Dobre praktyki dla budynkowych instalacji telekomunikacyjnych (teletechnicznych)

Trudno wyobrazić sobie nowoczesny budynek bez własnej, wielofunkcyjnej instalacji teletechnicznej, łączącej w sobie tak ważne elementy, jak: szerokopasmowa komunikacja elektroniczna, bezpieczeństwo osób, mienia i informacji, zarządzanie ekonomicznym zużyciem mediów bytowych czy dostęp do lokalnych usług i systemów elektronicznych, dających codzienny komfort użytkowy mieszkańców. Mówiąc o tych instalacjach, należy mieć na uwadze jego dwa różne, jednak ściśle ze sobą współistniejące aspekty: techniczno-budowlany – wynikający z przepisów Prawa budowlanego, oraz usługowy – powiązany z przepisami Prawa telekomunikacyjnego.

W aspekcie przepisów Prawa budowlanego obiekt budowlany wraz ze związanymi z nim urządzeniami budowlanymi (czyli m.in. przyłączami i instalacjami) należy, biorąc pod uwagę przewidywany okres użytkowania, projektować i budować w sposób określony w przepisach, w tym techniczno-budowlanych, oraz zgodnie z zasadami wiedzy technicznej, zapewniając między innymi możliwość dostępu do szerokopasmowych usług telekomunikacyjnych.

Budynkową instalacją telekomunikacyjną jest zainstalowany i połączony pod względem technicznym i funkcjonalnym układ jej elementów wykonany zgodnie z Polską Normą dotyczącą planowania i wykonywania instalacji wewnątrz budynków.

Rys. 1 Schemat zasadniczych elementów budowlanych budynkowej infrastruktury telekomunikacyjnej

Instalacja telekomunikacyjna powinna być wykonana w sposób gwarantujący możliwość wymiany lub instalowania odpowiedniej ilości jej elementów, a także instalację dodatkowej infrastruktury telekomunikacyjnej, w tym anten i kabli, wraz z osprzętem instalacyjnym i urządzeniami telekomunikacyjnymi, bez naruszania konstrukcji budynku.

W aspekcie przepisów Prawa telekomunikacyjnego instalacja telekomunikacyjna budynku to elementy infrastruktury telekomunikacyjnej, w szczególności kable i przewody wraz z osprzętem instalacyjnym i urządzeniami telekomunikacyjnymi, począwszy od punktu połączenia z publiczną siecią telekomunikacyjną (przełącznica kablowa) lub od urządzenia systemu radiowego do gniazda abonenckiego.

Instalacja telekomunikacyjna powinna umożliwiać świadczenie usług:

– telekomunikacyjnych, w tym usług transmisji danych poprzez szerokopasmowy dostęp do Internetu o przepustowości co najmniej 30 Mb/s;

– rozprowadzania programów telewizyjnych i radiofonicznych, w tym programów telewizji cyfrowej wysokiej rozdzielczości.

Powyższych struktur nie należy ze sobą mylić – czym innym jest bowiem budynek wraz z niezbędną własną infrastrukturą teletechniczną zgodną z potrzebami użytkownika i przepisami Prawa budowlanego, a czym innym świadczenie publicznych usług telekomunikacyjnych, realizowanych na podstawie Prawa telekomunikacyjnego i wykorzystujących zwykle tylko część budynkowej infrastruktury technicznej.

Rys. 2 Schemat zasadniczych elementów technicznych budynkowej infrastruktury telekomunikacyjnej

Wymagany standard infrastruktury telekomunikacyjnej w budynku mieszkalnym wielorodzinnym

Część budowlana

Wyposażenie budowlane dla instalacji teletechnicznych stanowią elementy stałe budynku: pomieszczenia techniczne, szachty, wnęki, otwory, przepusty, maszty antenowe itp. oraz system tras kablowych rozumiany jako ciąg elementów osłonowych umożliwiających wprowadzenie kabli do budynku oraz ich rozprowadzenie w budynku. Wszystkie elementy budowlane stanowiące budynkową instalację telekomunikacyjną przedstawia rys. 1.

