Warto wiedzieć, czego dotyczy kontrola organów straży pożarnej przed dopuszczeniem budynku do użytkowania oraz jakie są obowiązki właściciela w zakresie użytkowania budynku zgodnie z zasadami bezpieczeństwa pożarowego.
Warto wiedzieć, czego dotyczy kontrola organów straży pożarnej przed dopuszczeniem budynku do użytkowania oraz jakie są obowiązki właściciela w zakresie użytkowania budynku zgodnie z zasadami bezpieczeństwa pożarowego.
Odbiory budowlane
Zgodnie z art. 56 ustawy – Prawo budowlane (Dz.U. 2003 nr 207 poz. 2016) inwestor, na którego nałożono obowiązek uzyskania pozwolenia na użytkowanie obiektu budowlanego, musi zawiadomić m.in. organ Państwowej Straży Pożarnej (PSP) o zakończeniu budowy obiektu i zamiarze przystąpienia do jego użytkowania.
Pożar poddasza kamienicy w Słupsku. (Fot. H. Szczepański/KFP)
Zajęcie stanowiska przez PSP przed wydaniem pozwolenia na użytkowanie obiektów budowlanych i budynków poprzedzane jest przeprowadzeniem kontroli. Czynności kontrolne przeprowadzane przez organ PSP przebiegają w trybie i na zasadach określonych w rozporządzeniu MSWiA z 24 października 2005 r. (Dz.U. 2005 nr 225 poz. 1934). Zajęcie stanowiska przez PSP może odbyć się także na podstawie analizy dokumentacji projektowej, wykonawczej i powykonawczej, protokołów badań i sprawdzeń instalacji technicznych i użytkowych oraz oświadczenia kierownika o zgodności wykonania obiektu z projektami, warunkami pozwolenia na budowę, obowiązującymi przepisami technicznymi i Polskimi Normami dostarczonymi przez zgłaszającego wniosek o zakończeniu budowy i zamiarze przystąpienia do użytkowania obiektu budowlanego. Zakres czynności kontrolno-rozpoznawczych przed dopuszczeniem obiektu do użytkowania zwykle obejmuje:
ocenę zgodności z wymaganiami ochrony przeciwpożarowej rozwiązań technicznych zastosowanych w obiekcie budowlanym,
sprawdzenie zgodności przyjętych i zastosowanych rozwiązań architektoniczno-konstrukcyjnych z uwzględnioną przez rzeczoznawcę do spraw zabezpieczeń przeciwpożarowych dokumentacją projektową,
ustalenie zgodności wykonania budowy z ewentualnymi odstępstwami od obowiązujących warunków technicznych,
sprawdzenie, czy wyroby budowlane oraz elementy konstrukcyjne wbudowane oraz zabudowane podczas realizacji budowy, mające wpływ na bezpieczeństwo pożarowe, takie jak np. drzwi przeciwpożarowe, klapy odcinające czy dymowe, farby ognioochronne, wypełnienia przepustów instalacyjnych i inne urządzenia, mają wymagane przepisami aprobaty techniczne, świadectwa dopuszczeń bądź certyfikaty zgodności,
sprawdzenie oświadczenia kierownika budowy o zgodności wykonania obiektu z projektem i warunkami pozwolenia na budowę, obowiązującymi przepisami technicznymi i Polskimi Normami,
sprawdzenie, czy zastosowane systemy, instalacje zabezpieczeń przeciwpożarowych, zapewniają skuteczne warunki przeciwpożarowe danego obiektu budowlanego, budynku oraz poszczególnych pomieszczeń.
{mospagebreak}
Inwestor podlegający czynnościom kontrolnym zobowiązany jest przedstawić protokoły z badań sprawności technicznej i skuteczności działania następujących instalacji zabezpieczających i przeciwpożarowych: oświetlenia awaryjnego, stałych urządzeń gaśniczych, systemów sygnalizacji pożarowej, hydrantów wewnętrznych i sieci hydrantów zewnętrznych, dźwiękowego systemu ostrzegawczego, instalacji odgromowej, elektrycznych, gazowych, wentylacji i klimatyzacji, przewodów kominowych itp. Przed dopuszczeniem obiektu do eksploatacji zakresem kontroli obejmuje się także: stan dróg pożarowych; prawidłowość doboru i rozmieszczenia podręcznego sprzętu gaśniczego i urządzeń ratowniczych, jego dostępności, oznakowania, stanu technicznego; oznakowania dróg ewakuacyjnych; oznakowania i zabezpieczenia przeciwpożarowego miejsc składowania materiałów niebezpiecznych pożarowo.
