Izolacja termiczna od wewnątrz ma zapewnić komfort użytkowania pomieszczeń, który jest determinowany przez czynniki zewnętrzne otoczenia. Mają na niego wpływ nie tylko temperatura czy wilgotność powietrza, ale także np. poziom hałasu lub pora dnia.
Kompleksową ocenę cieplno-wilgotnościową termoizolacji wewnętrznej można przeprowadzić wyłącznie przy użyciu odpowiednich programów symulacyjnych sprężonego transportu ciepła i wilgoci – jest to jedyny sposób rejestrowania i mapowania wszystkich istotnych, dotyczących materiałów oraz klimatu, warunków brzegowych. W przypadku powierzchni ściany bez mostków termicznych, przy normalnym obciążeniu wilgocią i wykluczeniu dodatkowych jej źródeł, a także przy założeniu, że nie występuje konwekcyjny przepływ powietrza między termoizolacją a ścianą zewnętrzną, można zastosować uproszczoną metodę obliczeń. Stosowanie metody uproszczonej musi jednak zostać uzasadnione oraz udokumentowane.
Fot. © Zahid – stock.adobe.com
W przypadku minimalnego zakresu termoizolacji (∆Ri ≤ 0,5 (m2∙K)/W lub ∆Ri ≤ 1,0 (m2∙K)/W w połączeniu z minimalnym oporem dyfuzyjnym pełnego systemu termoizolacji wewnętrznej sdi > 0,5 m) ocena wilgotności powierzchni chłonnych nie jest wymagana.
>>> Sposoby kształtowania i planowania docieplania od wewnątrz – cz. I
>>> Docieplenie ścian zewnętrznych – wybrane aspekty
>>> Zrównoważony rozwój w zakresie stosowania systemów ETICS
>>> System ETICS – jak uniknąć problemów eksploatacyjnych – wybrane zagadnienia
Aby uproszczona metoda oceny mogła mieć zastosowanie, należy zagwarantować wystarczającą ochronę przed zacinającym deszczem. W tym celu musi zostać spełniony jeden z następujących warunków:
- w danej lokalizacji i ekspozycji elewacji zacinający deszcz nie występuje lub jest niewielki,
- układ konstrukcji zapewnia ochronę przed zacinającym deszczem (np. mur z oblicówką),
- powierzchnia wystawiona na obciążenie zacinającym deszczem została zabezpieczona, spełnia następujące kryteria: w∙sd≤ 0,1 kg/(m∙√h) przy w≤ 0,2 kg/(m2∙√h) oraz sd ≤ 1,0 m.
Rys. 1. Minimalne wymagania w zakresie współczynnika oporu dyfuzyjnego sdi systemu termoizolacji wewnętrznej (wszystkie elementy systemu) w połączeniu z poprawą izolacyjności cieplnej ΔRi dla podłoży o różnej chłonności [1]
Zasady planowania przy większej poprawie izolacyjności termicznej przedstawia rys. 1. Wskazuje on wymagany minimalny opór dyfuzyjny sdi systemu ocieplenia od wewnątrz dla planowanej poprawy izolacji termicznej ∆Ri. Uwzględnione zostały dwa typy podłoża (w zależności od ich chłonności): w przypadku podłoży chłonnych pojawiająca się wilgoć może zostać rozprowadzona w ścianie wewnętrznej (nie następuje jej akumulacja w płaszczyźnie kondensacji), dzięki czemu można zastosować niższy poziom wymagań. Natomiast gdy współczynnik oporu dyfuzyjnego będzie wyższy niż wskazana wartość minimalna, można uznać, że na warstwie przyściennej nie nastąpi swobodna kondensacja pary. Jeśli kryterium to nie zostało spełnione, należy wykonać pełną symulację numeryczną.
W dalszej części artykułu:
Warunki stosowania schematu uproszczonego planowania
Ogólne informacje dotyczące planowania
Tabela. Parametry techniczne wybranych materiałów termoizolacyjnych stosowanych w ociepleniach od wewnątrz
Schemat blokowy planowania wewnętrznej izolacji termicznej
Metody termoizolacji wewnętrznej
Cały artykuł dostępny jest w nr 3/2025 miesięcznika „Inżynier Budownictwa”.
dr inż. Bartłomiej Monczyński
Literatura
1. WTA Guideline 6-4-16/E, Internal thermal insulation according to WTA I: planning guide. München, Wissenschaftlich-Technische Arbeitsgemeinschaft für Bauwerkserhaltung und Denkmalpflege e.V., 2016.