Podstawowymi funkcjami realizowanymi przez elementy budowlane budynkowej infrastruktury telekomunikacyjnej jest zapewnienie:

– niezbędnego miejsca dla lokalizacji punktu zbiorczego (punktu styku) budynkowej instalacji kablowej oraz umieszczania na potrzeby bieżącej eksploatacji urządzeń własnych budynku oraz publicznych operatorów telekomunikacyjnych;

– możliwości swobodnego rozprowadzenia budynkowego okablowania teletechnicznego;

– możliwości równoprawnego dostępu wszystkich publicznych operatorów telekomunikacyjnych do budynkowego punktu styku, realizujących swoje usługi zarówno drogą kablową, jak i radiową.

Zgodnie z dobrymi praktykami budynkowa kanalizacja teletechniczna powinna stanowić techniczno-budowlaną całość i nie powinna być w trakcie użytkowania dublowana lub dowolnie rozbudowywana na doraźne potrzeby kolejnych instalatorów i operatorów telekomunikacyjnych.

Infrastruktura budowlana powinna spełniać wiele szczegółowych wymagań prawno-normatywnych, m.in.: pomieszczenie techniczne zawierające główny punkt styku powinno być usytuowane na pierwszej kondygnacji podziemnej lub pierwszej kondygnacji nadziemnej budynku; system tras kablowych musi być wykonany z rur trudno zapalnych, odpowiednio odseparowany od kanalizacji i urządzeń energetycznych oraz powinien uwzględniać niezbędną rezerwę miejsca na ewentualną rozbudowę; przepusty przez elementy oddzieleń przeciwpożarowych powinny mieć klasę odporności ogniowej taką samą jak klasa odporności ogniowej oddzielenia, w którym zlokalizowano przepust; ponadto istotne jest wykonanie w budynku prawidłowych przepustów z uszczelnieniem gazowym i wilgociowym; maszty usytuowane na dachu budynku, wraz z odpowiednim przepustem kablowym do budynku lub w uzasadnionych przypadkach usytuowane poza budynkiem, powinny być przystosowane do umieszczenia anten przedsiębiorców telekomunikacyjnych, świadczących usługi telekomunikacyjne drogą radiową, oraz umieszczenia kompletnej zbiorowej instalacji RTV-SAT; zewnętrzna kanalizacja kablowa może być budowana na odcinkach przyłączy telekomunikacyjnych do budynków jako: przyłącze zaślepione lub niezaślepione:

– przyłącze zaślepione – usytuowanie i zabezpieczenia według uzgodnienia z właścicielem lub zarządcą budynku, przy czym kanalizacja powinna być zakończona 1,5 m przed budynkiem;

– przyłącze niezaślepione – usytuowanie i zabezpieczenia według uzgodnienia z właścicielem lub zarządcą budynku, przy czym wprowadzenie do budynku powinno być uszczelnione dla gazu zarówno po stronie studni przybudynkowej, jak i we wnętrzu budynku.

Rys. 3 Abonenckie okablowanie światłowodowe (FO)

Rys. 4 Abonenckie okablowanie współosiowe (COAX)

Część techniczna

Zasadnicze elementy obowiązkowego wyposażenia technicznego budynkowej instalacji telekomunikacyjnej pokazano na rys. 2.

Budynkowa instalacja telekomunikacyjna powinna spełniać wiele szczegółowych wymagań określonych w przepisach prawa i normach, m.in.: punkt styku powinien być usytuowany w odrębnym pomieszczeniu technicznym, a w przypadku braku możliwości zapewnienia takiego pomieszczenia – w szafce telekomunikacyjnej wyposażonej w odpowiednią instalację i urządzenia elektryczne; powinien być wyposażony w przełącznice wyposażone w funkcjonalne pola krosowe, zapewniające pełne możliwości wielokrotnego podłączania i odłączania między zewnętrzną siecią telekomunikacyjną i instalacjami wewnętrznymi oraz możliwość przyłączenia przedsiębiorców telekomunikacyjnych do instalacji telekomunikacyjnej budynku na zasadzie równego dostępu; telekomunikacyjne skrzynki mieszkaniowe powinny być zlokalizowane w pobliżu drzwi wejściowych do mieszkania i umożliwiać: zakończenie kabli, umieszczenie urządzeń aktywnych lub pasywnych wraz z zasilaniem elektrycznym i dystrybucję sygnału w mieszkaniu; okablowanie abonenckie prowadzone od punktu styku (lub pośrednich punktów dystrybucyjnych) do poszczególnych telekomunikacyjnych szafek mieszkaniowych (TSM) w poszczególnych mieszkaniach stanowi wiązka kabli składająca się z:

– dwóch włókien światłowodowych jednomodowych, zakończonych obustronnie złączami typu SC/APC (rys. 3); tłumienie toru nie powinno przekraczać wartości 1,2 dB przy długości fali 1310 nm i 1550 nm;

– dwóch kabli współosiowych kategorii RG-6 lub wyższej, zakończonych standardowo obustronnie wtykami typu F (stożkowe lub kompresyjne) (rys. 4); tłumienie toru nie powinno przekraczać wartości 12 dB przy częstotliwości 860 MHz; maksymalna praktyczna długość toru kablowego 55-65 m;

– dwóch kabli parowych symetrycznych UTP o kategorii co najmniej 5: – jeden powinien być wykonany w standardzie sieci LAN (minimum klasy D) – rys. 5,

– drugi z przeznaczeniem na standardowe przyłącze miedziane oraz lokalne systemy teletechniczne (np. domofon, monitoring, telemetria) – rys. 6;

antenowa instalacja zbiorowa służąca do odbioru cyfrowych programów telewizyjnych i radiofonicznych rozpowszechnianych w sposób rozsiewczy naziemny powinna być:

– dostosowana do pasma przenoszenia od 87,5 do 108 MHz, od 174 do 230 MHz oraz od 470 do 862 MHz,

– w pełni wyposażona w komplet anten odbiorczych oraz we wzmacniacze, przełączniki wielozakresowe (multiswitche), a także pozostały osprzęt aktywny i pasywny;

Rys. 5 Abonenckie okablowanie symetryczne UTP – LAN

Rys. 5 Abonenckie okablowanie symetryczne UTP – parowe

antenowa instalacja zbiorowa służąca do odbioru cyfrowych programów telewizyjnych i radiofonicznych rozpowszechnianych w sposób rozsiewczy satelitarny powinna być:

– dostosowana do pasma przenoszenia od 10,7 do 12,75 GHz,

– w pełni wyposażona w dwie anteny satelitarne (lub pojedynczą antenę dwuogniskową) paraboliczne lub offsetowe o średnicy nie mniejszej niż 1,20 m i we wzmacniacze, przełączniki wielozakresowe (multiswitche) oraz pozostały osprzęt aktywny i pasywny i wszystkie kable i urządzenia o klasie ekranowania A;

okablowanie antenowej instalacji zbiorowej powinno być doprowadzone od anten do telekomunikacyjnych skrzynek mieszkaniowych lub do punktu styku za pomocą kabli współosiowych kategorii RG-6 lub wyższej, przy czym tłumienie każdego z torów utworzonych z kabli współosiowych nie powinno przekraczać wartości 12 dB przy częstotliwości 860 MHz lub za pomocą kabla światłowodowego jednomodowego.

Polska Norma określa ponadto następujące zagadnienia instalacyjne:

– dopuszczalna wysokość ułożenia kabli w korytach,

– wielkość wiązek kablowych,

– instalacja i usuwanie kabli bez ryzyka ich uszkodzenia,

– zapasy miejsca,

– lokalizacje urządzeń pętli serwisowych,

– minimalne promienie gięcia kabli,

– naprężenia kabli,

– obliczenia minimalnych odległości od kabli energetycznych,

– harmonogram instalacji itd.

Zgodnie z dobrymi praktykami, przy uwzględnieniu przepisów przeciwpożarowych, zaleca się stosowanie kabli typu LS0H (ang. Low Smoke Zero Halogen).

