Na przestrzeni lat wypracowano szereg różnorodnych technologii wykonywania tzw. wtórnej izolacji poziomej w murze. W artykule zaprezentowano najnowsze, aktualne rozwiązania zarówno w przypadku metod mechanicznych, jak i chemicznych (iniekcyjnych).
Aktualny stan wiedzy (i jej wdrażania w praktyce) [1] dotyczącej technologii odtwarzania izolacji poziomych opisują instrukcja nr 4-7-15/D [2] (w przypadku metod mechanicznych) oraz instrukcja 4-10-15/D [3] (dla metod iniekcyjnych) organizacji WTA International, czyli Naukowo-Technicznego Stowarzyszenia na rzecz Konserwacji Budynków oraz Ochrony Zabytków (niem. Wissenschaftlich-Technische Arbeitsgemeinschaft für Bauwerkserhaltung und Denkmalpflege). Obie instrukcje przechodzą obecnie proces aktualizacji [4, 5].
Wtórne hydroizolacje – metody mechaniczne
Metody mechaniczne odtwarzania przepon poziomych w murze, choć stosowane zdecydowanie rzadziej, są sprawdzone w praktyce od dziesięcioleci [2]. Stanowią najpewniejszy sposób zahamowania kapilarnego podciągania wilgoci – przy założeniu, że prace zostaną bezbłędnie zaplanowane i wykonane. W przekroju muru powstanie całkowicie nieprzepuszczalna dla wody, trwała warstwa (w wielu przypadkach jak w nowym budynku [6]), zapewniając tym samym zahamowanie jej kapilarnego transportu [7].
>>> Grzyby pleśniowe w budynkach – warunki rozwoju, skuteczne usuwanie
>>> Zasolenie przegród budowlanych – metody redukcji zasolenia
>>> Projektowanie działań osłonowych w zawilgoconych budynkach
>>> Wykonywanie hydroizolacji przyziemnej części budynków w okresach obniżonej temperatury
Mechaniczna hydroizolacja jest za każdym razem wykonywana poprzez rozdzielenie muru i musi składać się z co najmniej jednej ciągłej szczeliny przerywającej system kapilarny [2]. Izolacja może być wprowadzona na jeden z dwóch sposobów (jedno- lub dwuetapowo): w pierwszym przypadku najpierw tworzy się wolną przestrzeń, w którą następnie wprowadza się materiał przerywający kapilarny transport wilgoci, w drugim – rozdzielenie muru oraz umieszczenie uszczelnienia jest jedną czynnością [8]. Mechaniczna bariera pozioma musi zostać zaplanowana i wykonana z uwzględnieniem indywidualnych parametrów konstrukcyjnych budynku, fizyki budowli, wymagań technicznych oraz związanych z użytkowaniem obiektu, ale również efektywności ekonomicznej, ochrony środowiska oraz ochrony zabytków. Szczególną uwagę należy zwrócić na zaplanowanie połączenia poszczególnych rodzajów hydroizolacji. Z uwagi na ingerencję w konstrukcję budynku zastosowanie metody mechanicznej powinno być poprzedzone analizą statyczną budynku [2].
Do metod mechanicznych wykonania wtórnej izolacji poziomej zalicza się technologię wymiany muru, wciskanie nierdzewnej blachy ze stali szlachetnej, metodę podcinania muru oraz metodę rdzeni wiertniczych (tab. 1).
Tab. 1. Przegląd mechanicznych metod wykonania wtórnej izolacji poziomej [4]
W dalszej części artykułu:
Wtórne hydroizolacje – metody mechaniczne
Technologia wymiany muru
Metoda wciskania nierdzewnej blachy metalowej
Metoda podcinania muru
Metoda rdzeni wiertniczych
Wtórne hydroizolacje – metody chemiczne (iniekcyjne)
Skuteczność wtórnych hydroizolacji poziomych
Cały artykuł dostępny jest w numerze 9/2024 miesięcznika „Inżynier Budownictwa”.
dr inż. Bartłomiej Monczyński
Literatura
1. B. Monczyński, Skuteczność wtórnych hydroizolacji poziomych wykonywanych metodą iniekcji chemicznej w murach ceglanych, Grupa Medium, Warszawa 2023.
2. WTA Merkblatt 4-7-15/D Nachträgliche mechanische Horizontalsperre.
3. WTA Merkblatt 4-10-15/D Injektionsverfahren mit zertifizierten Injektionsstoffen gegen kapillaren Feuchtetransport.
4. WTA Merkblatt E-4-7-23/D Nachträgliche mechanische Horizontalsperre.
5. WTA Merkblatt E-4-10-23/D Injektionsverfahren mit zertifizierten Injektionsstoffen gegen kapillaren Feuchtetransport.
6. F. Frössel, Osuszanie murów i renowacja piwnic, Polcen, Warszawa 2007.
7. B. Monczyński, Przeciwwilgociowe wtórne izolacje poziome – możliwości i perspektywy [w:] T. Biliński (red.), Renowacja budynków i modernizacja obszarów zabudowanych. Tom 5, Oficyna Wydawnicza Uniwersytetu Zielonogórskiego, Zielona Góra
2009, s. 407–416.
8. M. Balak, A. Pech, Mauerwerkstrockenlegung: Von den Grundlagen zur praktischen Anwendung, Birkhäuser Verlag GmbH, Basel 2017.
