Wybrane zagadnienia z zakresu prefabrykowanych fundamentów słupów linii elektroenergetycznych - cz. II

Dodatkową płytę ustojową należy tak przytwierdzić do żerdzi (rys. 6¹), aby siła działająca w kierunku y była przenoszona przez żerdź na płytę. Sam fundament zaś ustawić w taki sposób, aby wektor największej siły był przenoszony przez płyty górną i dolną fundamentu (oś x na rys. 6), a mniejszej wartości przez płytę dodatkową (oś y na rys. 6).

Albumy typizacyjne opracowane zgodnie z normą [7] nakazują, aby odległość górnej krawędzi płyty ustojowej fundamentu UP 1-7 od powierzchni ziemi wynosiła co najmniej 0,3 m, dlatego środek płyty prefabrykowanej znajduje się na głębokości 0,6 m, i to niezależnie od głębokości posadowienia słupa. Zgodnie z przedstawionym wcześniej rozkładem naprężeń w gruncie najlepiej, aby środek płyty znajdował się na 1/3 głębokości wykopu. Takie rozwiązanie zaproponowano w albumach typizacyjnych z powodów praktycznych, aby dodatkową płytę boczną można było instalować na żerdzi jak najbliżej 1/3 głębokości posadowienia słupa, a nie w pobliżu 2/3 tej głębokości, co jest pewnym kompromisem technicznym. Na podkreślenie zasługuje to, że według normy [8] odległość górnej krawędzi płyty ustojowej od powierzchni ziemi powinna wynosić 0,5 m - ze względu na maszyny rolnicze stosowane do uprawy ziemi, np. agregaty, pługi [10].

Rys. 6. Fundament typu UP 3 + UP 2; Fx, Fy - kierunek działania siły na słup [2]

Rys. 7. Fundament typu SFP 111-133: a) wykonany zgodnie z albumem, b) montaż spotykany na budowach, c) kierunki działania sił F_x [2]

Tab. 2. Zmiany charakterystycznych punktów dla fundamentu zginanego w zależności od głębokości jego posadowienia