Instalacja telekomunikacyjna w budynkach istniejących

Opisany standard wyposażenia techniczno-budowlanego instalacji telekomunikacyjnej dotyczy w szczególności budynków nowych. Zmiana ustawy z dnia 9 czerwca 2016 r o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych (Dz.U. z 2016 r poz. 903) nakłada jednak obowiązek dostosowania także istniejących budynków mieszkalnych do standardów jak dla budynków nowych w przypadku rozbudowy, nadbudowy lub przebudowy budynku związanej z rozbudową, nadbudową lub przebudową instalacji technicznej wewnątrz budynku. Budowa nowej instalacji lub przebudowa/dostosowanie istniejącej instalacji teletechnicznej w budynku istniejącym jest zadaniem znacznie trudniejszym – należy bowiem:

– zinwentaryzować wszystkie istniejące instalacje teletechniczne w budynku wraz z ustaleniem ich dotychczasowych właścicieli;

– opracować projekt docelowy wraz z uwzględnieniem niezbędnych demontaży oraz wykonania instalacji tymczasowych na czas prowadzonych w budynku robót budowlanych;

– uzgodnić przebudowę instalacji z:

 – dotychczasowymi właścicielami różnych odcinków instalacji w budynku,

– zarządcą lub właścicielem budynku w zakresie dostosowania projektowanej instalacji do konstrukcji budynku,

– mieszkańcami w zakresie harmonogramu prac oraz sposobu i zakresu połączenia nowej instalacji budynkowej z instalacją mieszkaniową;

– zdemontować zbędne instalacje oraz wykonać i uruchomić instalacje tymczasowe na czas przebudowy;

– wykonać i uruchomić nowe instalacje;

– przełączyć i uruchomić istniejące elementy (np. sieć mieszkaniową) do nowej instalacji;

– zdemontować pozostałe zbędne elementy istniejących instalacji.

Rys. 7 Schemat funkcjonalny budynkowej instalacji telekomunikacyjnej. Zintegrowane zarządzanie wszystkimi instalacjami teletechnicznymi budynku daje znacznie więcej możliwości funkcjonalnych, optymalizacje wykorzystania zasobów technicznych i powstawania inteligentnych budynków

Projektowanie

Na etapie projektowania projektant branży telekomunikacyjnej (teletechnicznej) powinien rozpoznać istniejącą publiczną infrastrukturę telekomunikacyjną w sąsiedztwie projektowanego budynku i zaprojektować na terenie posesji kanalizację dostępową, zlokalizowaną najbliżej spodziewanego miejsca doprowadzenia kanalizacji teletechnicznej przez operatorów publicznych. Nie jest wykluczone, że kanalizacja i studnie teletechniczne mogą tworzyć na działce związanej z posesją układ bardziej rozbudowany, uwzględniający więcej możliwości dotarcia przez operatorów publicznych oraz szereg potrzeb własnych, np. system CCTV, domofon, obsługa parkingu. Projektant może wystąpić do właściciela istniejącej w pobliżu infrastruktury o wydanie warunków technicznych uzyskania dostępu do jego sieci telekomunikacyjnej. Należy jednak wiedzieć, że otrzymane warunki nie będą obligatoryjne, ale będą jedynie odzwierciedlać plan biznesowy danego przedsiębiorcy telekomunikacyjnego. Projektant, tak czy inaczej, musi spełnić w swoim projekcie wszystkie wymagane warunki techniczno-budowlane i telekomunikacyjne instalacji, uwzględniającej zasady neutralności technologicznej oraz swobodnego dostępu przez wszystkich przedsiębiorców telekomunikacyjnych.

Ponadto aby pomóc osobom noszącym się z zamiarem kupna lub wynajmu mieszkania rozpoznać budynki, które są lub będą w pełni wyposażone w wewnątrzbudynkową infrastrukturę techniczną przystosowaną do szybkich łączy – projektant specjalności telekomunikacyjnej może zmieścić w projekcie budowlano-architektonicznym oświadczenie o przystosowaniu budynku do szybkich łączy: „Budynek gotowy na szybki internet” (wg rozporządzenia w sprawie ewidencji gruntów i budynków). Odpowiednie dane zostaną w trybie administracyjnym zamieszczone w danych ewidencyjnych budynku, a inwestor będzie mógł zamieścić stosowną informację w swoich materiałach informacyjnych i reklamowych.

Wzór oświadczenia można pobrać ze strony: www.teletechnika.org.pl.

Wykonanie i odbiór instalacji telekomunikacyjnej

Prace instalacyjne powinny być wykonywane wyłącznie przez firmę/osoby specjalizujące się w wykonywaniu instalacji teletechnicznych (telekomunikacyjnych) z zakresu okablowania światłowodowego, współosiowego i symetrycznego z zastosowaniem odpowiednich specjalistycznych narzędzi instalacyjno-pomiarowych.

