Podstawy doboru wyłączników różnicowoprądowych – cz. II

  

Czynniki wpływające na dobór wyłączników różnicowoprądowych

Przystępując do doboru wyłączników różnicowoprądowych, należy na wstępie ustalić warunki sieciowe i środowiskowe, w których wyłączniki mają pracować. Należy stwierdzić, w jakim układzie sieci (TN, TT, IT) dany wyłącznik będzie zastosowany, jaką ochronę ma zapewniać (dodatkową, uzupełniającą, przeciwpożarową), jaki jest prąd szczytowego obciążenia obwodu oraz spodziewany prąd zwarciowy. Potrzebne są informacje o ustalonym i/lub przejściowym prądzie upływowym, co rzutuje na dobór znamionowego prądu różnicowego zadziałania wyłącznika oraz jego zwłoczność. Konieczne jest też rozpoznanie urządzeń odbiorczych pod względem kształtu przebiegu prądu różnicowego. Trzeba również ustalić, w których obwodach zastosowanie wyłączników różnicowoprądowych jest obowiązkowe, w których tylko zalecane, a w których niezalecane czy wręcz zabronione.

 

Tabl. 1. Prąd wyłączający I_a wyłączników różnicowoprądowych [2] w zależności od największego dopuszczalnego czasu wyłączania zasilania podanego w normie [11]

Czas wyłączania [s]	Prąd wyłączający Ia wyłączników różnicowoprądowych
	bezzwłocznych i krótkozwłocznych			selektywnych
	AC	A (30 mA)	B	AC	A	B
0,2	2IΔn	4IΔn	4IΔn	2IΔn	2,8IΔn	4IΔn
0,4	IΔn	2IΔn	2IΔn	2IΔn	2,8IΔn	4IΔn
5	IΔn	2IΔn	2IΔn	IΔn	1,4IΔn	2IΔn

 

Tabl. 2. Największa dopuszczalna wartość impedancji pętli zwarciowej w układzie TN w zależności od znamionowego prądu różnicowego wyłącznika (przekaźnika) różnicowoprądowego typu AC. Czas wyłączania t ≤ 0,4 s

Wyłącznik (przekaźnik) różnicowoprądowy typu AC o IΔn	30 mA	100 mA	300 mA	500 mA	10 A
bezzwłoczny i krótkozwłoczny
Największa dopuszczalna impedancja pętli zwarciowej Zs	7666 Ω	2300 Ω	766 Ω	460 Ω	23 Ω
zwłoczny
Największa dopuszczalna impedancja pętli zwarciowej Zs	3833 Ω	1150 Ω	383 Ω	230 Ω	11,5 Ω

 

Obowiązek stosowania wyłączników różnicowoprądowych

Obowiązek stosowania oraz największy dopuszczalny znamionowy prąd różnicowy wyłączników różnicowoprądowych wynika z wymagań wieloarkuszowej normy PN-HD 60364 Instalacje elektryczne niskiego napięcia¹, której wiele arkuszy przywołano w rozporządzeniach [20, 21].

PN-HD 60364-4-41:2009 [11], punkt 411.3.3

W obwodach gniazd wtyczkowych ogólnego przeznaczenia o prądzie znamionowym nieprzekraczającym 20 A, które są użytkowane przez laików [3] oraz w obwodach z urządzeniami przenośnymi o znamionowym prądzie nieprzekraczającym 32 A użytkowanymi na zewnątrz pomieszczeń, należy stosować ochronę uzupełniającą za pomocą wyłączników różnicowoprądowych wysokoczułych (I_Δn≤ 30 mA).

Z powyższego zapisu wynika, że obecnie obwody niemal wszystkich gniazd wtyczkowych powinny być chronione wyłącznikami różnicowoprądowymi wysokoczułymi. Dopuszczalne odstępstwo dotyczy np. gniazd wtyczkowych wykorzystywanych przez osoby wykwalifikowane w obiekcie przemysłowym.

PN-IEC 60364-4-482:1999 [12], punkt 482.2.10

Do ochrony przeciwpożarowej nadają się wyłączniki różnicowoprądowe o znamionowym prądzie różnicowym zadziałania nie większym niż 500 mA.