Normy dotyczące wymagań technicznych związanych z ochroną przeciwpożarową:
PN-B-02851-1:1997 Ochrona przeciwpożarowa budynków. Badania odporności ogniowej elementów budynków. Wymagania ogólne,
PN-B-02873:1996 Ochrona przeciwpożarowa budynków.
Metoda badania stopnia rozprzestrzeniania ognia po instalacjach rurowych i przewodach wentylacyjnych,
PN-90/B-02867 Ochrona przeciwpożarowa budynków. Metoda badania stopnia rozprzestrzeniania ognia przez ściany – wraz ze zmianą PN-90/B-02867/Az1:2001,
PN-B-02872:1996 Ochrona przeciwpożarowa budynków. Metoda badania odporności dachów na ogień zewnętrzny,
PN-93/B-02862 Ochrona przeciwpożarowa budynków. Metoda badania niepalności materiałów budowlanych – wraz ze zmianą PN-93/B-02874/Az1:1999,
PN-B-02874:1996 Ochrona przeciwpożarowa budynków. Metoda badania stopnia palności materiałów budowlanych – wraz ze zmianą PN-B-02874/Az1:1999,
PN-89/B-02856 Ochrona przeciwpożarowa budynków. Metoda badania właściwości dymotwórczych materiałów,
PN-88/-02855 Ochrona przeciwpożarowa budynków. Metoda badania wydzielania toksycznych produktów rozkładu i spalania materiałów.
Parametry warunkujące wymagania ochrony przeciwpożarowej stawiane obiektom uzależnione są od ich przeznaczenia i sposobu użytkowania (patrz cz. I artykułu, „IB” nr 12/2006, str. 42).
PSP po przeprowadzonych czynnościach zajmuje stanowisko w sprawie zgodności wykonania obiektu budowlanego z projektem w zakresie zabezpieczeń przeciwpożarowych w terminie 14 dni od dnia otrzymania zawiadomienia inwestora. Niezajęcie stanowiska w określonym terminie traktowane jest jako niezgłoszenie sprzeciwu lub uwag. Ustawa o Państwowej Straży Pożarnej (Dz.U. 2006 nr 96 poz. 667) w art. 26 ust. 1 stanowi, iż właściwym organem w tym zakresie jest komendant powiatowy (miejski) PSP. Jeśli organ ten będzie miał zastrzeżenia co do rozwiązań, których zgodność z wymogami ochrony przeciwpożarowej stwierdził rzeczoznawca, to ma obowiązek niezwłocznego powiadomienia o tym fakcie nadzorującego go komendanta wojewódzkiego PSP. Sam fakt zgłoszenia zastrzeżeń nie jest jeszcze wystarczającą podstawą do unieważnienia uzgodnienia projektu. Dopiero stwierdzenie rażącego naruszenia prawa przy dokonywaniu uzgodnień projektu powoduje jego unieważnienie, o czym decyduje komendant wojewódzki właściwy ze względu na lokalizację inwestycji w drodze postanowienia, na które przysługuje inwestorowi zażalenie.
{mospagebreak}
Obowiązki właścicieli obiektów budowlanych w zakresie ochrony przeciwpożarowej
Do obowiązków właścicieli budynków, obiektów budowlanych w zakresie ich użytkowania zgodnie z zasadami bezpieczeństwa pożarowego należy spełnienie wymogów zawartych w ustawie o ochronie przeciwpożarowej (Dz.U. 2002 nr 147 poz. 1229).