Inwestor jest obowiązany zapewnić: objęcie kierownictwa budowy lub określonych robót budowlanych oraz nadzór nad robotami przez osobę posiadającą uprawnienia budowlane w odpowiedniej specjalności. Instalacje należy wykonywać zgodnie z projektem, a w przypadku jakichkolwiek rozbieżności w porozumieniu z projektantem, sprawującym nadzór autorski. Projektant dokonuje kwalifikacji zamierzonego odstąpienia oraz jest obowiązany zamieścić w projekcie budowlanym odpowiednie informacje dotyczące odstąpienia.

Do zawiadomienia o zakończeniu budowy obiektu budowlanego lub wniosku o udzielenie pozwolenia na użytkowanie inwestor jest obowiązany dołączyć m.in. protokoły badań i sprawdzeń instalacji telekomunikacyjnej. Na stronie www.teletechnika.org.pl zamieszczono do wykorzystania darmowe wzory protokołów odbiorczych instalacji telekomunikacyjnej, rekomendowane przez Stowarzyszenie Teletechników Polskich XXI.

Właściwy organ przeprowadza, na wezwanie inwestora, obowiązkową kontrolę budowy w celu stwierdzenia prowadzenia jej zgodnie z ustaleniami i warunkami określonymi w pozwoleniu na budowę. Kontrola obejmuje m.in. sprawdzenie wykonania urządzeń budowlanych oraz zasadniczych elementów wyposażenia budowlano- -instalacyjnego.

Inwestor, oddając do użytkowania obiekt budowlany, przekazuje właścicielowi lub zarządcy obiektu dokumentację budowy i dokumentację powykonawczą. Przekazaniu podlegają również inne dokumenty i decyzje dotyczące obiektu, a także instrukcje obsługi i eksploatacji obiektu, instalacji i urządzeń związanych z tym obiektem.

Rys. 8 Karta kontroli (oględzin) budynkowej instalacji telekomunikacyjnej – pierwsza strona (całość dostępna na: teletechnika.org.pl)

Utrzymanie i eksploatacja infrastruktury budynkowej

Obiekt budowlany wraz ze związanymi z nim urządzeniami budowlanymi należy, biorąc pod uwagę przewidywany okres użytkowania, projektować i budować w sposób określony w przepisach, w tym techniczno-budowlanych, oraz zgodnie z zasadami wiedzy technicznej, zapewniając możliwość utrzymania właściwego stanu technicznego. Obowiązek utrzymania prawidłowego stanu technicznego budynkowej instalacji telekomunikacyjnej spoczywa na właścicielu, który powinien zapewnić profesjonalną obsługę wszystkich budynkowych sieci i systemów. Przy wyborze konserwatora/ integratora budynkowej instalacji teletechnicznej należy brać pod uwagę następujące kryteria:

– przygotowanie merytoryczne, posiadane uprawnienia, doświadczenie zawodowe (referencje);

– kompleksowość obsługi technicznej, innowacyjność świadczonych usług;

– tryb obsługi użytkownika końcowego, czas reakcji na wezwanie;

– potencjał pracowniczy i wyposażenie sprzętowe;

– cenę za świadczone usługi.

Firma serwisowa oprócz zasadniczej obsługi technicznej może także świadczyć usługi telekomunikacyjne dla użytkowników końcowych na rynku detalicznym, przy zachowaniu warunków (Prawa telekomunikacyjnego) nieograniczonego dostępu do infrastruktury budynkowej przez innych przedsiębiorców telekomunikacyjnych. Usługi świadczone przez firmy działające na rynku detalicznym mogą być w wielu aspektach bardziej kompleksowe i konkurencyjne od ofert dużych przedsiębiorców działających na rynku hurtowym. Niezwykle ważne jest, aby zapewnić najlepszą obsługę techniczną przy zachowaniu integralności i niezależności budynkowej instalacji telekomunikacyjnej od jakiegokolwiek przedsiębiorcy – co niestety obecnie jest jeszcze dość częstym zjawiskiem. Operatorzy często uwłaszczają się na instalacji budynkowej i dyktują sposób obsługi, zakres świadczonych usług oraz ceny usług – co oczywiście w dłuższej perspektywie jest niekorzystne dla mieszkańców.