Najlepszym zabezpieczeniem piwnic przed wodą jest izolacja pionowa układana od strony zewnętrznej, stykającej się z gruntem. Skuteczność i trwałość zewnętrznej hydroizolacji gwarantują systemy przylegające do podłoża całą powierzchnią, bez spoin i bez możliwości wnikania wody pod zabezpieczającą powłokę.
Gdy ściany piwnic nie są dostępne od strony zewnętrznej, pozostaje możliwość uszczelnienia i renowacji od wewnątrz. Technologia ta stosowana jest przede wszystkim w istniejących starych obiektach.
.jpg)
Fot. 1. W murach o wysokim stopniu zawilgocenia zaleca się iniekcje ciśnieniowe
Przepona pozioma przeciw wilgoci podciąganej kapilarnie
Przy wykonywaniu izolacji konieczne jest odtworzenie izolacji poziomej w przekroju muru, na odpowiedniej wysokości. W istniejących budynkach bardzo dobrze sprawdzają się iniekcje bezciśnieniowe lub niskociśnieniowe z zastosowaniem preparatu krzemianowo-silikonowego (Kiesol), koncentratu emulsji siloksanowej (Kiesol IK) i kremu iniekcyjnego na bazie emulsji silanowo-siloksanowej.
Skuteczność działania preparatu Kiesol stosowanego metodą bezciśnieniową została udowodniona przy stopniu zawilgocenia muru – 80%. Średnica otworów wynosi min. 25 mm (najlepiej 30 mm), odstępy między nimi – 10–12 cm. Otwory są nachylone, powinny przecinać co najmniej dwie warstwy spoiny. Preparat iniekcyjny wlewa się tak długo, aż osiągnie się odpowiednie nasączenie muru. Potem otwory należy zamknąć zaczynem cementowym.
W przypadku kremu iniekcyjnego stosowana jest specjalna odmiana metody bezciśnieniowej. Otwory wierci się poziomo, w spoinie. Głębokość otworów jest o 3 cm mniejsza od grubości ściany. Średnica otworów jest zazwyczaj mniej więcej równa szerokości spoiny. W przypadku otworów o średnicy 24 mm wystarcza jednokrotne napełnianie. Krem iniekcyjny wprowadza się za pomocą opryskiwacza.
Iniekcje ciśnieniowe dają wymagany efekt nawet przy stopniu zawilgocenia powyżej 80% oraz umożliwiają szybsze wykonanie prac. Średnica otworów musi być dopasowana do używanych pakerów iniekcyjnych i wynosi najczęściej 12–13 mm, a otwory wierci się zazwyczaj poziomo. Preparat iniekcyjny podawany jest za pomocą pompy pod odpowiednim ciśnieniem – zalecany przedział to 5–10 bar. Ciśnienie musi być utrzymywane w każdym pakerze przez ok. 20 minut.
.jpg)
Fot. 2. Gruntowanie powierzchni muru preparatem Kiesol z wodą 1:1
Pionowa hydroizolacja zewnętrzna
Jako pionowe, przeciwwodne izolacje zewnętrzne bardzo dobrze sprawdzają się bezszwowe, grubowarstwowe hydroizolacje z nakładanych na zimno mas bitumiczno-polimerowych. Jednoskładnikowe masy, np. Profi-Baudicht 1 K, nakłada się prosto z pojemnika, bez mieszania. W przypadku wykonywania prac w trudniejszych warunkach atmosferycznych zaleca się stosowanie produktów dwuskładnikowych, np. Profi-Baudicht 2 K.
Przed ułożeniem hydroizolacji ścianę fundamentową i stykający się z gruntem jej fragment należy zagruntować. Po upływie określonego czasu nakłada się dwie warstwy emulsji bitumiczno-polimerowej. Grubość warstwy izolacji zależy od zakładanego stopnia obciążenia wodą. Przy wilgoci gruntowej i wodzie nie napierającej stosuje się ok. 4 kg/m², przy wodzie napierającej zużycie musi wynosić min. 5,5 kg/m², a na całej powierzchni zaleca się wtopić w pierwszą warstwę masy tkaninę zbrojącą.
Fot. 3. Nakładanie masy bitumiczno-polimerowej Profi-Baudicht 1K
Hydroizolacja wewnętrzna
Wewnętrzną hydroizolację na powierzchni ścian i posadzek wykonuje się z cementowych szlamów uszczelniających, modyfikowanych tworzywami sztucznymi. Twardnieją one na wilgotnym podłożu i są z nim trwale związane. Powłoka hydroizolacyjna ze szlamu pozostaje wodoszczelna przy stałym naporze wody od strony muru, a jednocześnie jest otwarta na dyfuzję pary wodnej.
W ramach prac wstępnych usuwa się zniszczone tynki, jastrychy, powłoki malarskie. Spoiny należy wydłutować na głębokość min. 2 cm, na styku ściany i posadzki wykuć bruzdę o przekroju 4 x 4 cm, którą wypełnia się później wodoszczelną zaprawą (faseta uszczelniająca). Miejsca przecieków należy uszczelnić przed wykonaniem powłoki hydroizolacyjnej. Przygotowane podłoże gruntuje się preparatem Kiesol rozcieńczonym wodą 1:1, później nakłada się pędzlem 2–3 warstwy szlamu uszczelniającego Sulfatexschlämme. Każda warstwa powinna mieć grubość ok. 1 mm, co osiąga się przy zużyciu ok. 2 kg/m². Powłoka o grubości 3 mm (3 warstwy, zużycie 5–6 kg/m²) jest odporna na wodę pod ciśnieniem.
Niezbędnym elementem renowacji ścian piwnicy jest warstwa porowatego tynku renowacyjnego o grubości min. 2 cm.
Fot. 4. Nakładanie materiału Sulfatexschlämme jako izolacji wewnętrznej w piwnicy
Stosując jeden z zaakceptowanych systemów hydroizolacji i zlecając wykonanie prac przez autoryzowaną firmę możliwe jest uzyskanie dodatkowej gwarancji firmy Remmers na produkty oraz funkcjonowanie hydroizolacji.
mgr inż. Jarosław Gasewicz