PN-HD 60364-7-701:2010 [14], punkt 701.415.1

Wszelkie obwody w pomieszczeniach kąpielowych, nie tylko obwody gniazd wtyczkowych, powinny być objęte ochroną uzupełniającą za pomocą jednego lub większej liczby wyłączników różnicowoprądowych wysokoczułych (I_Δn ≤ 30 mA). Wymaganie to nie dotyczy obwodów SELV oraz PELV ani obwodów objętych ochroną przez separację elektryczną pojedynczego odbiornika.

PN-HD 60364-7-703:2007 [15], punkt 703.412.5

Wszystkie obwody sauny, z wyjątkiem obwodu ogrzewacza sauny, powinny być objęte ochroną uzupełniającą za pomocą jednego lub większej liczby wyłączników różnicowoprądowych wysokoczułych (I_Δn ≤ 30 mA).

PN-HD 60364-7-704:2010 [16], punkt 704.410.3.10

Na terenie placu budowy i rozbiórki obwody gniazd wtyczkowych o prądzie znamionowym nieprzekraczającym 32 A oraz inne obwody, z których zasila się urządzenia ręczne o prądzie znamionowym nieprzekraczającym 32 A powinny być chronione za pomocą wyłączników różnicowoprądowych wysokoczułych (I_Δn≤ 30 mA). Wymaganie to nie dotyczy obwodów SELV oraz PELV ani obwodów objętych ochroną przez separację elektryczną pojedynczego odbiornika.

Punkt 704.411.3.2.1

Do ochrony przez samoczynne wyłączanie zasilania w obwodach gniazd wtyczkowych o prądzie znamionowym przekraczającym 32 A należy zastosować wyłączniki różnicowoprądowe o znamionowym prądzie różnicowym I_Δn ≤ 500 mA.

PN-HD 60364-7-705:2007 [17], punkt 705.411.1

W gospodarstwach rolniczych i ogrodniczych do ochrony przez samoczynne wyłączanie zasilania należy zastosować wyłączniki różnicowoprądowe o następującym znamionowym prądzie różnicowym:

– I_Δn ≤ 30 mA – w obwodach odbiorczych zasilających gniazda wtyczkowe o znamionowym prądzie nieprzekraczającym 32 A;

– I_Δn ≤ 100 mA – w obwodach odbiorczych zasilających gniazda wtyczkowe o znamionowym prądzie przekraczającym 32 A;

– w pozostałych obwodach I_Δn ≤ 300 mA.

Jeżeli ważna jest niezawodność zasilania, to zaleca się stosować wyłączniki zwłoczne lub krótkozwłoczne.

PN-HD 60364-7-706:2007 [18], punkt 706.410.3.10

W ograniczonych przestrzeniach przewodzących obwody urządzeń stałych, wykonanych w klasie ochronności II, powinny być objęte ochroną uzupełniającą za pomocą wyłączników różnicowoprądowych wysokoczułych (I_Δn≤ 30 mA).

Biorąc pod uwagę podane wymagania, w budynku mieszkalnym wyłącznikami różnicowoprądowymi powinny być chronione wszystkie gniazda wtyczkowe oraz praktycznie wszystkie urządzenia elektryczne w pomieszczeniu wyposażonym w wannę i/lub prysznic (z wyjątkiem urządzeń zasilanych z obwodów bardzo niskiego napięcia SELV, PELV lub z obwodów separowanych, a to raczej nie jest praktykowane).

 

Rys. 1. Prąd wyłączający I_a w obwodach z różnymi zabezpieczeniami. Wymagany czas wyłączania zasilania t ≤ 0,4 s, układ TN. W poszczególnych obwodach znajdują się następujące urządzenia zabezpieczające:

1 ­– wyłącznik nadprądowy instalacyjny C16 w obwodzie oświetleniowym,

2 – wyłącznik nadprądowy instalacyjny C16 oraz wyłącznik różnicowoprądowy typu A o I_Δn= 30 mA w obwodzie gniazd wtyczkowych,

3 – zestaw bezpiecznik gG25 – stycznik – przekaźnik przeciążeniowy,

4 – zestaw bezpiecznik gG25 – stycznik – przekaźnik przeciążeniowy oraz wyłącznik różnicowoprądowy typu AC o I_Δn = 100 mA

 

Kiedy wyłączniki różnicowoprądowe są niezalecane

Wyłączników różnicowoprądowych nie zaleca się stosować w sytuacjach, gdy pierwszorzędne znaczenie ma ciągłość zasilania. Tak jest np. w instalacjach bezpieczeństwa (oświetlenie awaryjne, pompy pożarnicze itp.). Oto przykładowe i niepełne postanowienia norm, z których wynika, w jakich przypadkach wyłączniki różnicowoprądowe są niezalecane.