W art. 3 ustawy o ochronie przeciwpożarowej zawarty został ogólny obowiązek kierowany do każdej osoby fizycznej, osoby prawnej, organizacji lub instytucji korzystającej ze środowiska, budynku, obiektu lub terenu zabezpieczenia ich przed zagrożeniem pożarowym. Zapis ten został uszczegółowiony w kolejnych artykułach ustawy zobowiązujących właściciela budynku, obiektu lub
terenu do:
przestrzegania przeciwpożarowych wymagań budowlanych, instalacyjnych i technologicznych,
wyposażenia budynku, obiektu lub terenu w sprzęt pożarniczy i ratowniczy oraz środki gaśnicze,
zapewnienia konserwacji i naprawy sprzętu oraz urządzeń określonych w pkt. 2, zgodnie z zasadami i wymaganiami gwarantującymi sprawne i niezawodne ich funkcjonowanie,
zapewnienia osobom przebywającym w budynku, obiekcie lub na terenie bezpieczeństwo i możliwość ewakuacji,
przygotowania budynku, obiektu lub terenu do prowadzenia akcji ratowniczej,
zaznajomienia pracowników z przepisami przeciwpożarowymi,
ustalenia sposobów postępowania na wypadek powstania pożaru, klęski żywiołowej lub innego miejscowego zagrożenia,
połączenia urządzeń sygnalizacyjno-alarmowych, jeśli w obiekcie są wymagane, z najbliższą komendą lub jednostką ratowniczo-gaśniczą Państwowej Straży Pożarnej, jeśli w tym budynku, obiekcie lub na terenie nie działa jego własna jednostka ratownicza.
Spełnienie obowiązków, o których mowa, a w szczególności obowiązku przestrzegania przeciwpożarowych wymagań techniczno-budowlanych, instalacyjnych i technologicznych mającego niezwykle szeroki zakres obejmujący fazę projektowania, wykonawstwa i eksploatacji budynku, obiektu budowlanego lub urządzenia terenu, wymaga przestrzegania warunków zawartych między innymi w ustawie o ochronie przeciwpożarowej (Dz.U. 2002 nr 147 poz. 1229), ustawie – Prawo budowlane (Dz.U. 2003 nr 207 poz. 2016), ustawie o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. 2003 nr 80 poz. 717) oraz wielu wydanych na ich podstawie aktów wykonawczych zawierających konkretne wymogi z zakresu ochrony przeciwpożarowej. Do najistotniejszych z nich zaliczamy: rozporządzenie MSWiA z 21 kwietnia 2006 r. w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów (Dz.U. 2003 nr 121 poz. 1139); rozporządzenie Ministra Infrastruktury z 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz.U. 2002 nr 75 poz. 690); rozporządzenie MSWiA z 16 czerwca 2003 r. w sprawie przeciwpożarowego zaopatrzenia w wodę oraz dróg pożarowych (Dz.U. 2006 nr 80 poz. 563); rozporządzenie MSWiA z 16 czerwca 2003 r. w sprawie uzgadniania projektu budowlanego pod względem ochrony przeciwpożarowej (Dz.U. 2003 nr 121 poz. 1137); rozporządzenie MSWiA z 16 sierpnia 1999 r. w sprawie warunków technicznych użytkowania budynków mieszkalnych (Dz.U. 1999 nr 74 poz. 836).
{mospagebreak}
Problematyka bezpieczeństwa pożarowego budynków w zakresie warunków technicznych uregulowana została w dziale VI rozporządzenia Ministra Infrastruktury z 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz.U. 2002 nr 75 poz. 690). Spełnienie warunków technicznych wymaga uwzględnienia dodatkowo przepisów odrębnych dotyczących ochrony przeciwpożarowej, określających w szczególności: zasady oceny zagrożenia wybuchem i wyznaczania stref zagrożenia wybuchem, warunki wyposażania budynków lub ich części w instalacje sygnalizacyjno-alarmowe i stałe urządzenia gaśnicze, zasady przeciwpożarowego zaopatrzenia wodnego, wymagania dotyczące dróg pożarowych. Szczegółowe wymagania, sposoby i warunki ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych poszczególnych terenów, zwłaszcza w procesie właściwego ich użytkowania i należytego utrzymania, określa rozporządzenie MSWiA w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów (Dz.U. 2006 nr 80 poz. 563). Natomiast zasady dotyczące dróg pożarowych i zaopatrzenia w wodę do celów gaśniczych zawarto w rozporządzeniu w sprawie przeciwpożarowego zaopatrzenia w wodę oraz dróg pożarowych (Dz.U. 2003 nr 121 poz. 1139).
