31 grudnia 2007 r. Piotr Florek, Wojewoda Wielkopolski podpisał rozporządzenie zmieniające dotychczasowe rozporządzenie dotyczące obszaru ograniczonego użytkowania dla lotniska wojskowego w Poznaniu.
Zmiana rozporządzenia związana jest z dostosowaniem do warunków rzeczywistych wynikających z funkcjonowania lotniska i uzyskiwania docelowego sposobu użytkowania. Nowy obszar został zdefiniowany dla docelowych warunków funkcjonowania lotniska wojskowego, czyli 15,5 tysięcy operacji startów i lądowań rocznie. W standardach NATO oznacza to ok. 32 – 36 przelotów w porze dnia (6:00 – 22:00) i 8 – 12 przelotów w porze nocnej (22:00 – 6:00). Nowe rozporządzenie tworzy dla ludności nowe problemy i nie usuwa starych.
Nowe problemy:
– więcej ludności mieszka na obszarze znajdującym się pod wpływem hałasu lotniczego niż w pierwszej wersji obszaru (poszerzenie obszaru z 92,5 na 224 km2),
– wyłączenie z obszaru terenów, które były wymienione w pierwszym rozporządzeniu, skutkuje utratą podstawy do roszczeń o odszkodowanie w już prowadzonych procesach,
– wprowadzenie wskaźników długookresowych według dyrektywy 2002/49/WE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO nie korespondującej w żadnym zakresie z wymaganiem polskiego prawa budowlanego,
– cofniecie obowiązku zmiany funkcji budynków na nie podlegające ochronie akustycznej w strefie najbardziej obciążonej hałasem łączy się z brakiem konieczności wykupu tych terenów,
– konieczność wykonywania badań akustycznych stanu środowiska dla każdej inwestycji w strefie III dla spełnienia wymagań prawa budowlanego,
– brak możliwości rewitalizacji terenów poprzez lokalizację na już i tak zdegradowanym akustycznie terenie innych obiektów, które ze względu na swoją uciążliwość akustyczną można by przenieść na ten teren,
– niejednoznaczność konieczności dostosowania istniejących budynków do nowego obciążenia hałasem środowiskowym pod względem stanu technicznego powłoki budynku.
{mospagebreak}
Stare problemy
– brak informacji o hałasie chwilowym potrzebnym do spełnienia wymagań budowlanych i wykonania obowiązkowej rewitalizacji akustycznej budynków,
– wskazanie dwóch norm z zakresu akustyki w architekturze wzajemnie się wykluczających jako wiedzy o kreowaniu klimatu akustycznego,
– nierozwiązanie kwestii definicji „stały pobyt dzieci i młodzieży” w budynkach mieszkalnych w kontekście prawa budowlanego,
– przeniesienie na ludność mieszkającą w obszarze kosztów określenia nowych warunków środowiskowych dla spełnienia wymagań budowlanych,
W treści rozporządzenia najbardziej niepokojące jest zablokowanie możliwości rewitalizacji terenów poprzez niedopuszczenie do przeniesienia na ten zdegradowany akustycznie teren takich uciążliwych inwestycji jak np. tor wyścigów samochodowych, czy centra logistyczne.
Zapisy rozporządzenia również skutecznie zablokują wszelkie inicjatywy związane z przekształceniem terenu i możliwością przeniesienia ludności tam żyjącej na cichsze obszary za pieniądze inwestorów, którzy lokalizując na tym terenie swoje inwestycje nie tylko nie potrzebują komfortu akustycznego, ale wręcz przeciwnie hałas byłby efektem funkcji obiektu np. strzelnicy kulowej.
Od dnia 1 stycznia 2008 r. kompetencje związane z obszarem ograniczonego użytkowania przechodzą do Sejmiku Województwa.
Źródło (tekst): www.akustyka.pl