PN-HD 60364-5-56:2010 [13], punkt 560.5.3

Zaleca się stosować środki ochrony przeciwporażeniowej, które nie powodują samoczynnego wyłączania w przypadku pierwszego uszkodzenia.

PN-IEC 60364-7-714:2003 [19], punkt 714.413.1

Ochrona za pomocą samoczynnego wyłączania zasilania. W przypadku układu TT z uziomem o wystarczająco małej rezystancji zalecana jest ochrona przez wyłączenie za pomocą bezpieczników lub wyłączników. Zastosowanie urządzenia ochronnego różnicowoprądowego w złączu, w przypadku pojedynczego zwarcia w jednym urządzeniu oświetleniowym, może spowodować wyłączenie całej instalacji oświetlenia i stworzyć niebezpieczeństwo dla użytkowników.

 

a)

b)

Rys. 2. Skutki zastosowania wyłączników różnicowoprądowych w układzie TN-C. Wyłącznik różnicowoprądowy: a) nie reaguje w sytuacji zagrażającej porażeniem; b) zbędnie wyzwala przy braku zagrożenia porażeniowego. Wykrzyknik (!) wskazuje przyczynę niewłaściwego działania wyłączników różnicowoprądowych

 

Typ ochrony

Wyłączniki różnicowoprądowe mogą być stosowane w ochronie przeciwporażeniowej dodatkowej, ochronie przeciwporażeniowej uzupełniającej i ochronie przeciwpożarowej. Typ ochrony, w której zastosowano wyłącznik różnicowoprądowy, wpływa na wymagany znamionowy prąd różnicowy wyłącznika:

– ochrona dodatkowa – brak ograniczeń co do prądu I_Δn (z wyjątkiem niektórych instalacji specjalnych omawianych w arkuszach serii 700 normy PN-HD 60364),

– ochrona uzupełniająca – I_Δn ≤ 30 mA,

– ochrona przeciwpożarowa – I_Δn ≤ 500 mA.

Dość powszechne jest mniemanie, że tylko wyłączniki różnicowoprądowe o I?n ≤ 30 mA zapewniają ochronę przeciwporażeniową. Takie stwierdzenie jest słuszne tylko w odniesieniu do ochrony uzupełniającej. Wyłącznik ma wtedy chronić przed skutkami dotyku bezpośredniego. Jeżeli człowiek lub zwierzę bezpośrednio dotknie przewodu fazowego, to nie płynie prąd zwarciowy, nie wykrywają tego zabezpieczenia nadprądowe i tylko wysokoczułe wyłączniki różnicowoprądowe mogą zapobiec groźnemu porażeniu.

W ochronie dodatkowej przez samoczynne wyłączanie zasilania znamionowy prąd różnicowy może być niemal dowolnie duży (z wyjątkiem niektórych instalacji specjalnych), byle tylko został spełniony warunek skuteczności ochrony, który dla najpopularniejszego układu sieci (układ TN) jest wyrażony następująco:

gdzie:

I_a – prąd wyłączający zabezpieczenia [A],

U_o – znamionowe napięcie sieci względem ziemi [V],

Z_s – impedancja pętli zwarciowej [Ω].

Prąd wyłączający zależy od typu wyłącznika i określonego przez normę [11] największego dopuszczalnego czasu wyłączania zasilania (tabl. 1).

Jeżeli przyjąć, że największy dopuszczalny czas wyłączania zasilania jest równy 0,4 s, a napięcie U_o = 230 V, to dla przykładowych wyłączników typu AC dopuszcza się wartości impedancji pętli zwarciowej Z_s podane w tabl. 2.

Z uwagi na to, że pętla zwarciowa przy zwarciu doziemnym w układzie TN jest metaliczna, jej impedancja jest wielokrotnie mniejsza niż podana w tabl. 2. Nie ma problemu ze skutecznością ochrony przeciwporażeniowej dodatkowej przez samoczynne wyłączanie zasilania, nawet wtedy gdy znamionowy prąd różnicowy wyłącznika różnicowoprądowego jest wielokrotnie większy niż 30 mA.