Rozporządzenie w sprawie warunków technicznych zobowiązuje do projektowania i wykonywania obiektów budowlanych w taki sposób, aby w przypadku pożaru: 1) zapewniały właściwą nośność konstrukcji w odpowiednim czasie po powstaniu pożaru, 2) ograniczały rozprzestrzenianie się ognia i dymu w budynku, 3) ograniczały rozprzestrzenianie się pożaru na sąsiednie budynki, 4) stwarzały możliwość ewakuacji ludzi, 5) zapewniały bezpieczeństwo ekip ratowniczych. Realizacja tych celów powinna następować na drodze:
zastosowania odpowiednich klas odporności pożarowej budynków i ich części,
zapewnienia odpowiedniej odporności ogniowej elementów konstrukcyjnych i wydzielających obiektu,
wprowadzenia podziału na strefy pożarowe,
zastosowania oddzieleń przeciwpożarowych,
właściwego wykonania i zabezpieczenia dróg ewa-kuacyjnych,
spełnienia odpowiednich wymagań przeciwpożarowych dla elementów wykończenia wnętrz i instalacji,właściwego usytuowania obiektu względem innych obiektów budowlanych i otoczenia.
Istotne jest również uwzględnienie w tym zakresie wymagań technicznych zawartych w Polskich Normach, dotyczących w szczególności zasad ustalania gęstości obciążenia ogniowego pomieszczeń i stref pożarowych, klas odporności ogniowej elementów budynku, stopnia rozprzestrzeniania ognia przez elementy budynku, niepalności materiałów budowlanych, stopnia palności materiałów budowlanych, dymotwórczości materiałów budowlanych, toksyczności produktów rozkładu spalania materiałów.
W zależności od określonych parametrów obiektu budowlanego następuje dobór rodzajów zabezpieczeń przeciwpożarowych (wydzielenie stref pożarowych, dróg ewakuacji, dobór elementów wykończenia wnętrz, systemy sygnalizacji pożaru, wentylacji pożarowej, oświetlenia awaryjnego, sterowania klapami oddymiającymi itp.) zapewniających wystarczający poziom zabezpieczenia obiektu przed pożarem.
{mospagebreak}
Jednym z podstawowych obowiązków właściciela obiektu, budynku i terenu zgodnie z postanowieniami art. 4 ustawy o ochronie przeciwpożarowej (Dz.U. 2002 nr 147 poz. 1229) jest zapewnienie osobom przebywającym w budynku, obiekcie lub na terenie bezpieczeństwo i możliwość ewakuacji oraz ustalenie sposobów postępowania na wypadek pożaru, klęski żywiołowej lub innego miejscowego zagrożenia. Do niezbędnych elementów przeprowadzenia bezpiecznej i skutecznej ewakuacji zaliczać będziemy zagwarantowanie przez właściciela obiektu odpowiednich warunków technicznych do jej przeprowadzenia (drogi ewakuacyjne, wydzielenie stref pożarowych, elementy wykończenia wnętrz, znaki bezpieczeństwa) oraz wypracowanie i praktyczne sprawdzenie działania procedur ewakuacji w powiązaniu z algorytmami działania technicznych systemów zabezpieczeń przeciwpożarowych (systemy sygnalizacji pożaru, wentylacji pożarowej, oświetlenia awaryjnego, sterowania klapami oddymiającymi itp.).
Kolejnym niezmiernie istotnym warunkiem gwarantującym spełnienie wymogów bezpieczeństwa pożarowego w obiekcie budowlanym jest jego przygotowanie do prowadzenia akcji ratowniczej. Dotyczy to przede wszystkim zapewnienia odpowiednich dróg dojazdowych do budynków, obiektów, a także źródeł przeciwpożarowego zaopatrzenia wodnego. Szczegółowe uregulowania tej kwestii zawiera rozporządzenie w sprawie przeciwpożarowego zaopatrzenia w wodę oraz dróg pożarowych (Dz.U. 2003 nr 121 poz. 1139).
