Blachownice do dużych obciążeń TAC 1200

W Borach Dolnośląskich powstaje trzyprzęsłowy most, którego budowa wymaga zastosowania wielu nietypowych rozwiązań.

Fot. 1. TAC 1200 – blachownice do dużych obciążeń. Fot. Izabela Tomczyk, Archiwum ULMA Construccion Polska S.A.

Jedną z najczęściej wybieranych technologii wykorzystywanych przy budowie mostów i wiaduktów jest technologia oparta na rusztowaniach stacjonarnych, która w niektórych sytuacjach (np. przeprawy przez rzekę) musi być uzupełniana dodatkowymi rozwiązaniami.

Most przez rzekę Bóbr, wzniesiony w ramach modernizacji drogi krajowej nr 18 na odcinku Olszyna-Golnice, jest przykładem obiektu, w którym do podparcia deskowania płyty mostu wykorzystano wieże T-60 i blachownice do dużych obciążeń TAC 1200 firmy ULMA Construccion Polska S.A.

Szerokość koryta rzeki w tym miejscu wynosi 40 m. Most jest konstrukcją trzyprzęsłową o sprężonym ustroju nośnym. Długość przęsła wynosi 57 m. Dwudźwigarowy ustrój nośny mostu składa się z płyty nośnej i wsporników. Płyta jezdna ma szerokość 14,55 m, a skrzydełka 3,25 m. Żebra mają wysokość 271 cm oraz zmienną grubość od 70 do 94 cm. Rozstaw dźwigarów w świetle wynosi 8,05 m. Przyczółki oraz pochyłe ściany podpór pośrednich wiaduktu wykonano przy użyciu deskowania Primo, ściennego systemu ramowego o wytrzymałości na parcie betonu do 60 kN/m2. Ze względu na nietypowy kształt elementów deskowanie ścienne uzupełniono ryglami z systemu dźwigarowego DSD 12/20. Użycie narożników dopasowujących systemu Primo pozwoliło na sformowanie naroży przyczółka.

Projekt wykonawczy zakładał realizację płyty w dwóch etapach. Założono wykonanie przerwy roboczej w betonowaniu na poziomie spodu płyty jezdnej. Żebra formowano za pomocą deskowania Primo. Nietypowy kształt wewnętrznej strony dźwigarów wymagał przymocowania odpowiedniej wybitki wykonanej ze sklejki oraz belek HT20. Dodatkowo do płyt przymocowano odpowiednio rozstawione tuleje gwintowane. Zostały one wykorzystane w drugim etapie betonowania, przy montażu konstrukcji wsporczej dla deskowania ustroju nośnego. Płytę zrealizowano przy użyciu deskowania dźwigarowego DSD 12/20 − uniwersalnego systemu opartego na dźwigarkach stalowych i drewnianych.

Projekt zakładał dwa sposoby podparcia dla deskowania żeber. Nad gruntem stałym konstrukcję oparto na wieżach podporowych T-60 o nośności 60 kN/nogę. Dla przęsła nad lustrem wody zastosowano blachownice TAC 1200.

Podczas realizacji konieczne było wykonanie dla nich odpowiedniego oparcia. Projekt przewidywał realizację fundamentów w nurcie rzeki, zaprojektowanych na obciążenie do 2 MN. Belki do dużych obciążeń TAC 1200 miały przekrój skrzynkowy o wymiarach 120 cm x 120 cm. Podczas realizacji użyto 4 belek połączonych w 2 komplety o długości w osiach 23 m. Blachownice ustawiono na siłownikach hydraulicznych, każdy o nośności 1000 kN. {mospagebreak}Regulacja siłowników w zakresie 10 cm umożliwiła niwelację deskowania do odpowiedniej rzędnej. Na belkach TAC 1200 za pośrednictwem rygli zamontowano regulowane głowice do ułożenia poszycia deskowań i uzyskania wyniesień wykonawczych konstrukcji podpierającej deskowanie. Podczas rozdeskowania powtórnie wykorzystano regulację na siłownikach do opuszczenia blachownic. Blachownice były opuszczane na przygotowane wcześniej profile stalowe. Do przesuwania po profilach posłużyły rolki przymocowane do dolnych półek belek.

Choć wykonanie obiektu wiązało się z zastosowaniem nietypowych rozwiązań, to jednak znacznie większe utrudnienie podczas realizacji stanowiły powodzie, gdyż  most budowano na terenach zalewowych.

ULMA Construccion Polska S.A. wykorzystuje również technologie budowy mostów stosowane w terenie uniemożliwiającym użycie podparcia bezpośredniego. Metody wspornikowa oraz przesuwna znajdują zastosowanie podczas realizacji nad głębokimi dolinami, rzekami oraz terenami zabudowanymi czy chronionymi, w miejscach o zbyt małej nośności gruntu, gdzie użycie podpór jest niewskazane.

Metoda przesuwna wykorzystywana jest przede wszystkim podczas budowy mostów o długich przęsłach − 35-70 m − na filarach o średniej lub dużej wysokości. W Polsce częściej stosowana jest metoda nasuwania poprzecznego, posiadająca znamiona prefabrykacji. Ustrój nośny wykonywany jest sekcjami na specjalnie przygotowanym stanowisku za przyczółkiem. Każda wykonana sekcja po stwardnieniu betonu i sprężeniu przesuwana jest nad przeszkodę, umożliwiając betonowanie następnej sekcji.

Fot. 2. Blachownice oparto na siłownikach hydraulicznych o nośności 1000 kN każdy. Fot. Izabela Tomczyk, Archiwum ULMA Construccion Polska S.A.  

Fot. 3. Wylanie rzeki Bóbr podczas realizacji mostu. Fot. Izabela Tomczyk, Archiwum ULMA Construccion Polska S.A.  

Inwestor: Generalna Dyrekcja Dróg Krajowych i Autostrad, O/Zielona Góra
Projekt: Zespół Badawczo-Projektowy MOSTY WROCŁAW s.c.
Wykonawca: Heilit + Woerner Sp. z o.o.
Termin rozpoczęcia prac: maj 2006
Przewidywany termin oddania mostu do użytku: czerwiec 2007

mgr inż. Izabela Tomczyk, Janusz Lęcki
ULMA Construccion Polska S.A. 
 

ZAMÓW PRENUMERATĘ
Artykuł zamieszczony 
w „Inżynierze budownictwa”, 
czerwiec 2007 r.