Kalendarium (05.2007 r.)

Kwiecień

1 kwietnia 2007 r. weszło w życie
Rozporządzenie Ministra Budownictwa z dnia 28 marca 2007 r. w sprawie połączenia Instytutu Techniki Budowlanej i Centralnego Ośrodka Badawczo-Rozwojowego Techniki Instalacyjnej „Instal” (Dz.U. z 2007 r. Nr 56, poz. 371)

Rozporządzenie przewiduje połączenie dwóch jednostek badawczo-rozwojowych poprzez włączenie Centralnego Ośrodka Badawczo-Rozwojowego Techniki Instalacyjnej „Instal” w Warszawie do Instytutu Techniki Budowlanej w Warszawie. Jednostka powstała w wyniku połączenia zachowuje nazwę Instytut Techniki Budowlanej. Przedmiotem jej działania jest m.in.: prowadzenie badań naukowych i prac rozwojowych oraz przystosowanie ich wyników do wdrażania w praktyce w zakresie m.in. zapewnienia należytej jakości techniczno- -użytkowej obiektów budowlanych, doskonalenia metod badań oraz tworzenia nowych podstaw i kryteriów oceny wyrobów, obiektów budowlanych i instalacji elektrycznych, budownictwa inżynieryjnego, ogrzewnictwa, wentylacji i klimatyzacji, wodociągów i kanalizacji, normalizacji, działalności aprobacyjnej i certyfikacyjnej; prowadzenie studiów i prac służących inicjowaniu kierunków rozwoju budownictwa w zakresie jakości, ochrony użytkowników i środowiska; kreowanie kierunków rozwoju w dziedzinie rozwiązań konstrukcyjnych i materiałowo-technologicznych budownictwa; doskonalenie metod projektowania obiektów budowlanych; prowadzenie działalności dydaktyczno-szkoleniowej oraz gospodarczej w zakresie działania Instytutu.

2 kwietnia 2007 r.
Wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 2 kwietnia 2007 r. sygn. akt SK 19/06 dotyczący opłaty adiacenckiej od wzrostu wartości nieruchomości będącej wynikiem jej podziału

Trybunał orzekł, że: Art. 98 ust. 4 w związku z art. 145 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. z 2000 r. Nr 46, poz. 543, z 2001 r. Nr 129, poz. 1447 i Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 113, poz. 984, Nr 126, poz. 1070, Nr 130, poz. 1112, Nr 153, poz. 1271, Nr 200, poz. 1682 i Nr 240, poz. 2058, z 2003 r. Nr 1, poz. 15, Nr 80, poz. 717, 720 i 721, Nr 96, poz. 874, Nr 124, poz. 1152, Nr 162, poz. 1568, Nr 203, poz. 1966 i Nr 217, poz. 2124 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 39, Nr 19, poz. 177, Nr 91, poz. 870 i Nr 92, poz. 880), w brzmieniu obowiązującym od dnia 15 lutego 2000 r. do dnia 21 września 2004 r.: a) jest zgodny z art. 32 ust. 1, art. 64 ust. 3, art. 88, art. 168 i art. 217 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, b) jest niezgodny z art. 2 w związku z art. 84 Konstytucji przez to, że narusza zasadę ochrony zaufania jednostki do państwa i stanowionego przez nie prawa. Ustawę zaskarżyli do Trybunału właściciele nieruchomości, których obciążono opłatą adiacencką od wzrostu wartości nieruchomości kilka lat po dokonanym podziale gruntu. Skarżący uznali, że obowiązek opłaty, przewidziany w kwestionowanym przepisie, stanowi ograniczenie prawa własności i narusza konstytucyjną zasadę niedziałania prawa wstecz. W chwili bowiem, gdy podejmowali decyzję o podziale działek, a także wtedy, gdy organ administracji zatwierdził podział, nie istniała norma prawna, która upoważniałaby organ wykonawczy gminy do ustalenia opłat adiacenckich w oparciu o stawkę określoną w uchwale rady gminy. Trybunał Konstytucyjny stwierdził, że wskazane przepisy ustawy o gospodarce nieruchomościami, obowiązujące od 15 lutego 2000 r. do 21 września 2004 r., naruszały konstytucyjną zasadę zaufania do państwa i stanowionego przez nie prawa. Ustanawiały one obowiązek uiszczania opłat adiacenckich i określały ich górną granicę, ale stwarzały niepewność co do samego nałożenia opłaty i jej wysokości. Wyznaczały jednocześnie trzyletni okres dla takiego stanu. Właściciele nieruchomości nie wiedzieli, czy rada gminy podejmie stosowną uchwałę, jakie stawki określi i czy zarząd gminy ustali opłatę. Nie mogli też przewidzieć, czy będą uiszczać opłaty według stawek obowiązujących w dniu podziału nieruchomości czy w dniu ustalenia opłaty oraz czy nie ulegną one zmianie.