 

Rys. 3. Przyczyny zbędnego działania wyłączników różnicowoprądowych: a) połączenie przewodów N i PE za wyłącznikiem różnicowoprądowym; b) połączenie za wyłącznikiem różnicowoprądowym przewodów N różnych obwodów

 

Dodanie wyłącznika różnicowoprądowego znacznie ułatwia uzyskanie skuteczności ochrony w obwodach z zabezpieczeniami nadprądowymi o dużym prądzie znamionowym i dużym prądzie wyłączającym. Tak może być np. w obwodach zabezpieczonych wkładkami topikowymi zwłocznymi lub wyłącznikami nadprądowymi o charakterystyce typu D. Jeżeli zabezpieczenie nadprądowe nie wyłącza tego zwarcia w czasie podanym w tabl. 1, to funkcję urządzenia wyłączającego może przejąć zainstalowany dodatkowo wyłącznik różnicowoprądowy.

Jeżeli zatem w obwodzie znajdują się różne urządzenia wyłączające, to jako prąd wyłączający przyjmuje się wynik najkorzystniejszy i on jest podstawą sprawdzenia warunku samoczynnego wyłączania zasilania. Na rys. 1 przedstawiono zasadę określania prądu wyłączającego I_a w obwodach, w których znajdują się różne urządzenia wyłączające.

 

a)

b)

c)

Rys. 4. Możliwe usytuowanie wyłączników różnicowoprądowych: a) jeden wyłącznik chroni jeden obwód; b) jeden wyłącznik chroni dwa obwody; c) jeden wyłącznik chroni całą instalację – rozwiązanie niewłaściwe

 

Instalowanie wyłączników różnicowoprądowych

Przez wyłącznik różnicowoprądowy powinny przechodzić wszystkie przewody czynne obwodu, tzn.:

– w obwodach jednofazowych – przewód fazowy L i przewód neutralny N;

– w obwodach trójfazowych z przewodem neutralnym – przewody fazowe L1, L2, L3 i przewód neutralny N;

– w obwodach trójfazowych bez przewodu neutralnego – przewody fazowe L1, L2, L3.

Dość często pojawia się pytanie o możliwość zastosowania wyłącznika różnicowoprądowego w istniejących, starych instalacjach o układzie TN-C. Otóż jest to układ sieci, w którym nie należy stosować wyłączników różnicowoprądowych [11]. W tym układzie sieci wyłącznik różnicowoprądowy może nie reagować w sytuacji zagrażającej porażeniem i może zbędnie wyzwalać, kiedy zagrożenia porażeniowego nie ma. Na rys. 2a odbiornik nie styka się z przewodzącym podłożem i przepływ prądu uszkodzeniowego spowodowanego uszkodzeniem izolacji podstawowej urządzenia nie jest wykrywany przez wyłącznik różnicowoprądowy. Mimo zagrożenia porażeniowego wyłącznik różnicowoprądowy nie reaguje.

W sytuacji na rys. 2b nie ma zagrożenia porażeniowego, a wyłącznik zbędnie wyzwala. Prąd I_E, czyli część prądu obciążenia I_obc urządzenia, które styka się z przewodzącym podłożem, z powodu połączenia przewodu PEN z zaciskiem N i zaciskiem PE w gnieździe wtyczkowym powraca do punktu neutralnego transformatora przez ziemię. Z tego powodu suma geometryczna prądów w przewodach przechodzących przez przekładnik sumujący wyłącznika nie jest równa zero.

 

Rys. 5. Przebieg prądu w przewodzie ochronnym podczas załączania obwodu zasilającego komputery osobiste

 

Rys. 6. Instalacja z trzema obwodami jednofazowymi zasilanymi z różnych faz; w każdym obwodzie płynie prąd upływowy o wartości 5 mA i charakterze czynnym

 

Rys. 7. Wykresy przedstawiające sumowanie prądów upływowych, w przypadku gdy w obwodach odbiorczych występują prądy upływowe czynne o wartości 5 mA (instalacja z rys. 6). Prąd upływowy płynie: a) tylko w fazie L1, b) w fazach L1 i L2, c) w każdej fazie

 

Zbędne wyzwalanie wyłączników różnicowoprądowych może również następować z powodu niewłaściwych połączeń w instalacji. Jednym z częstych błędów jest połączenie przewodu N z przewodem PE za wyłącznikiem (rys. 3a). W takim przypadku część prądu obciążenia obwodu powraca przewodem PE, wywołując zbędne zadziałania.

