Odpowiada Anna Macińska − dyrektor Departamentu Prawno-Organizacyjnego Głównego Urzędu Nadzoru Budowlanego.
Spotkałem się z interpretacją, iż dokumentację do zgłoszenia budowy (ustawa – art. 30 ust. 1 pkt 1a) na przydomowe oczyszczalnie ścieków może opracować KTOKOLWIEK, niezwiązany z branżą i nienależący do Izby (górnik, ekonomista, murarz?), bowiem opisane w art. 30 ust. 2 „odpowiednie szkice i rysunki” może wykonać każdy.
Poza tym tylko dla wyszczególnionych w art. 29a ust.1 przyłączy wymagane jest „sporządzenie planu sytuacyjnego na kopii aktualnej mapy zasadniczej”, zatem „coś na kształt dokumentacji” można opracować na odbitce z mapy zasadniczej (niesłużącej do celów projektowych), której cena w starostwie wynosi ok. 30 zł, w odróżnieniu od aktualnej mapy do celów projektowych – za którą trzeba zapłacić geodecie od 600 zł wzwyż.
Taki stan rzeczy pozwala na szeroką (uznaniową) interpretację przez wydziały architektury w starostwach. Wprowadza się zamieszanie na rynku usług projektowych – wiele niejasności występuje w trakcie prowadzenia przetargów przez gminy.
Budowa indywidualnych przydomowych oczyszczalni ścieków o wydajności do 7,5 m3, zgodnie z art. 29 ust. 1 pkt 3 Prawa budowlanego (Pb), nie wymaga pozwolenia na budowę. Inwestycje tego rodzaju, zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 1Pb, podlegają zgłoszeniu właściwemu organowi administracji architektoniczno-budowlanej. Przy tym należy zauważyć, że przez sformułowanie „indywidualna przydomowa oczyszczalnia ścieków” należy rozumieć całą instalację, tzn. niezbędne urządzenia odpowiednio ze sobą połączone wraz z podłączeniem do budynku, które nie jest przyłączem kanalizacyjnym.
Wymóg realizacji ww. przydomowych oczyszczalni ścieków na zgłoszenie oznacza, że inwestor nie musi opracowywać i dostarczać organowi przyjmującemu zgłoszenie projektu budowlanego.
W zgłoszeniu należy określić rodzaj, zakres i sposób wykonywania robót budowlanych oraz termin ich rozpoczęcia. Do zgłoszenia należy dołączyć oświadczenie, o którym mowa w art. 32 ust. 4 pkt Pb (tj. oświadczenie o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane), oraz, w zależności od potrzeb, odpowiednie szkice lub rysunki, a także pozwolenia, uzgodnienia i opinie wymagane odrębnymi przepisami. W razie konieczności uzupełnienia zgłoszenia właściwy organ nakłada, w drodze postanowienia, na zgłaszającego obowiązek uzupełnienia, w określonym terminie, brakujących dokumentów, a w przypadku ich nieuzupełnienia – wnosi sprzeciw w drodze decyzji (zob. art. 30 ust. 2 Pb). Należy przy tym zaznaczyć, że szkice i rysunki nie muszą być wykonane przez osobę posiadającą odpowiednie uprawnienia budowlane. Użycie pojęcia „szkice i rysunki” wyklucza obowiązek przedstawiania organowi projektu budowlanego lub jego części (z wyjątkiem sytuacji, o których mowa w art. 30 ust. 3 i 4 Pb). Tym samym nie wymaga się opracowania „szkiców i rysunków” na mapach zwanych „mapami do celów projektowych”. Natomiast budowy wymagające uzyskania pozwolenia na budowę pociągają za sobą konieczność opracowania projektu budowlanego, gdzie projekt zagospodarowania działki lub terenu musi być sporządzony na takich mapach.
Natomiast, zgodnie z art. 29 ust. 1 pkt 20 Pb, nie wymaga pozwolenia na budowę budowa przyłączy: elektroenergetycznych, wodociągowych, kanalizacyjnych, gazowych, cieplnych i telekomunikacyjnych. Inwestor przygotowujący budowę przyłączy jest zobowiązany do skorzystania z procedury przewidzianej w art. 29a Pb (bez zgłoszenia) albo z procedury przewidzianej w art. 30 Pb (ze zgłoszeniem). Wybór procedury został pozostawiony do uznania inwestora.
Korzystając z procedury unormowanej w art. 29a Pb, w przypadku budowy przyłączy należy sporządzić plan sytuacyjny na kopii aktualnej mapy zasadniczej lub mapy jednostkowej przyjętej do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego (art. 29a ust. 1 Pb). W tym przypadku nie ma obowiązku sporządzania projektu budowlanego. Zgodnie ze stanowiskiem Głównego Geodety Kraju brak jest w przepisach definicji planu sytuacyjnego, co może wywoływać wątpliwości co do stosowania art. 29a Pb. Jednak, zdaniem GUNB, do sporządzania planu sytuacyjnego należy stosować odpowiednio przepisy rozporządzenia Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 21 lutego 1995 r. w sprawie rodzaju i zakresu opracowań geodezyjno-kartograficznych oraz czynności geodezyjnych obowiązujących w budownictwie (Dz.U. Nr 25, poz. 133) dotyczące projektu zagospodarowania działki lub terenu, o którym mowa w § 4 ust. 1 i 2 tego rozporządzenia. Uzasadnieniem odpowiedniego stosowania tych przepisów jest fakt, że zarówno plan sytuacyjny, jak i projekt zagospodarowania działki lub terenu powinny być wykonane na kopii aktualnej mapy zasadniczej, której aktualizacja jest dokonana każdorazowo dla określonego zamierzenia inwestycyjnego. Zgodnie z § 5 ww. rozporządzenia mapy (zasadnicze, jednostkowe) nazywane są mapami do celów projektowych. Należy więc przyjąć, iż sporządzenie planu sytuacyjnego powinno być wykonane wyłącznie na właściwej mapie, zwanej „mapą do celów projektowych”.
Niniejsze pismo nie stanowi wykładni prawa i nie jest wiążące dla organów administracji publicznej orzekających w sprawach indywidualnych.