6 kwietnia 2007 r. ogłoszono
Rozporządzenie Ministra Transportu z dnia 19 marca 2007 r. w sprawie systemu zarządzania bezpieczeństwem w transporcie kolejowym (Dz.U. z 2007 r. Nr 60, poz. 407)

Rozporządzenie określa podstawowe wymagania i elementy systemu zarządzania bezpieczeństwem oraz dokumenty wymagane do uzyskania sieciowej części certyfikatu bezpieczeństwa. Zgodnie z rozporządzeniem elementy systemu zarządzania bezpieczeństwem powinny być udokumentowane, z określeniem odpowiedzialności w strukturach organizacyjnych zarządcy infrastruktury kolejowej lub przewoźnika kolejowego. Dokumentacja ta powinna wskazywać, jak kierownictwo zarządcy infrastruktury kolejowej lub przewoźnika kolejowego nadzoruje realizację systemu na każdym poziomie zarządzania, jaki jest w tym udział pracowników i poszczególnych przedstawicieli kierownictwa na wszystkich poziomach oraz jak jest zapewnione ciągłe doskonalenie systemu zarządzania bezpieczeństwem. Systemy zarządzania bezpieczeństwem powinny być tworzone w oparciu o zaakceptowane przez Prezesa Urzędu Transportu Kolejowego regulacje wewnętrzne zarządcy infrastruktury oraz przewoźników kolejowych.

Weszło w życie 21 kwietnia.

{mospagebreak}

Kwiecień

13 kwietnia 2007 r. Sejm uchwalił
Ustawa o kompatybilności elektromagnetycznej

Ustawa dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia dyrektywy 2004/108/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 grudnia 2004 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do kompatybilności elektromagnetycznej oraz uchylającej dyrektywę 89/336/EWG. Przedmiotem regulacji są warunki zachowania przez urządzenie (w tym aparaturę, instalację stacjonarną, komponent oraz instalację ruchomą) zdolności do zadowalającego działania w określonym środowisku elektromagnetycznym bez wprowadzania do tego środowiska niedopuszczalnych zaburzeń elektromagnetycznych oraz procedury oceny zgodności takiego urządzenia z wymaganiami (zasadniczymi) dotyczącymi: niewywoływania w swoim środowisku zaburzeń elektromagnetycznych o wartościach przekraczających odporność na te zaburzenia innego urządzenia występującego w tym środowisku oraz posiadania wymaganej odporności na zaburzenia elektromagnetyczne. Ustawa przewiduje, że aparatura oraz instalacja stacjonarna przed wprowadzeniem do obrotu lub oddaniem do użytku podlegają obowiązkowej ocenie zgodności z zasadniczymi wymaganiami. Oceny zgodności dokonuje producent lub jego upoważniony przedstawiciel. Producent sporządza dokumentację techniczną obejmującą proces projektowania i produkcji aparatury, potwierdzającą jej zgodność z zasadniczymi wymaganiami. Jeżeli w ocenie zgodności brała udział jednostka notyfikowana w rozumieniu przepisów o systemie łączności, do dokumentacji dołącza się również oświadczenie takiej jednostki potwierdzające zgodność aparatury z zasadniczymi wymaganiami oraz wskazujące zasadnicze wymagania, które były przedmiotem oceny. Przed wprowadzeniem aparatury do obrotu lub oddaniem do użytku producent lub jego upoważniony przedstawiciel potwierdza zgodność aparatury z zasadniczymi wymaganiami wystawiając deklarację zgodności oraz umieszczając na aparaturze oznakowanie CE. Do aparatury producent dołącza informacje w sprawie środków ostrożności, które należy podjąć podczas montowania, instalacji, konserwacji i używania aparatury, w celu zapewnienia spełniania przez aparaturę zasadniczych wymagań. Przez okres 10 lat od dnia wyprodukowania ostatniego egzemplarza aparatury producent lub jego upoważniony przedstawiciel obowiązany jest udostępniać dla celów kontrolnych deklarację zgodności oraz dokumentację techniczną. Aparatura przeznaczona wyłącznie do zamontowania w instalacji stacjonarnej i niedostępna w obrocie jako samodzielny wyrób podlega ocenie zgodności wraz z instalacją stacjonarną, do której została wmontowana. Dla takiej aparatury nie wystawia się deklaracji zgodności. Organem uprawnionym do przeprowadzania kontroli spełniania przez urządzenie wymagań dotyczących kompatybilności elektromagnetycznej jest Prezes Urzędu Komunikacji Elektronicznej. Przez 2 lata od wejścia w życie ustawy urządzenia będą mogły być wprowadzane do obrotu lub oddane do użytku według starych zasad. Nowe przepisy zaczną obowiązywać od 20 lipca 2007 r.