Takie błędne połączenie może również stwarzać zagrożenie porażeniowe. Jeżeli prąd pobierany przez odbiornik jest niewielki i wyłącznik różnicowoprądowy nie wyzwala zbędnie, a nastąpi uszkodzenie izolacji odbiornika, to część prądu uszkodzeniowego popłynie przewodem ochronnym PE, a druga część przewodem neutralnym N i nie jest wykrywana przez wyłącznik różnicowoprądowy.

W instalacjach z wyłącznikami różnicowoprądowymi należy zwrócić uwagę na połączenia obwodów odbiorczych z szyną N w rozdzielnicach. Na rys. 3b przedstawiono przypadek, w którym połączono przewody N dwóch obwodów chronionych odrębnymi wyłącznikami różnicowoprądowymi. Połączenie to wykonano za wyłącznikami różnicowoprądowymi. Jeżeli zostanie załączony odbiornik w obwodzie B, to jego prąd obciążenia powróci przewodem N obwodu B i przewodem N obwodu A. Otworzą się obydwa wyłączniki, ten w obwodzie B i, co ciekawe, ten w obwodzie A, mimo że obwód ten nie jest załączony pod napięcie (na rys. 3b łącznik Ł jest otwarty).

Możliwych przypadków niewłaściwych połączeń, z powodu których wyłączniki różnicowoprądowe niewłaściwie działają, jest znacznie więcej.

Aby uniknąć zbędnych zadziałań wyłączników różnicowoprądowych, nie należy chronić zbyt wielu obwodów jednym wyłącznikiem różnicowoprądowym. Ze względów niezawodnościowych najlepiej stosować zasadę, że jeden wyłącznik różnicowoprądowy chroni jeden obwód (rys. 4a). Wyjątkowo można zastosować jeden wyłącznik różnicowoprądowy na dwa lub trzy obwody (rys. 4b). Niewłaściwe jest rozwiązanie z rys. 4c, w którym jeden wyłącznik różnicowoprądowy chroni całą instalację odbiorczą. W takim rozwiązaniu prąd różnicowy w jakimkolwiek obwodzie odbiorczym powoduje zadziałanie wyłącznika różnicowoprądowego i pozbawia zasilania wszystkie obwody odbiorcze.

 

Tabl. 3.Przebieg prądu ziemnozwarciowego (różnicowego) w obwodach różnych przekształtników [1, 9, 10]

* Wyłącznik różnicowoprądowy o znanej charakterystyce działania przy różnych częstotliwościach prądu różnicowego.

 

Przejściowe i ustalone prądy upływowe

Prawidłowe działanie wyłączników różnicowoprądowych jest również uwarunkowane doborem wyłączników różnicowoprądowych ze względu na przejściowe i/lub ustalone prądy upływowe. Na rys. 5 przedstawiono przebieg prądu w przewodzie ochronnym przy załączaniu obwodu zawierającego kilka komputerów osobistych. Wartość szczytowa prądu osiąga 3 A i może spowodować zbędne zadziałanie wyłącznika różnicowoprądowego bezzwłocznego. Aby uniknąć zbędnych zadziałań, należy w takich obwodach instalować wyłączniki krótkozwłoczne, a nie bezzwłoczne. Trzeba natomiast unikać w obwodach odbiorczych wyłączników zwłocznych (selektywnych), ponieważ są one przeznaczone do obwodów rozdzielczych jako zabezpieczenia poprzedzające wyłączniki bezzwłoczne bądź krótkozwłoczne.

Przy doborze wyłącznika różnicowoprądowego należy uwzględnić bilans ustalonych prądów upływowych w chronionym obwodzie. Przyjmuje się, że na przykład jednostka komputerowa może być źródłem ustalonego prądu upływowego w przedziale 1–3 mA (ustalony prąd upływowy w obwodzie komputerowym jest widoczny na rys. 5). Wypadkowy prąd upływowy w obwodzie powinien być mniejszy niż 0,5I_Δn (niekiedy przyjmuje się nawet 0,33I_Δn) dobranego wyłącznika różnicowoprądowego. Na przykład w obwodzie z wyłącznikiem różnicowoprądowym o I_Δn = 30 mA (0,5I_Δn = 15 mA) zaleca się instalować nie więcej niż cztery komputery: 4x(1–3 mA) = 4–12 mA < 15 mA.

