Mocowanie termoizolacji – cechy użytkowe łącznika

W wyniku badań i obserwacji klimatolodzy zakładają, że na całym świecie zwiększa sie ryzyko poważnych burz, a tym samym niebezpieczeństwo powstania wielu szkód. Łączniki EJOT gwarantują dodatkowe bezpieczeństwo!

Na fasadę budynku działa wiele czynników zewnętrznych, takich jak siła ssania wiatru odrywająca warstwy izolacyjne, zmienne temperatury i wilgotność powodujące odkształcenia płyt izolacyjnych. Łącznik ma za zadanie utrzymać wszystkie warstwy systemu izolacji termicznej nawet w przypadku słabego podłoża (np. stare ściany), niezależnie od warunków zewnętrznych. Według europejskich wytycznych ETAG 014 łącznik powinien być wykonany z takich materiałów, aby jego trwałość gwarantowała sprawność fasady przez okres co najmniej 25 lat użytkowania.

Zniszczona fasada wskutek oddziaływania warunków atmosferycznych

Wybór łącznika do mocowania termoizolacji często ogranicza się do doboru odpowiedniej dla warstwy izolacyjnej długości. Zachowanie fasady przez 25 lat w odpowiednim stanie wymaga jednak zastosowania kołków, które mają odpowiednio sztywny talerzyk oraz strefę rozporową (zakotwienia), gwarantującą, że siła docisku termoizolacji do podłoża będzie większa od siły ssania wiatru. Sztywność talerzyka jest parametrem wyznaczanym wg wytycznych EOTA Technical Report TR 026*. Zbyt miękki talerzyk przy dużej sile ssącej może zostać przeciągnięty przez materiał izolacyjny (jak parasol przy bardzo silnym wietrze). Wielkość tego parametru można znaleźć w ETA (Europejskiej Aprobacie Technicznej) dla danego łącznika, a określany jest w jednostce kN/mm. Łączniki o najwyższych parametrach technicznych charakteryzują się wartością sztywności talerzyka wynoszącą 0,6 kN/mm.

Rozkład sił działających na zamocowany łącznik ejotherm

Odpowiednio wykonana strefa rozporowa odpowiada za osadzenie łącznika w ścianie i przenoszenie wysokich obciążeń. Na rynku spotkamy różnorodne „wynalazki”, niektóre dedykowane poszczególnym rodzajom podłoży, inne zaś uniwersalne. Są wśród nich kołki o strefach zakotwienia nawet 90 mm, co w niektórych przypadkach nie pozwala na ich osadzenie w cienkich ścianach. Łączniki o wysokich parametrach technicznych charakteryzują się krótką strefą zakotwienia wynoszącą 25 mm (w podłożach kategorii A, B, C, D)** i 65 mm (w podłożach kategorii E)**. Łącznik będzie optymalnie spełniał swoją funkcję tylko wówczas, kiedy starannie ocenimy podłoże i dobierzemy odpowiedni produkt.

Mechaniczne mocowanie termoizolacji za pomocą kołków wykonywane jest również ze względu na wahania temperatury zewnętrznej oraz wilgotności, co powoduje zmiany wymiarów materiałów izolacyjnych. Jeżeli połączenie jest jedynie klejowe, istnieje niebezpieczeństwo wybrzuszenia lub wgłębienia się płyt termoizolacyjnych, tzw. zjawisko klawiszowania, zaś wielokrotne powtarzanie się tego zjawiska może doprowadzić nawet do odklejenia się warstwy izolacyjnej. Prawidłowe mocowanie termoizolacji powinno się przeprowadzić na łączeniach, jak i w środku płyty (kołkowanie typu T). Każda płyta izolacyjna powinna być mocowana bezwzględnie w punktach klejenia do podłoża.

Wybrzuszenia i wgłębienia płyt	Kołkowanie typu T

Słabe, nienośne podłoże jest zwykle początkiem procesu zniszczenia zamocowanej termoizolacji. W przypadkach samego klejenia nie ma pewności, co się będzie działo z ocieploną elewacją w okresie użytkowania, ponieważ nie ma gwarancji odpowiedniej przyczepności izolacji do podłoża. Z tego wynika, że stosowanie łączników mechanicznych jest ważne, ponieważ zabezpiecza fasadę przed ewentualną katastrofą i zapewnia zamocowanie izolacji na nienośnych podłożach.

Montaż zagłębiony łącznika ejotherm z użyciem zaślepki systemowej

Na etapie projektowania należy zwrócić uwagę na wartość punktowych współczynników przenikania ciepła. Średnio na 1 m² powierzchni termoizolacji stosuje się około 5 sztuk kołków. Każde mocowanie to możliwy mostek termiczny, co w skali domu jednorodzinnego daje wielkość około 1000 miejsc, przez które może uciekać ciepło z budynku. Istotnym kryterium wyboru łącznika jest współczynnik przenikalności ciepła w punkcie. Wymagania normowe mówią o wartości wynoszącej maks. 0,002 W/K. Obecnie na rynku są już takie łączniki (oferta EJOT), których współczynnik ten ma wartość 0,001 W/K w przypadku łącznika z trzpieniem stalowym i równy 0,000 W/K dla łączników z trzpieniem tworzywowym. Przenikalność w punkcie ma również duży wpływ na powstawanie tzw. efektu biedronki, czyli plam widocznych po pewnym czasie na elewacji. Ten nieładny efekt zwiększa się na skutek szpachlowania łączników dodatkową warstwą kleju. Temu zjawisku zapobiega zastosowanie montażu zagłębionego z użyciem zaślepki systemowej wykonanej z tego samego materiału co izolacja.

Rozwiązaniem firmy EJOT polecanym do mocowania termoizolacji są łączniki z rodziny ejotherm. Dzięki swoim właściwościom (tabela) zapewniają one bezpieczeństwo fasady, a także energooszczędność elewacji oraz jej estetykę.

Tabela. Parametry techniczne łączników z rodziny ejotherm

*Wykazanie wytrzymałości talerzyków łączników z tworzyw sztucznych mocowania systemów izolacji cieplnej z warstwą tynku.

**A – beton, ściana trójwarstwowa
   B – cegła pełna, silikat pełny, pustak pełny z betonu lekkiego
   C – cegła szczelinowa, silikat szczelinowy, pustaki szczelinowe z betonu lekkiego
   D – lekki beton lub beton z kruszywami lekkimi
   E – beton komórkowy

EJOT Polska
Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Sp.k
ul. Jeżowska 9
42-793 Ciasna

telefon      +48 34 35 10 660
telefax      +48 34 35 35 410
e-mail:     ejot@ejot.pl
internet:    www.ejot.pl