Organy w praktyce orzeczniczej powinny uwzględniać najnowsze zmiany prawne w zakresie przygotowywania infrastruktury telekomunikacyjnej w celu ułatwiania ich rozwoju.
Prawo budowlane (art. 5 pkt 5) [1] (dalej: p.b.) definiuje tymczasowy obiekt budowlany jako „obiekt budowlany przeznaczony do czasowego użytkowania w okresie krótszym od jego trwałości technicznej, przewidziany do przeniesienia w inne miejsce lub rozbiórki, a także obiekt budowlany niepołączony trwale z gruntem, jak: strzelnice, kioski uliczne, pawilony sprzedaży ulicznej i wystawowe, przekrycia namiotowe i powłoki pneumatyczne, urządzenia rozrywkowe, barakowozy, obiekty kontenerowe oraz przenośne, wolno stojące maszty antenowe” (dalej: PWSMA).
Z powyższej definicji wynika, że PWSMA z mocy ustawy są tymczasowymi obiektami budowlanymi, ponieważ są wskazane jako przykład obiektów budowlanych niepołączonych trwale z gruntem. Zatem kwalifikacja PWSMA jako przedsięwzięcia tymczasowego, niepołączonego trwale z gruntem, nie powinna w ogóle rodzić wątpliwości.
Niestety, w praktyce orzeczniczej nie zawsze uwzględnia się treść tej definicji. W wyroku NSA z 13.04.2022 r. [2] stwierdzono, że „zwłaszcza wysokość całej konstrukcji” oraz m.in. „naziemne stopy obciążone balastem w postaci bloczków betonowych (…) oraz za pomocą czterech odciągów” wskazują na trwałe połączenia z gruntem. I choć ustawodawca wyraźnie wskazał, że te maszty mogą mieć m.in. odciągi oraz balasty, to w przytoczonym wyroku NSA nie uwzględniono literalnego brzmienia przepisów, lecz dokonano interpretacji nieodzwierciedlającej aktualnego brzmienia definicji ustawowej.
>>> Utrzymanie obiektów radiokomunikacyjnych
>>> Odpowiednia wysokość wież i masztów telekomunikacyjnych
Ciekawa jest kwestia anten sieci mobilnych na pojazdach. Należy wobec nich stosować per analogiam przepisy oraz orzecznictwo dotyczące np. przyczep. Orzecznictwo wskazuje, że nie ma obowiązku zgłoszenia, jeżeli „pojazd ten został jedynie w tymże miejscu na nieruchomości skarżących czasowo zaparkowany i to krótki czas” (wyrok WSA w Warszawie z 29.11.2023 r. [3]). W podobny sposób należy traktować anteny montowane na przyczepach i przemieszczane przez operatora sieci mobilnych – jeżeli pojazd został zaparkowany tymczasowo, nie jest potrzebne nawet zgłoszenie, o którym mowa w art. 30 p.b.
W najnowszych orzeczeniach [4–6] WSA w Krakowie stwierdza, że: „Interpretacja aktualnie obowiązujących przepisów nie może nie uwzględniać kolejnych nowelizacji i nie może pomijać celu ich wprowadzenia – znoszenia barier inwestycyjnych w budowaniu systemu telekomunikacyjnego”. W tym duchu właściwe organy powinny interpretować również przepisy dotyczące ułatwień w posadowieniu PWSMA oraz generalnie infrastruktury telekomunikacyjnej.
W wyroku z 15.02.2024 r. [7] WSA w Szczecinie stwierdził, że „należy uznać, iż przedmiotowy maszt stanowi obiekt, o którym mowa w art. 29 ust. 1 pkt 7 p.b. Tymczasowe [PWSMA] są możliwe do realizacji w trybie zgłoszeniowym (…)”. To stwierdzenie dotyczy następującej instalacji: „stalowy maszt kratowy o wysokości 30 m n.p.t., ruszt stalowy, rama outdoorowa na urządzenia, system antenowo-kablowy na maszcie (trzy anteny sektorowe – azymut: 0°, 130°, 250°), przyłącze elektroenergetyczne, ogrodzenie stalowe”. Zatem sama wysokość masztu nie powinna mieć znaczenia dla stwierdzenia, że wymagane jest pozwolenie budowlane, zaś niewystarczające jest zgłoszenie. Orzeczenie prawidłowo uwzględnia liberalizację przepisów związaną z inwestycjami telekomunikacyjnymi.
Podsumowując: przepisy powinny być stosowane zgodnie z celem ich wprowadzenia, tj. znoszenia barier inwestycyjnych dla rozwoju infrastruktury telekomunikacyjnej.
Literatura
- Ustawa z dnia 7 lipca 1994 – Prawo budowlane (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 725 ze zm.).
- Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 04.2022 r., sygn. akt II OSK 1291/19.
- Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 11.2023 r., sygn. akt VII SA/Wa 1945/23.
- Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z 5.12.2023 r., sygn. akt II SA/Kr 1266/23.
- Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z 12.2023 r., sygn. aktII SA/Kr 1339/23.
- Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z 07.2024 r., sygn. akt II SA/Kr 501/24.
- Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z 02.2024 r., sygn. akt II SA/Sz 957/23.
Tomasz Proć
radca prawny, Kancelaria Prawna Media