Droga pożarowa, tj. droga o utwardzonej nawierzchni, umożliwiająca dojazd pojazdów jednostek ochrony przeciwpożarowej do obiektu budowlanego o każdej porze roku powinna być doprowadzona do budynków:
zawierających strefę pożarową zakwalifikowaną o kategorii zagrożenia ludzi ZL I lub ZL II;
należących do grupy wysokości: średniowysokie (ponad 12 do 25 m włącznie nad poziomem terenu lub mieszkalne ponad 4 do 9 kondygnacji), wysokie (ponad 25 do 50 m nad poziomem terenu lub mieszkalne ponad 9 do 18 kondygnacji) lub wysokościowe (powyżej 55 m nad poziomem terenu), zawierających strefę pożarową zakwalifikowaną do kategorii zagrożenia ludzi ZL III, ZL IV lub ZL V;
zawierających strefę pożarową produkcyjną lub magazynową oraz do strefy pożarowej poza budynkiem, obejmującej urządzenia technologiczne, plac składowy lub wiatę, jeżeli gęstość obciążenia ogniowego wymienionych stref pożarowych przekracza 500 MJ/m² i zachodzi co najmniej jeden z warunków: powierzchnia strefy pożarowej przekracza 1000 m² lub występuje pomieszczenie zagrożone wybuchem;
niskich (do 12 m włącznie na poziomem terenu lub mieszkalnych do wysokości 4 kondygnacji nadziemnych włącznie) zawierających strefę pożarową zakwalifikowaną do kategorii zagrożenia ludzi ZL III o powierzchni przekraczającej 1000 m², obejmującą kondygnację nadziemną inną niż pierwsza lub zawierających strefę pożarową zakwalifikowaną do kategorii zagrożenia ludzi ZL V i mających ponad 50 miejsc noclegowych.
Droga pożarowa powinna być też doprowadzona do obiektu budowlanego innego niż budynek, przeznaczonego do użyteczności publicznej lub zamieszkania zbiorowego, w którym przewiduje się możliwość jednoczesnego przebywania w strefie pożarowej ponad 50 osób. Niezależnie od tego drogi pożarowe powinny być doprowadzone także do stanowisk czerpania wody do celów przeciwpożarowych (ujęć wody i urządzeń przeciwpożarowego zaopatrzenia wodnego). Do stosowanych w budynkach punktów czerpania wody do celów przeciwpożarowych zalicza się: hydrant wewnętrzny z wężem półsztywnym Ø 25; hydrant wewnętrzny z wężem płasko składanym Ø 52; zawór hydrantowy Ø 52 umieszczony na pionie nawodnionym w budynkach wysokich i wysokościowych, bez wyposażenia w wąż pożarniczy.
{mospagebreak}
W ramach przygotowania obiektu do prowadzenia działań ratowniczych trzeba m.in. uwzględnić sprawność urządzeń przeciwpożarowych, funkcjonowanie procedur zawartych w instrukcjach bezpieczeństwa pożarowego czy wewnętrznych planach operacyjno-ratowniczych. Najlepszym sposobem sprawdzenia jest przeprowadzenie praktycznych ćwiczeń na obiekcie w porozumieniu z właściwym miejscowo dowódcą jednostki ratowniczo-gaśniczej.
Obiekt budowlany nie będzie spełniał wymogów bezpieczeństwa pożarowego, jeśli nie zostanie prawidłowo wyposażony w wymagane urządzenia przeciwpożarowe i gaśnice. Zasady wyposażenia obiektu w urządzenia przeciwpożarowe zawarte zostały w rozporządzeniu w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów (Dz.U. 2006 nr 80 poz. 563). Urządzenia przeciwpożarowe w rozumieniu tego przepisu to urządzenia (stałe lub półstałe, uruchamiane ręcznie lub samoczynnie) służące do wykrywania i zwalczania pożaru lub ograniczania jego skutków w obiektach, w których lub przy których są zainstalowane, a w szczególności: stałe i półstałe urządzenia gaśnicze i zabezpieczające, urządzenia wchodzące w skład systemu sygnalizacji pożarowej i dźwiękowego systemu ostrzegawczego, instalacje oświetlenia ewakuacyjnego, hydranty, zawory hydrantowe, pompy w pompowniach przeciwpożarowych, przeciwpożarowe klapy odcinające, urządzenia oddymiające oraz drzwi i bramy przeciwpożarowe, jeżeli są wyposażone w systemy sterowania. Rozporządzenie zobowiązuje do wykonania urządzeń przeciwpożarowych zgodnie z projektem uzgodnionym pod względem ochrony przeciwpożarowej przez rzeczoznawcę do spraw zabezpieczeń przeciwpożarowych, a warunkiem dopuszczenia do ich użytkowania jest przeprowadzenie prób i badań potwierdzających prawidłowość ich działania. Rozporządzenie w zakresie wyposażenia i rozmieszczenia gaśnic w obiektach stanowi, iż obiekty powinny być wyposażone w gaśnice przenośne spełniające wymagania Polskich Norm, będących odpowiednikami norm europejskich (EN) dotyczących gaśnic, lub w gaśnice przewoźne. Rodzaj gaśnic powinien być dostosowany do gaszenia grup pożarów, które mogą wystąpić w obiekcie: A – materiałów stałych, zwykle pochodzenia organicznego, których normalne spalanie zachodzi z tworzeniem żarzących się węgli;
B – cieczy i materiałów stałych topiących się; C – gazów; D – metali; F – tłuszczów i olejów w urządzeniach kuchennych.
Do obowiązków właściciela obiektu budowlanego objętego obligatoryjnym stosowaniem systemów sygnalizacji pożarowej wyposażonych w urządzenia sygnalizacyjno-alarmowe, w przypadku gdy w tym budynku, obiekcie budowlanym lub na terenie nie działa jego własna jednostka ratownicza, należy podłączenie tych urządzeń z obiektem komendy PSP lub obiektem wskazanym przez właściwego miejscowo komendanta powiatowego (miejskiego) PSP. Innym wskazanym przez komendanta obiektem może być obiekt usytuowania stanowiska alarmowego lub powołanego poza komendą centrum powiadamiania ratunkowego wspólnego dla wielu służb. {mospagebreak}
Odpowiedzialność za bezpieczeństwo pożarowe
Ustawa o ochronie przeciwpożarowej (Dz.U. 2002 nr 147 poz. 1229) określa jako odpowiedzialnych za realizację obowiązków w zakresie ochrony przeciwpożarowej, wynikających z art. 4 ust. 1, właścicieli budynków, obiektów budowlanych, terenów. Jednocześnie jednak na podstawie umowy cywilnoprawnej ustanawiającej zarząd lub użytkowanie, stosownie do obowiązków i zadań powierzonych w odniesieniu do obiektu, budynku i terenu, całość lub część odpowiedzialności za realizację obowiązków z zakresu ochrony przeciwpożarowej przejmuje jego zarządca lub użytkownik. W razie braku wspomnianej umowy odpowiedzialność spoczywa na faktycznie władającym obiektem.
W art. 82 ustawy – Kodeks wykroczeń została określona odpowiedzialność za wykroczenia polegające na naruszeniu zasad ochrony przeciwpożarowej. Kto nieostrożnie obchodzi się z ogniem lub wykracza przeciwko przepisom dotyczącym zapobiegania i zwalczania pożarów, a w szczególności:
• nie wyposaża budynku w odpowiednie urządzenia lub sprzęt przeciwpożarowy lub nie utrzymuje ich w stanie zdatnym do użytku;
• utrudnia okresowe czyszczenie komina lub nie dokonuje bez zwłoki naprawy uszkodzeń komina i wszelkich przewodów dymowych;
• nie usuwa lub nie zabezpiecza w obrębie budynków urządzeń lub materiałów stwarzających niebezpieczeństwo powstania pożaru;
• eksploatuje w sposób niewłaściwy urządzenia energetyczne lub cieplne lub pozostawia je uszkodzone w stanie mogącym spowodować wybuch lub pożar,
podlega karze aresztu, grzywny albo karze nagany.
O odpowiedzialności karnej za utrzymanie obiektów budowlanych w odpowiednim stanie technicznym stanowią przepisy ustawy z 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny (Dz.U. 1997 nr 88 poz. 553) oraz przepisy ustawy z 20 maja 1970 r. – Kodeks wykroczeń (Dz.U. 1971 nr 12 poz. 114).
W § 4 rozporządzenia w sprawie ochrony przeciwpożarowej (Dz.U. 2006 nr 80 poz. 563) prawodawca wymienia wiele czynności zabronionych w obiektach i na terenach przyległych do nich, których przeprowadzenie w myśl przepisów kodeksu wykroczeń stanowić będzie wykroczenie przeciwko przepisom dotyczącym zapobiegania i zwalczania pożarów.
kpt. Dariusz Markiewicz
Zamów
prenumeratę
Artykuł zamieszczony
w „Inżynierze budownictwa”,
styczeń 2007.
