, dlatego tak istotne jest określenie stanu technicznego budynku.Równie istotne jest przywrócenie takiego ukształtowania terenu, który będzie odprowadzał wodę opadową od budynku. Konieczna jest również naprawa uszkodzonych rynien i rur spustowych.
mgr inż. Cezariusz Magott
Polskie Stowarzyszenie Mykologów Budownictwa, Izoserwis – Izolacje Budowlane
mgr inż. Maciej Rokiel
Polskie Stowarzyszenie Mykologów Budownictwa
Literatura –dla cyklu artykułów dotyczących renowacji obiektów
1. WTAMerkblatt 4-5-99 Beurteilung von Mauerwerk. Mauerwerkdiagnostik.
2. WTA Merkblatt 4-11-02 Messung der Feuchte von mineralischem Baustoffen.
3. WTA Merkblatt 6-2-01 Simulation wärme-und feuchtetechnischer Prozesse.
4. WTA Merkblatt 4-7-02 Nachträgliche mechanische Horizontalsperre.
5. WTA Merkblatt 4-4-04 Mauerwerksinjektion gegen kapillare Feuchtigkeit.
6. WTA Merkblatt 4-6-05 Nachträgliches Abdichten erdberührter Bauteile.
7. WTA Merkblatt 2-9-04 Sanierputzsysteme.
8. Richtlinie für die Planung und Ausführung von Abdichtung erdberührter Bauteile mit flexiblen Dichtungsschlämmen. Deutsche Bauchemie e.V. 2006.
9. Richtlinie für die Planung und Ausführung von Abdichtung mit kunststoffmodifizierten Bitumendickbeschichtungen (KMB) – erdberührte Bauteile. Deutsche Bauchemie e.V. 2010.
10. Richtlinie für die fachgerechte Planung und Ausführung des Fassadensockelputzes sowie des Anschlusses der Außenanlagen. I.2002.11. DIN 18195 – Bauwerksabdichtung, VIII.2000.
12. Z. Stramski, J. Kunert, Zabezpieczanie budynków przed korozją biologiczną ze szczególnym uwzględnieniem obiektów uszkodzonych w wyniku powodzi, PZiTB o/Wrocław, 1997.
13. J. Ważny, J. Karyś, Ochrona budynków przed korozją biologiczną, Arkady, Warszawa 2001.
14. M. Rokiel, Hydroizolacje w budownictwie. Wybrane zagadnienia w praktyce, Dom Wydawniczy Medium, wyd. II, 2009.
15. E. Osiecka, Materiały budowlane, Oficyna wydawnicza Politechniki Warszawskiej, Warszawa 2002.
16. J. Karyś, K. Kujawiński, Opóźnione w czasie skutki powodzi występujące w starych budynkach, „Ochrona przed korozją” 5s/A/2004.
17. C. Magott, M. Rokiel, Wpływ powodzi na budynek oraz stan jego przyziemii na przykładzie budynków w górnym dorzeczu Odry, „Izolacje” nr 6/2010.
18. S. Skibiński, Sole rozpuszczalne w wodzie, „Renowacje” nr 10/2000.
19. R. Ciesielski, Diagnostyka i ocena stanu technicznego konstrukcji inżynierskich w aspekcie zastosowanych materiałów budowlanych, XX Konferencja Naukowo-Techniczna „Awarie Budowlane”, Szczecin Międzyzdroje, materiały konferencyjne, Szczecin 2001.
20. Prace Naukowe Instytutu Budownictwa Politechniki Wrocławskiej, X Jubileuszowa Konferencja Naukowo-Techniczna, „Problemy remontowe w budownictwie ogólnym i obiektach zabytkowych”, Kliczków 2002.
21. PN-EN 998-1:2010 Wymagania dotyczące zapraw do murów – Część 1: Zaprawa tynkarska.
22. Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 2 września 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu i formy dokumentacji projektowej, specyfikacji technicznych wykonania i odbioru robót budowlanych oraz programu funkcjonalno-użytkowego (Dz.U. z 2004 r. Nr 202, poz. 2072).
23. Obwieszczenie Ministra Infrastruktury z dnia 5 lipca 2004 r. w sprawie europejskich norm zharmonizowanych oraz wytycznych do europejskich aprobat technicznych, wraz z zakresem przedmiotowym tych mandatów (MP Nr 32, poz. 571).
24. Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 11 sierpnia 2004 r. w sprawie sposobów deklarowania zgodności wyrobów budowlanych oraz sposobu znakowania ich znakiem budowlanym (Dz.U. Nr 198, poz. 2041).