Ustawa przekazana do podpisu Prezydenta.

Ustawa o zapobieganiu szkodom w środowisku i ich naprawie

Ustawa dokonuje w zakresie swej regulacji wdrożenia dyrektywy 2004/35/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie odpowiedzialności za środowisko
w odniesieniu do zapobiegania i zaradzania szkodom wyrządzonym środowisku naturalnemu. Przedmiotem regulacji są zasady odpowiedzialności za zapobieganie szkodom w środowisku i naprawa takich szkód. Chodzi o szkody spowodowane przez działalność podmiotu korzystającego ze środowiska, stwarzającą ryzyko szkody w środowisku (do której zalicza się m.in. działalność w zakresie odbierania odpadów od właścicieli nieruchomości, wymagającą uzyskania
zezwolenia; eksploatację instalacji wymagającą uzyskania: pozwolenia zintegrowanego, pozwolenia na wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza; działalność w zakresie odzysku lub unieszkodliwiania odpadów, wymagającą uzyskania zezwolenia; wprowadzanie ścieków do wód lub ziemi), a także szkody spowodowane inną działalnością, jeżeli dotyczą gatunków chronionych lub chronionych siedlisk przyrodniczych oraz wystąpiły z winy podmiotu korzystającego ze środowiska. Przepisy ustawy nie mają zastosowania m.in. do szkód jądrowych oraz gospodarki leśnej trwale zrównoważonej. Organem nadzorującym przestrzeganie przepisów ustawy jest wojewoda. Zgodnie z ustawą szkodę w środowisku będzie mógł zgłosić każdy, zarówno pojedyncza osoba, jak i organ administracji publicznej czy organizacja ekologiczna. W przypadku wystąpienia bezpośredniego zagrożenia szkodą w środowisku podmiot korzystający ze środowiska będzie obowiązany niezwłocznie podjąć działania zapobiegawcze, w przypadku zaś wystąpienia szkody w środowisku – podjąć działania w celu ograniczenia tej szkody, jak również działania naprawcze. Niepodjęcie działań zapobiegawczych lub naprawczych grozi karą grzywny. W sytuacji gdy bezpośrednie zagrożenie szkodą w środowisku nie zostanie zażegnane, mimo przeprowadzenia działań zapobiegawczych, lub wystąpi szkoda w środowisku, podmiot korzystający ze środowiska obowiązany będzie niezwłocznie zgłosić to organowi ochrony środowiska i wojewódzkiemu inspektorowi ochrony środowiska. Podmiot korzystający ze środowiska będzie musiał uzgodnić warunki przeprowadzenia działań naprawczych z organem ochrony środowiska. Uzgodnienie nastąpi w drodze decyzji określającej stan, do jakiego ma zostać przywrócone środowisko, a także zakres i sposób przeprowadzenia oraz termin rozpoczęcia i zakończenia działań naprawczych. Nieuzgodnienie z organem ochrony środowiska warunków przeprowadzenia działań naprawczych albo prowadzenie ich wbrew uzgodnionym warunkom grozi karą grzywny. W przypadku gdy podmiot korzystający ze środowiska nie podejmie działań zapobiegawczych i naprawczych, organ ochrony środowiska w drodze decyzji nałoży na niego obowiązek przeprowadzenia tych działań. Podmiot korzystający ze środowiska, obowiązany do przeprowadzenia działań zapobiegawczych lub naprawczych, o ich zakończeniu będzie musiał poinformować organ ochrony środowiska. W sytuacji gdy sprawcy szkody w środowisku nie będzie można zidentyfikować, jak również wtedy, gdy z uwagi na zagrożenia dla życia lub zdrowia ludzi lub możliwość zaistnienia nieodwracalnych szkód w środowisku, konieczne okaże się natychmiastowe podjęcie działań zapobiegawczych lub naprawczych, podejmie je organ ochrony środowiska. Koszty przeprowadzenia działań zapobiegawczych lub naprawczych poniesie podmiot korzystający ze środowiska, chyba że bezpośrednie zagrożenie szkodą w środowisku lub szkoda w środowisku zostałyby spowodowane przez inny podmiot lub w sposób niezawiniony przez korzystającego ze środowiska. Do bezpośredniego zagrożenia szkodą w środowisku lub do szkody w środowisku, które zaistniały przed dniem 30 kwietnia 2007 r. lub wynikały z działalności, która została zakończona przed dniem 30 kwietnia 2007 r., będą miały zastosowanie dotychczasowe przepisy. Nowa regulacja zacznie obowiązywać z dniem 30 kwietnia 2007 r.