Jeżeli urządzenia są zasilane z różnych faz instalacji, należy pamiętać, że prądy upływowe pochodzące od tych urządzeń należy dodawać z uwzględnieniem ich argumentów oraz przesunięcia poszczególnych faz (120°).

Wypadkowy prąd różnicowy jest sumą geometryczną prądów upływowych płynących w poszczególnych fazach rozpatrywanej instalacji. W instalacji o trzech obwodach odbiorczych, zasilanych z różnych faz instalacji (rys. 6), największej wartości prądu w przewodzie ochronnym należy się spodziewać przy załączeniu jednego (rys. 7a) lub dwóch obwodów (rys. 7b), a nie, jak mogłoby się wydawać, wszystkich trzech obwodów (rys. 7c).

Sytuacja się komplikuje, jeżeli oprócz prądów o charakterze czynnym pojawiają się prądy o charakterze pojemnościowym.

 

Obwody o prądach różnicowych odkształconych

Dobór wyłącznika różnicowoprądowego do obwodu o odkształconym prądzie różnicowym należy rozpocząć od rozpoznania właściwości obwodu z punktu widzenia kształtu prądu ziemnozwarciowego (różnicowego). W tabl. 3 przedstawiono wybrane przykładowe układy przekształtnikowe z podaniem kształtu prądu ziemnozwarciowego (prądu różnicowego) i informacji o przydatności poszczególnych typów wyłączników różnicowoprądowych.

Jeżeli prąd różnicowy może być jednokierunkowy, to w rachubę wchodzą tylko wyłączniki o wyzwalaniu typu A lub B. Wyłączniki typu A wystarczają w układach prostowniczych zasilanych jednofazowo i nie zawierających filtru prądu stałego (układy nr 2, 3 w tabl. 3). W przypadku zastosowania filtru prądu stałego należy dobrać wyłączniki różnicowoprądowe typu B. Podobnie należy postąpić w układzie prostownika zasilanego trójfazowo, gdyż prąd różnicowy w jego obwodzie wyjściowym charakteryzuje się niewielkim tętnieniem.

Przy prądzie różnicowym zawierającym wyższe harmoniczne, zwłaszcza harmoniczne wysokiego rzędu, jak w obwodzie wyjściowym pośredniego przemiennika częstotliwości, należy posługiwać się charakterystyką prądu zadziałania wyłącznika w funkcji częstotliwości. Jak wynika z badań autora, przy prądach różnicowych o podwyższonej częstotliwości lub odkształconych charakterystyki działania wyłączników różnicowoprądowych, również typu B, mogą być zróżnicowane. Zdarza się, że przy wysokiej częstotliwości lub znacznym udziale wyższych harmonicznych w prądzie różnicowym lepiej od wyłączników typu A czy B działają wyłączniki typu AC. Niestety − poza nielicznymi wyjątkami − w katalogach producentów nie ma informacji o charakterystykach działania wyłączników różnicowoprądowych przy częstotliwościach innych niż 50/60 Hz.

Jeżeli wyłącznik różnicowoprądowy ma zabezpieczać obwód, w którym mogą się pojawić prądy ziemnozwarciowe i stałe, i przemienne odkształcone, to należy dobrać wyłącznik, który poprawnie reaguje przy dowolnym kształcie prądu mogącym się pojawić w chronionym obwodzie. Tak jest na przykład w obwodzie pośredniego przemiennika częstotliwości, jeżeli wyłącznik różnicowoprądowy znajduje się przed przemiennikiem. Zwarcie w obwodzie pośredniczącym wywołuje przepływ prądu stałego o kształcie zależnym od zastosowanego układu prostowniczego, natomiast zwarcie w obwodzie wyjściowym przemiennika − prądu przemiennego ze znacznym udziałem wyższych harmonicznych.

 

Wnioski

Wyłączniki różnicowoprądowe z pewnością przyczyniają się do zwiększenia bezpieczeństwa w instalacjach elektrycznych. Skuteczne ich działanie jest jednak uwarunkowane prawidłowym ich doborem i właściwym zainstalowaniem. Przy doborze wyłączników różnicowoprądowych trzeba zachować dużą rozwagę, ponieważ nietrudno doprowadzić do sytuacji, w której wyłącznik nieustannie zbędnie wyzwala lub, co gorsza, nie reaguje przy zagrożeniu porażeniem.

