Na kontynencie północnoamerykańskim organizacje polskich inżynierów działają w Chicago, Nowym Jorku, Detroit, Los Angeles, San Francisco i Toronto. Z inicjatywy Światowej Rady Badań nad Polonią w dniach 10–12 października 2003 r. doszło w Orchard Lake w pobliżu Detroit do spotkania działaczy tych organizacji. Rezultatem było założenie Rady Polskich Inżynierów Ameryki Północnej.
Rada utożsamia się z powstałą 2 lipca 1944 r. w Chicago Polsko-Amerykańską Radą Techniczną i jest spadkobierczynią jej działalności.
IV Zjazd Rady Polskich Inżynierów Ameryki Północnej obradował w dniach 8–10 maja 2009 r. w Montrealu. Podstawowym zamierzeniem była dalsza integracja polonijnych i polskich środowisk technicznych w celu stworzenia silnych podstaw do rozwoju współpracy naukowo-technicznej i określenia roli Polonii oraz polonijnych organizacji inżynierskich w tym przedsięwzięciu. Głównym tematem konferencji, która odbyła się w czasie Zjazdu, był transfer technologii, wdrażanie innowacji, współpraca naukowa uczelni polskich, amerykańskich i kanadyjskich, a także przedstawienie znaczących osiągnięć polskich inżynierów w kraju i Ameryce. W Zjeździe wzięło udział ok. 80 osób reprezentujących ośrodki naukowo-badawcze i akademickie z USA, Kanady, Polski i Francji. W gronie gości honorowych byli m.in.: dr Piotr Ogrodziński – ambasador RP w Kanadzie, dr Tadeusz Żyliński – konsul generalny RP w Montrealu, mgr Ewa Mankiewicz-Cudny – prezes FSN-T NOT oraz kilkunastoosobowe grono władz rektorskich polskich uczelni (Politechnik: Gdańskiej, Krakowskiej, Warszawskiej, Szczecińskiej, Śląskiej i AGH w Krakowie). Gospodarzem Zjazdu był prezes Rady Polskich Inżynierów w Ameryce Północnej dr inż. Kazimierz Jagiełło, a przewodniczącym Komitetu Naukowego Zjazdu prof. Andrzej Nowak z University of Nebraska w Lincoln.
W kuluarach Zjazdu (od prawej: mgr inż. Mirosław Niziński – wiceprezes Rady, dr inż. Jan Płachta – dyrektor Rady, dr Piotr Ogrodziński – ambasador RP w Kanadzie, dr inż. Kazimierz Jagiełło – prezes Rady i Zygmunt Rawicki)
Zygmunt Rawicki poinformował o roli i znaczeniu PIIB, a także o polskich branżowych stowarzyszeniach naukowo-technicznych działających w budownictwie, a w szczególności o PZITB, obchodzącym w tym roku jubileusz 75-lecia.
Na zakończenie Zjazdu sformułowano następujące wnioski i propozycje:
– stworzenie na szczeblu krajowym konwentu specjalistów polonijnych do spraw doradztwa polskim uczelniom,
– zadbanie o źródła finansowania rządowego dla doradczych organizacji inżynieryjnych,
– stworzenie struktur organizacyjnych, które umożliwią integrację środowisk inżynierów polskich na świecie i w kraju,
– powołanie grupy inicjatywnej do zawiązania światowego przedstawicielstwa polonijnych organizacji inżynieryjnych i doprowadzenie do podpisania „Aktu Założycielskiego” na 1. Światowym Zjeździe Inżynierów Polskich w Warszawie, który odbędzie się w dniach 8–10 września 2010 r. na Politechnice Warszawskiej,
– dołączenie reprezentacji polonijnej do Komitetu Polityki Naukowej i Naukowo-Technicznej w strukturach Rządu RP,
– ogłoszenie nowej struktury inżynierów polskich na świecie podczas 1. Światowego Zjazdu Inżynierów Polskich, który powinien ustanowić Kongres Polskich Inżynierów i odbywać się co 4 lata w różnych miejscach na świecie pod honorowym patronatem Marszałka Senatu RP,
– włączenie przedstawicieli polonijnego i krajowego biznesu do organizacji 1. Światowego Zjazdu Inżynierów Polskich,
– identyfikowanie nisz technologicznych w światowej informatyce i propagowanie ich w Polsce,
– propagowanie osiągnięć specjalistów polonijnych za zezwoleniem firm, które reprezentują,
– stworzenie bazy danych ekspertów polonijnych (CV, publikacje) na bazie dostępnych danych w internecie,
– udostępnianie oraz wymiana publikacji i ekspertyz w środowiskach inżynierów polskich i polonijnych,
– udzielanie pomocy polskim uczelniom w akredytacji ABET na terenie USA,
– przygotowywanie umów o podwójnym uznawaniu dyplomów pomiędzy USA, Kanadą i Polską,
– udzielanie pomocy absolwentom polskich uczelni w rejestracji i uznawaniu dyplomów inżynierskich na terenie USA i Kanady,
– opracowanie zasad współpracy między uczelniami z USA i Kanady a Polską w obszarze nadawania wspólnych dyplomów BSc/MSc/PhD,
– tworzenie stowarzyszeń tematycznych akredytowanych przy polonijnych organizacjach inżynierów,
– zapraszanie absolwentów polskich uczelni i stowarzyszeń uczelnianych do działania w Radzie,
– zapraszanie przedstawicieli polonijnego biznesu na spotkania Rady,
– zapraszanie czołowych managerów dużych polskich firm w towarzystwie rektorów polskich uczelni na Zjazdy Rady Polskich Inżynierów w Ameryce Północnej,
– rozszerzenie udziału polskich firm w kontaktach z Radą Inżynierów Polskich w Ameryce Północnej w celu podjęcia współpracy w konkretnych dziedzinach, np. w zakresie zarządzania projektami,
– rozpowszechnienie amerykańskiej metodologii zarządzania projektami Project Management Institute (PMI) poprzez uczelnie polskie, umożliwianie zdawania egzaminów i uzyskiwania licencji PMI,
– zbieranie i udostępnianie CV (resume) polonijnych specjalistów w celu pomocy pracodawcom w poszukiwaniu specjalistów i odwrotnie – pomocy polskim inżynierom w poszukiwaniu pracy w USA i Kanadzie,
– zachęcanie młodych inżynierów do udziału w polonijnych organizacjach inżynieryjnych,
– pomaganie studentom i młodym inżynierom w organizowaniu stażu pracy w amerykańskim i kanadyjskim przemyśle,
– podjęcie przez Radę Inżynierów Polskich Ameryki Północnej starań zmierzających do nazwania wybranego mostu w Krakowie imieniem wybitnego konstruktora mostów Rudolfa Modrzejewskiego (Ralpha Modjeskiego).
Otwarcie Zjazdu przez dr. inż. Kazimierza Jagiełłę
W czasie Zjazdu odbyły się także wybory nowych władz Rady Polskich Inżynierów w Ameryce Północnej. Nowym prezesem na kolejną 2-letnią kadencję został wybrany prof. Andrzej Nowak.
dr inż. Zygmunt Rawicki
Zdjęcia autora