Ustawa przekazana do podpisu Prezydenta.

Ustawa o zmianie ustawy – Prawo zamówień publicznych oraz niektórych innych ustaw

Nowelizacja zakłada m.in., że dotychczasowe zespoły arbitrów zostaną zastąpione przez zawodowe składy orzekające Krajowej Izby Odwoławczej (KIO), których członkowie będą powoływani i odwoływani przez Prezesa Rady Ministrów spośród osób legitymujących się wyższym wykształceniem prawniczym, wyłonionych w drodze postępowania kwalifikacyjnego. Członkowie składów orzekających Izby przy orzekaniu mają być niezawiśli i związani wyłącznie przepisami obowiązującego prawa. Gwarancją niezależności członków KIO ma być m.in. zakaz podejmowania dodatkowego zatrudnienia, zakaz prowadzenia działalności gospodarczej oraz zakaz łączenia funkcji członka KIO z mandatem posła, senatora czy radnego. Członek KIO nie będzie też mógł być członkiem zarządu, rady nadzorczej lub komisji rewizyjnej ani pełnomocnikiem spółek handlowych, członkiem zarządu fundacji prowadzącej działalność gospodarczą oraz posiadać więcej niż 10% akcji w spółkach handlowych. Nowe przepisy przewidują również podniesienie podstawowego progu, od którego zależy obowiązek stosowania Prawa zamówień publicznych z 6 do 14 tys. euro. Procedurę uproszczoną będzie można stosować do progów wynikających z dyrektyw UE. Ogłoszenia o wszystkich zamówieniach poniżej progów unijnych będą zamieszczane w elektronicznym Biuletynie Zamówień Publicznych. Wykonawcy będą mogli składać odwołania tylko w tych przetargach, których wartość przekroczy 137 tys. euro dla zamówień rządowych i 211 tys. euro dla zamówień samorządowych. Zamówienia uzupełniające będą mogły sięgać 50% wartości zamówienia podstawowego (dotychczas nie mogły przekroczyć 20%). Nowelizacja zacznie obowiązywać po upływie 30 dni od dnia jej ogłoszenia, z wyjątkiem przepisów dotyczących KIO.

Ustawa przekazana do podpisu Prezydenta.

jednolity tekst ustawy o działach administracji rządowe

Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 3 kwietnia 2007 r. w sprawie ogłoszenia
jednolitego tekstu ustawy o działach administracji rządowej (Dz.U. z 2007 r. Nr 65, poz. 437)

 
Anna Nosek
redaktor newslettera Serwisu Budowlanego
Patronem Kalendarium jest
Serwis Budowlany www.serwisbudowlany.com
 
 

ZAMÓW PRENUMERATĘ

Artykuł zamieszczony 
w „Inżynierze budownictwa”, 
maj 2007.