 

dr hab. inż. Stanisław Czapp

Politechnika Gdańska

 

 

Bibliografia 

1. S. Czapp, M. Włas, Działanie wyłączników różnicowoprądowych przy doziemieniu silnika zasilanego z przemiennika częstotliwości, „Przegląd Elektrotechniczny” nr 4/2010,  s. 296–301.

2. IEC TR 60755:2008 General requirements for residual current operated protective devices, 2^nd edition.

3. E. Musiał, List Pana Andrzeja Kasprzaka, miesięcznik SEP „Informacje o normach i przepisach elektrycznych” nr 131/2010, s. 116–118.

4. E. Musiał, S. Czapp, Wyłączniki ochronne różnicowoprądowe. Powstanie, rozwój, przyszłość (1), miesięcznik SEP „Informacje o normach i przepisach elektrycznych” nr 108/2008, s. 3–46.

5. E. Musiał, S. Czapp, Wyłączniki ochronne różnicowoprądowe. Przegląd i charakterystyka współczesnych konstrukcji (2), miesięcznik SEP „Informacje o normach i przepisach elektrycznych” nr 109/2008, s. 3–44.

6. E. Musiał, S. Czapp, Wyłączniki ochronne różnicowoprądowe.Niezawodność (3), miesięcznik SEP „Informacje o normach i przepisach elektrycznych” nr 110–111/2008, s. 3–40.

7. PN-EN 61008-1:2007 Wyłączniki różnicowoprądowe bez wbudowanego zabezpieczenia nadprądowego do użytku domowego i podobnego (RCCB) – Część 1: Postanowienia ogólne.

8. PN-EN 61009-1:2008 Wyłączniki różnicowoprądowe z wbudowanym zabezpieczeniem nadprądowym do użytku domowego i podobnego (RCBO). Część 1: Postanowienia ogólne.

9. PN-EN 61800-5-1:2007 Elektryczne układy napędowe mocy o regulowanej prędkości. Część 5-1: Wymagania dotyczące bezpieczeństwa – elektryczne, cieplne i energetyczne (oryg.).

10. PN-EN 50178:2003 Urządzenia elektroniczne do stosowania w instalacjach dużej mocy.

11. PN-HD 60364-4-41:2009 Instalacje elektryczne niskiego napięcia. Ochrona dla zapewnienia bezpieczeństwa. Ochrona przed porażeniem elektrycznym.

12. PN-IEC 60364-4-482:1999 Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych. Ochrona dla zapewnienia bezpieczeństwa. Dobór środków ochrony w zależności od wpływów zewnętrznych. Ochrona przeciwpożarowa.

13. PN-HD 60364-5-56:2010 Instalacje elektryczne niskiego napięcia. Część 5-56: Dobór i montaż wyposażenia elektrycznego. Instalacje bezpieczeństwa (oryg.).

14. PN-HD 60364-7-701:2010 Instalacje elektryczne niskiego napięcia. Część 7-701: Wymagania dotyczące specjalnych instalacji lub lokalizacji. Pomieszczenia wyposażone w wannę lub prysznic.

15. PN-HD 60364-7-703:2007 Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych. Część 7-703: Wymagania dotyczące specjalnych instalacji lub lokalizacji. Pomieszczenia i kabiny zawierające ogrzewacze sauny.

16. PN-HD 60364-7-704:2010 Instalacje elektryczne niskiego napięcia. Część 7-704: Wymagania dotyczące specjalnych instalacji lub lokalizacji. Instalacje na terenie budowy i rozbiórki.

17. PN-HD 60364-7-705:2007 Instalacje elektryczne niskiego napięcia. Część 7-705: Wymagania dotyczące specjalnych instalacji lub lokalizacji. Gospodarstwa rolnicze i ogrodnicze (oryg.).

18. PN-HD 60364-7-706:2007 Instalacje elektryczne niskiego napięcia. Część 7-706: Wymagania dotyczące specjalnych instalacji lub lokalizacji. Pomieszczenia przewodzące i ograniczające swobodę ruchu (oryg.).

19. PN-IEC 60364-7-714:2003 Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych. Wymagania dotyczące specjalnych instalacji lub lokalizacji. Instalacje oświetlenia zewnętrznego.

20. Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 marca 2009 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz.U. z 2009 r. Nr 56, poz. 461).

21. Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 10 grudnia 2010 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz.U. z 2010 r. Nr 239, poz. 1597).

 

 

¹Niektóre arkusze tej normy mają jeszcze nazwę PN-IEC Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych.